De top-3 van 2023 van: Pieter Pacques

Er zijn zo van die mensen die maar een halve vraag nodig hebben om een héél uitgebreid antwoord te geven. En dus wist Pieter Pacques exact wat we bedoelden toen we naar z'n top-3 van motorfietsen waarmee hij in 2023 had gereden informeerden...

Mijn top 3, uit de mee-gereden-in-2023--reeks  ? Dat is een moeilijke, maar tevens een leuke vraag. Er zijn best wat straffe motoren gepasseerd waar ik danig van onder de indruk was: de Ducati Multistrada V4, De Indian FTR 1200, de KTM 890 Adventure en de Yamaha Tracer 9 GT+ flitsen hierbij reeds spontaan & supersonisch doorheen mijn motorhelm. Bij deze gabbers zitten de triggers in de rijkwaliteiten en -eigenschappen, de technologie en de uitrusting.  

Maar als puntje bij paaltje kwam, er kleur diende te worden bekend en de Olympische medailles uiteindelijk werden toegedeeld, dan verschoven mijn persoonlijke waardes van deze technologische pronkstukken naar een andere plaats.

De logica van deze medaille-verdeling duwt me naar : 

• Goud, staande voor goddelijkheid en macht, gaat naar de Ducati Multistrada V4 en de Indian FTR 1200.
• Zilver, synoniem voor energie en kracht, gaat naar de KTM 890 Adventure en de Yamaha Tracer9 GT+
• Brons, troostwoord voor enthousiasme, gaat naar onderstaande reeks. 

Goud en zilver zijn voor mij rationeel en doordacht. Echter, ik ben niet zo’n rationele en doordachte motorrijder. Ik laat me veelal leiden door het gevoel dat een motorfiets me geeft, het beeld dat wordt opgeroepen, de ‘zin’ die ik krijg om ermee te rijden, en nog wat andere van die dwaze gedachten. Kortom, Ik voel me vooral aangetrokken door de bronzen medaille, door de enthousiastelingen, en dan kom ik op volgende top 3 :

Royal Enfield Classic 350

Niet lachen. Dit is ‘m. Geen twijfel. Geef me 3 weken, wat zadeltassen, een bagagerol en ik heb de ultieme vakantie. Eentje die zelfs door mijn therapeut zal worden goedgekeurd omwille van het Slow-Movement karakter, omwille van de Slow-Travelling filosofie.

Yep, ik ben er helemaal klaar voor.

Moto Morini X-Cape 650

Ja hoor. Echt wel. Mooie machine met wat afwijkende styling. Nipt voldoende kracht. Maar alsnog een top3-plaats omwille van enkele belangrijke criteria: 

De (voor mij) uitstekende zitpositie en houding. De eerste keer dat ik erop plaatsnam had ik zoiets van ‘damn, dit zit goed, de voetsteuntjes staan perfect op zijn plaats, een aangename en tevens heel lichtjes voorover gebogen houding die uitnodigt tot rijden en actie’ en niet te vergeten ‘het zicht op de tank, stuur en tellerpartij’. Een feel good machine, die je zin geeft om er iets mee te gaan doen.

En daar bovenop is dit nu eenmaal de machine waar ik dit jaar enkele fijne reizen mee heb kunnen maken. Dit gevoel en herinneringen spelen natuurlijk ook mee. 

De medereizigers hadden veelal potentere motoren, maar de X-Cape kon vlot mee als je ‘m wat kietelde. OK, dat kietelen is wat zacht uitgedrukt. Misschien ging het soms wat meer in de richting van een diepgaande harde massage.

Als ik zo terugkijk naar de motoren die ik in het verleden heb gehad, dan herinner ik me vooral degenen die ik kan linken aan een gebeurtenis of aan een speciale reis. 

Rijeigenschappen blijven me eigenlijk niet bij. Kan ook niet anders; wat vandaag top is, is binnen 5 jaar ingehaald door iets anders. Herinneringen daarentegen, die stapelen zich op, die worden niet ingehaald.

Dus … ik heb mooie herinneringen aan de X-Cape.

CFMoto 700CL-X Sport

Nog zo’n machine! Nog zo’n herinneringen! Is dit de meest potente of is dit het grootste rijtechnische über-wonder dat momenteel op de markt is? Ik denk het niet. 

Maar dit was zowat DE machine waar ik steeds goedgezind voor opstond, als er een rit op het programma stond. Puur motorrijden, uitpersen, hangen, lijnen kiezen, accelereren. Het betere Joe Bar-werk met daarbovenop enkele tolereerbare onvolmaaktheden die het plaatje helemaal af maakte. 

Je zou haast kunnen denken dat er bewust enkele kleine rariteiten werden ingebouwd, omdat de Joe Bar-protocollen dit nu éénmaal voorschrijven. Haal deze eruit, en de machine had de top 3 niet gehaald. Over een plaatje gesproken : Het is dan ook echt een plaatje, vind ik. Een dikke pluim voor de designer. 

Ik ben nogal te vinden voor neo-café racers, en deze staat qua looks he-le-maal bovenaan.Coole machine. Ik ben fan.

Wacht wacht, ik ben er nog niet.

Ik zou snel nog iets willen toevoegen over de X-Cape 1200 …

Hallo ?

Heeft iemand die interviewer zien weg gaan ?

Tekst en foto's: Pieter Pacques

Redactie: BJ