Het was even wennen om in België terug de sleutel uit het contact te halen. Oman is een mysterieuze bestemming, en onbekendheid wekt vaak een gevoel van onveiligheid. Het tegengestelde is waar. Toen we de motoren ontvingen vroeg ik aan de Australische organisator Brett Hart of het een risico was om ze in Oman 's avonds buiten te laten staan. Hij grinnikte en zei: "Laat de sleutel maar in het contact." Toen ik ongelovig reageerde, antwoordde hij doodserieus: "Zo is er minder kans dat je de sleutel verliest." Zelfs onze helmen en andere toebehoren lieten we de hele reis zonder zorgen achter op de motor. Een trucje dat ik in het centrum van Antwerpen niet moet proberen.
Het avontuur begint in de stad Salalah en zal zich voltrekken van het zuiden naar het noorden, zodat we een zo compleet mogelijk beeld krijgen van dit uitgestrekte land. Het gezelschap bestaat uit zes Australiërs, de lokale gids Youssef, de organisator Brett en mezelf. Achteraan rijdt Brett met een aangepaste vrachtwagen om eventuele achterblijvers te depanneren. Voorop rijdt Youssef met een Toyota Land Cruiser om de weg te tonen en sporadische blokkades van kamelen te doorbreken. Je zou het bijna niet geloven, maar eenmaal de stad uit kom je elke vijf kilometer wel een kudde van deze hoogpoters tegen. Op zich niets mis mee, alleen zijn ze als de dood voor het geronk van een motor en lopen ze onvoorspelbaar alle kanten uit als je ze passeert. We krijgen de tip om de bultenaars in neutraal voorbij te rijden zodat ze niets doorhebben. Tweede aandachtspunt zijn de vele vluchtheuvels in de dorpen, vaak gecamoufleerd door de ouderdom, waardoor ze je gevaarlijk kunnen verrassen. Afgezien van deze aandachtspunten kan de motorrijder in Oman alle vakjes op zijn wenslijst aankruisen. De geasfalteerde wegen zijn van een sublieme kwaliteit en de Omani rijden zeer gedisciplineerd, daarmee het cliché over het verkeersgedrag in zuidelijke landen logenstraffend.
In het tiendaagse pakket zitten zowel luxueuze slaapplaatsen als overnachtingen onder de sterrenhemel. Een wereld van verschil, en instinctief ging mijn voorkeur vooraf naar het kamperen uit. Jammer genoeg ben ik het type dat eerst moet voelen alvorens te geloven. Iedereen weet dat het in de woestijn ondanks aangename dagtemperaturen (25 graden) s ‘avonds serieus afkoelt. Toch leek het mij een prima idee een zomerse slaapzak uit mijn vervlogen festivalperiode mee te nemen naar deze ruige omgeving. Brett voorziet dan wel al het kampeermateriaal, maar slaapgerief moeten de deelnemers om hygiënische redenen zelf meenemen. Die eerste nacht staat er een stevige wind en daalt de temperatuur tot een waarde waar mijn amateurmateriaal niet op is berekend. Zelden ben ik zo blij geweest om onze natuurlijke bron van warmte te zien verschijnen aan de horizon. De volgende dag stop ik in de eerste de beste winkel en doe mezelf een warme deken cadeau. Waar we de eerste avond in een desolate rotswoestijn op hoogte sliepen, zetten we de dag erna de tenten op in de machtig Rub' Al Khali. Deze duinwoestijn wordt ook wel 'The Empty Quarter' genoemd en omvat delen van Saudi-Arabië, Oman, Jemen, de Verenigde Arabische Emiraten en Irak. Het is de meest uitgestrekte zandvlakte ter wereld en herbergt duinen die tot driehonderd meter kunnen reiken. Ondanks het droge klimaat zijn de open vlaktes bezaaid met struiken, die toefjes groen toevoegen aan het beige kleurenpalet. Vorig jaar is er een cycloon gepasseerd en die heeft ervoor gezorgd dat deze delen van de woestijn besprenkeld zijn met leven. Die avond tovert Brett zijn barbecue weer uit zijn vrachtwagen en verwent ons met een heerlijke maaltijd.
In het volgende nummer van Motoren & Toerisme lees je het volledige verslag, in de winkel te verkrijgen vanaf negen april!
Tekst & foto's: Charly de Kinderen
