Dus, Suzuki stopt eind dit jaar met de MotoGP. Tenminste, als het ‘eruit geraakt’ met Dorna. Want de promotor van de MotoGP zal de Japanse constructeur niet zomaar willen laten gaan. Hoe dan ook, het wegvallen van Suzuki is geen goed nieuws voor de MotoGP, want het aantal constructeurs dat vertegenwoordigd is, is een indicatie voor de gezondheid van de sport. Tegelijkertijd is het ook een indicatie voor de staat van de motorindustrie, want laten we wel wezen: alleen de allergrootste motorfabrikanten hebben de financiële slagkracht om zich staande te houden in de MotoGP. Ondanks de goede resultaten van 2020 en de indicaties dat Suzuki ook voor 2022 een competitieve GSX-RR had ontwikkeld, zat ik me vaak af te vragen hoe ze het allemaal betaalden? Geen grote ‘outside’-sponsor zoals Repsol bij Honda, Red Bull bij KTM of Monster bij Yamaha. En van de verkoop van motorfietsen zal het ook niet echt geweest zijn. Volgens de maandelijkse inschrijvingsstatistieken van nieuwe motorfietsen is Suzuki helemaal weggesmolten in die hitparade. Zeker, het betreft hier alleen de inschrijvingscijfers voor België maar toch geven die een zekere indicatie voor de rest van Europa.
Suzuki heeft een beetje een geschiedenis als het op zich terugtrekken uit de sport aankomt. Nu is implicatie in de motorsport van constructeurs, en datzelfde geldt eigenlijk ook voor de autosport, altijd al onderhevig geweest aan het economische tij. Ook Honda heeft zich ooit al teruggetrokken uit de GP-racerij dat was in de jaren ’60. Die beslissing was niet zozeer economisch gemotiveerd, maar gebeurde gewoon omdat ‘Big Red’ dacht dat het z’n punt bewezen had. Ook het oprukken van tweetaktmotoren in de verschillende klassen zal er geen goed aangedaan hebben. Van Honda-stichter Soichiro is geweten dat hij de tweetaktmotor maar een minderwaardige technologie vond. De opkomst van Suzuki in de racerij verliep nagenoeg gelijk met de opkomst van de tweetaktmotor. Toegegeven, er kwam een Oost-Duitse ‘overloper’ aan te pas om de Japanners op het goede spoor te zetten, maar Suzuki zou in de jaren ’70 en ’80 tot een toonaangevend merk uitgroeien zowel in de wegrace als in de cross.
De vroege jaren ’80 werden gekenmerkt door een moeilijke economische toestand. De economie in West-Europa had nog steeds last van de naweeën van de Oliecrisis in de jaren ’70. Ook in België, en zeker onder jongeren, was er nog steeds veel werkloosheid. In de zomer van 1983 zorgde Suzuki nog voor een aantal extra Belgische werklozen. De constructeur uit Hamamatsu trok toen de stekker uit z’n fabrieksteams in de Wegrace GP’s, het WK Endurance en het WK Motorcross. Het resultaat was dat maar liefst drie Belgische wereldkampioenen van 1983, Eric Geboers (125cc MX), Georges Jobé (250cc MX) én Richard Hubin (Endurance) op de keien stonden. Ook Harry Everts, André Vromans (beiden 500cc MX) deelden in de klappen. Gelukkig vonden ze allemaal snel terug onderdak bij andere teams of constructeurs, maar gezien de populariteit en de reguliere aanwezigheid van motorsport in de krantenkolommen destijds, deed de beslissing van Suzuki ook in België veel inkt vloeien. Suzuki maakte toen gelijk bekend dat het zich voor drie jaar zou terugtrekken om de zaken te herevalueren.
Uit de 500cc Wegrace GP’s zou Suzuki nooit helemaal verdwijnen de teams die een jaar eerder het fabrieksstatuut hadden genoten bleven in gewoon met de ‘square four’-blokken verder werken. Tegelijkertijd moesten ze wel zelf instaan voor de evolutie van de rijwielgedeelten. Het Italiaanse Gallina-team, met als sterrijder Franco Uncini nam ex-Bimota-designer Massimo Tamburini onder de arm om een monocoque-chassis met revolutionaire stroomlijn te ontwerpen.
In 1988 zou Suzuki officieel terugkeren naar de Wegrace GP’s met een door Pepsi gesponsord 500cc-team met Kevin Schwantz en Rob McElnea. Eén jaar later stampte Sylvain Geboers een gloednieuw 125cc MX-fabrieksteam uit de grond met Dave Strijbos, Pedro Tragter én Stefan Everts. Diezelfde Stefan Everts zou dik 25 jaar later het Suzuki-fabrieksteam overnemen. Met beperkte financiële middelen wist de 10-voudige wereldkampioen het team 2 jaar lang toch ‘drijvende’ te houden, met een onverwachte maar verdiende GP-zege van Kevin Strijbos in Lommel als hoogtepunt.
Ondertussen had Suzuki zich in 2011 al eens uit de MotoGP teruggetrokken (al kwam het in 2015 terug) en in 2015 uit het WK Superbike. Eind 2017 trok Hamamatsu opnieuw de stekker uit z’n MXGP-engagement. Toegegeven, de verkoop van Suzuki crossmotoren liep al jaren sterk terug maar dat had misschien ook alles met hun achterstand inzake technische ontwikkeling te maken. Momenteel worden de crossmotoren van het merk, die hun gele kleur danken aan de sterke connectie met België, zelfs niet meer geïmporteerd in ons land. Het is tekenend voor een constructeur die stilaan wegkwijnt…
Introfoto: Suzuki Racing/Plan C Graphics