1:24
Bij elke volgende sessie weet ik een paar seconde af te pitsen van de vorige tijd. Deels te dank aan de toenemende harmonie tussen mij en de BMW maar des te meer aan het advies van Wim. Zonder te verbloemen zal hij je vertellen wat wel of niet goed is. Na de circuitdag heb ik vooral geleerd dat ik nog bijzonder veel kan leren. De drie dagen voor Mettet, zat ik in Oostenrijk een instructeur van KTM geswingd te volgen en geloofde ik zelf dat ik dan best goed kan rijden. De M&T-circuitdag was een moment om beide voetjes terug op de grond te zetten. Op zich niets verkeerd mee want deze leerschool maakt mij niet alleen een beter rijder op het circuit maar vooral een ook een beter rijder in de echte wereld.
Ik ga dan ook naar huis met een waslijst van aandachtspunten die ik meeneem in elke bocht. Afsluiten doe ik met een tijd van 1:24 en daarmee ben ik gedeeld tevreden. Voor mezelf kan ik er mee leven, maar de BMW kijkt met zijn asymmetrische ogen teleurgesteld naar mij. Geef dit kanon aan een habitué en er wordt zonder twijfel nog tien seconden afgepitst. Want het potentieel van deze gecamoufleerde racemachine is fenomenaal. Zet het karakter op Dynamic en draai de vering elektronisch scherper aan en alles lijkt mogelijk. Net zo indrukwekkend als de gillende viercilinder zijn de remmen en vooral de quickshifter die naadloos zes versnellingen opschakelt. Op het rechte stuk haal ik in no time 200 km/u en elke leek kan de remmen daarna dichtgooien want de elektronica staat je bij.
Met een voldaan gevoel neem ik afscheid van Wim en enkele medelezers die allen beamen dat het een leerrijke dag was. Ik stel de vering in op comfort terwijl ik het vurig karakter naar de Road-stand temper. Het bipolaire karakter van de BMW S 1000 XR maakt hem breed inzetbaar en op meerdere terreinen behoort hij tot de betere. Als twintiger ligt deze motor ver buiten mijn bereik, met een startprijs van 16.300 euro. Bovendien kan je er niet om heen dat extra opties de prijs richting de 20.000 euro kunnen stuwen. Toch is het een prijs die deze motor waard is. Met een brede glimlach geniet ik van de terugrit want een paar dagen later moet ik deze machine al weer inleveren. Op de E19 van Brussel naar Antwerpen besluiten de bijna zwarte wolken dat ze lang genoeg hebben meegewerkt en ontdoen ze zich in één keer van al het opgespaarde water. Een ware zondvloed treft me en met het gevaar op aquaplaning daalt de aanvaardbare snelheid zakt tot 70 km/u, als ik mijn voeten uitsteek lijk ik wel te waterskiën. Uiteindelijk ben ik door en door nat maar ik laat het absoluut niet aan men hart komen want we hebben een prachtige en vooral droge circuitdag achter de rug.