Net zoals het de Japanners verging in de sixties, zijn het vandaag Chinese merken die scherp geprijsde motoren op de markt brengen en vechten om het vertrouwen van de motorrijder. Met de introductie van QJMotor op de Belgische markt hebben wij er een nieuw merk bij, met meteen negen nieuwe modellen. Zijn scherpe prijzen, rijkelijke uitrustingen en drie jaar garantie genoeg om Europa te veroveren?
Het gebeurt niet al te vaak meer dat een ‘nieuw’ motormerk z’n debuut maakt op de Belgische motormarkt. En al helemaal niet met wel negen unieke modellen. Dat kan ook alleen maar omdat QJMotor niet helemaal nieuw is. Qianjiang Motorcycle – nu QJMotor genoemd, om het onze westerse tongen wat makkelijker te maken – produceert al sinds 1985 motorfietsen in China. QJ werd eerder al bekend in Europa, toen ze in 2005 het historische Italiaans motormerk Benelli overkochten. Sinds 2016 is QJ een zusteronderneming van Geely, de automobielgroep die onder andere Volvo, Polestar, Lotus en Smart bezit. Met al die verenigde kennis en middelen ziet QJMotor nu de kans schoon om eindelijk onder eigen merknaam door te breken op de Europese markt.
MotoMondo is de gewezen importeur die de expansie in de Benelux mag leiden. Zij nodigden mij uit om met het nieuwe arsenaal van QJMotor door het open landschap rondom De Biesbosch te knallen. Eén rijder, één dag en zes van de tien nieuwe modellen onder m’n kont. Dit is hoe dat me verging.
Budgetvriendelijk toeren
Ik start de dag op de SRT 800 SX Touring, de meest volwassen allroad in het assortiment. Tijdens de presentatie werd algauw duidelijk dat de royale uitrusting het voornaamste verkoopargument van deze fiets moet zijn. De lijst is lang: een driedelige kofferset, handvat- en zetelverwarming, bandendruk en -temperatuursensoren, tubeless spaakvelgen, een 7-inch TFT-scherm en klinkende namen als Marzocchi en Brembo op de componentenlijst.
Dat en meer zit allemaal inbegrepen in het prijskaartje van 10.199 euro. Laat je de kofferset achterwege, dan is de non-Touring variant er al vanaf 9.299 euro. Dat is veel motorfiets voor relatief weinig geld, maar eenmaal op weg wordt duidelijk dat toch even zoeken blijft naar de x-factor op mechanisch vlak.
De SRT 800 SX wordt aangedreven door een 799 cc tweecilinder-in-lijn met 180°-krukas. De beloftevolle 92,5 pk komt lineair vrij en doet de motor goed van z’n plek te komen, al moet je met deze motorconfiguratie in combinatie met het hoge totaalgewicht (263 kg) geen nekbrekende acceleratie verwachten. Het blok durft bij lage toeren wat bokken, maar als je de motor beter leert kennen hou je hem haast vanzelf in hogere toeren. Doorheen de curve zijn er wel wat trillingen te melden, maar niet van de vervelende soort.
Net als de andere QJMotor-modellen heeft deze SRT 800 een klassieke gaskabel. De gasaanname is bij momenten wat abrupt, en er zijn geen rijmodi aanwezig om dat te verhelpen. Ook tractiecontrole is afwezig op zowel de SRT 800 SX als z’n kleinere broertje. ABS (van Bosch) krijg je wel, al is die niet instelbaar of uitschakelbaar.
Wanneer de bochtige wegen rondom De Biesbosch opdagen, blijkt het chassis aangenaam te verrassen. De dubbele Brembo’s bijten stevig, en hoewel de voorvork niet instelbaar is, is de demping zowel voor als achter prima voor een speelse rit over secundaire wegen, met de occasionele verkeersdrempel. De voorgenoemde kilo’s zijn vooral voelbaar wanneer je tussen bochten snel van kant moet wisselen. Bij maneuvers aan lage snelheid voelt de SRT 800 goed beheersbaar dankzij de grote stuuruitslag en het brede stuur.
Kleiner en (nog) fijner
Vervolgens kruip ik achter het stuur van het kleinere allroadbroertje, de SRT 700 X Touring. De gelijkenissen met de TRK 702 X van zustermerk Benelli zijn treffend, en dat schuift men tijdens de presentatie ook niet onder stoelen of banken. Opvallend: de SRT 700 X wordt enkel geleverd in de Touring-variant, met drie aluminium koffers, en is met 8.299 euro exact hetzelfde geprijsd als de Benelli.
Marktpositie terzijde, merk ik eenmaal op weg de verschillen met de 800 goed. Het frame is compleet verschillend van de 800, met ook een iets krappere zitpositie. Maar zelfs met mijn lange benen en 1 m 90 is het een erg comfortabele motorfiets. Meer nog: de windbescherming blijkt op de 700 beter dan op de 800. Het scherm is hoger, de zijdeflectoren zijn groter en de lagere zit betekent dat je beter uit de wind zit.
De 698 cc tweepitter boet 19,1 pk in tegenover zijn grotere broer, maar is meteen ook 23 kilogram lichter. Dat voel je meteen op de weg en in de bochten, en daarnaast durf ik zeggen dat het motorblok van de 700 verfijnder aanvoelt dan dat van de 800. De injectie lijkt wat nauwkeuriger afgesteld, waardoor de motor ook in lage toeren gewilliger doortrekt en minder bokt dan de 800. Dit motorblok gaat al een aantal jaren mee, en dat blijkt geen slechte zaak.
Laten we het dan even over de royale uitrusting hebben: ook de SRT 700 X wordt geleverd met handvat- en zetelverwarming, tubeless spaakvelgen, een TFT-scherm en dezelfde ankers van Brembo. Ook de Marzocchi-vering komt terug, met op de 700 een volledig instelbare voorvork. Het TFT-scherm is iets kleiner dan op de 800, maar reflecteerde tijdens de test dan weer minder zon en was dus beter leesbaar. Tot slot was ook het motorgeroffel opvallend aangenamer op de SRT 700 X, met heerlijk geplof en geborrel wanneer je het gas lost.
Met slechts een uurtje rijtijd op beide allroads is het moeilijk om al een oordeel te vellen, dat moet een langere test uitwijzen, maar mijn eerste gevoel trekt me eerder naar de SRT 700 X. Je verliest wat pk’s, maar verliest ook de kilo’s die de 800 wat log doen aanvoelen. Bovendien geniet je van hetzelfde luxueuze toeringcomfort, aan 1.900 euro minder dan de SRT 800 SX Touring.
Hekserij
De grootste verrassing bewaar ik echter voor het einde. Ik begin even met een raadseltje. Wat gebeurt er wanneer je een groepje Chinezen rond de heksenketel zet met de opdracht om een betaalbare cruiser te ontwikkelen? Een vleugje Honda Magna, een snuifje Harley-Davidson Fat Bob en een gezonde dosis lak aan de historische patenten van de concurrentie … En zo werd de SRV 600 V geboren! 561 cc in een 90° V4-configuratie die schreeuwt tot de rode lijn bij 10.500 opm. QJMotor, u heeft mijn aandacht.
Vanop een afstandje ziet deze fraai vormgegeven cruiser eruit alsof hij zo het Revolution Max-motorblok van H-D kon herbergen. Maar niets is minder waar: deze fiets wordt aangedreven door een compacte V4, waarvan we al bijna twee jaar geleden de eerste octrooiaanvragen zagen circuleren. De lay-out van het blok doet verdacht veel denken aan Honda’s RC45 V4’s van weleer. Met een bescheiden 68 pk en 54 Nm lijkt het alsof we vandaag het hele toerenbereik zullen mogen gebruiken … en dat vind ik prima.
Eenmaal onderweg valt het meteen op dat de cockpit premium aanvoelt. Een ‘dragbar’-stuur, een mooi vormgegeven knoppenwinkel, bar-endspiegeltjes en een ronde, goed leesbare TFT. Zelfs de meest veeleisende custombouwers zouden er weinig aan veranderen. Wanneer we vertrekken is het even wennen aan de zithouding: met de voeten vooruit is het heerlijk comfortabel, maar het zadel komt toch wat minder goed overeen met mijn achterwerk.
Het rijden zelf is heerlijk: de V4 loopt bijzonder soepel en lineair door alle toeren. De gasaaname verloopt opvallend geleidelijk, zonder abrupte verrassingen zoals op de andere modellen. Het blokje is heerlijk, en je laat de lagere toerentallen algauw voor wat ze zijn – daar vind je toch niet veel pk – om de motor op elk recht stuk tot de 10.000 te jagen. Met de bijbehorende symfonie uit de uitlaten om de ervaring compleet te maken.
Enkel jammer dat het chassis minder gewillig is dan het motorblok: je schuurt al gauw tegen de grond aan en de ankers – die op dit model niet meer van Brembo zijn – boezemen wat minder vertrouwen in. Ik hoop stiekem toch dat QJMotor dit motorblok ook in een middenklasse sportmotor gepropt krijgt. Een klein detail nog: de handgrepen voelen net te kort voor mijn grote kolenschoppen, iets waar ze aan de andere kant van de wereld ongetwijfeld minder feedback over krijgen. Maar hey, dat ziet die H-D-rijder op de parking van de kroeg toch niet … En jij hebt flink wat drinkgeld uitgespaard.
Tekst: Maarten Van Caesbroeck, Foto's: Pien Meppelink
Geschreven op 5 juli 2024