Eerste rij-indruk: Honda NT1100

"De meest succesvolle touringmotor van 2023 in Europa." Met die boude uitspraak trapt Honda de presentatie van de vernieuwde NT1100 af. Maar met welke motoren ze die vergelijking maken, blijft in het midden. Desalniettemin zijn de verwachtingen hooggespannen: Honda hoopt dit succes nog eens dunnetjes over te doen, nu met een aantal significante updates.

Toen de NT1100 drie jaar geleden werd gelanceerd, waren de reacties gemengd. Hij voelde voor sommigen te veel aan als een aangepaste Africa Twin met een discutabel uiterlijk: you love it or you hate it. Waar de Africa Twin gemaakt is voor uitdagende offroad-avonturen, blijft de NT1100 trouw aan het asfalt en richt hij zich volledig op toercomfort. Onze testrit staat gepland in Málaga, waar recent nog rampzalige overstromingen zijn geweest. Ik hoop dat de modder opgeruimd is en dat ik niet stiekem begin te verlangen naar de offroadkwaliteiten van de Africa Twin …

Euro 5 Plus

Één van de trends voor 2025 is duidelijk: de verplichte overstap naar de Euro 5 Plus-norm dwingt fabrikanten om hun bestaande modellen te updaten. Maar tussen alle kleine vernieuwingen is het dan soms moeilijk zoeken naar de echt belangrijke toevoegingen. Op het eerste gezicht lijkt de NT1100 mee te surfen op deze Euro 5 Plus-hype, maar er blijken toch meer aanpassingen te zijn dan gedacht. 

Laten we beginnen met het motorblok: om dat te laten voldoen aan de strengere emissienormen, werd hier en daar wat bijgeschaaft. De luchtinlaten zouden efficiënter zijn, en de krukas en cilinderkop werden hertekend. Het voornaamste resultaat? Dat het koppel nu al 750 toeren eerder piekt dan voordien. Verder blijven de prestaties ongewijzigd: 100 pk en 112 Nm. Niet echt indrukwekkend voor een motor van 1.084 cc. Hoewel je mij niet meteen hoort klagen, is dat vergeleken met de concurrentie relatief bescheiden. 

Ook qua motorgevoel komt deze tweecilinder-in-lijn niet meteen in mijn top vijf, zeker niet met de levendige driecilinder van de Yamaha Tracer of de soepele viercilinder van de Kawasaki Versys in m’n achterhoofd. Die twee concurrenten krijgen in 2025 ook een update trouwens, dat moet een interessante vergelijkingstest opleveren.

Vier helmen

Vandaag schijnt de zon, in tegenstelling tot de voorbije weken, en die laat het strak getrokken front van de NT1100 helemaal schitteren. De motor heeft een bescheiden make-over gekregen, met een strakker design en nieuwe verlichting. Een leuk detail: de voorste richtingaanwijzers zijn nu netjes geïntegreerd in de dagrijverlichting. Ook het windscherm is hertekend en is – eindelijk - eenvoudig manueel in hoogte te verstellen. Dat kan in vijf standen, zelfs tijdens het rijden.

Het zadel is breder geworden en voorzien van een luxueuzere stof. De zithoogte van 820 mm lijkt op papier misschien hoog, maar dankzij de slimme vormgeving is het verrassend makkelijk om met je voeten de grond te bereiken. Voor mij, als grote man, had het zelfs nog wat hoger mogen zijn. Ze vertellen me dat de rijhouding ook 10 graden meer naar voren getild zou zijn, voor een dynamischere rijstijl, maar daar merk ik weinig van. Ik onthou vooral dat ze comfortabel en neutraal is.

De belangrijkste verbetering voor veel rijders zijn misschien wel de zijkoffers: die waren voorheen te smal voor een helm, maar dat is nu opgelost. Met de topkoffer erbij kan je nu zelfs vier helmen kwijt … daar zullen ze in India misschien blij mee zijn, maar wij houden ons toch netjes aan de Europese regels. Met z’n twee op de motor is voorlopig genoeg. 

EERA

Een groot voordeel van Málaga is de nabijheid van prachtige, bochtige wegen. Perfect om de nieuwe elektronische vering (EERA) van de NT1100 uit te proberen. Deze geavanceerde vering is afkomstig van de Africa Twin Adventure Sports. Die maakt eerder al indruk met de slimme technologie. De vering past zich elke 15 milliseconden aan, dankzij gegevens van een sensor in de voorvork, een nieuwe IMU (Inertial Measurement Unit) en de ECU. Dit zorgt ervoor dat de demping onder alle omstandigheden optimaal blijft. Je kan alle parameters van de vering bovendien in het uitgebreide menu naar wens afstellen op je rijstijl of de belading.

Spanje stelt ons naar goede gewoonte niet teleur: de wegen bieden volop uitdagende bochten in allerlei variaties. Hoewel je de NT1100, met zijn flinke top- en zijkoffers, misschien niet meteen als een sportieve machine zou zien, is hij verrassend wendbaar. Hij wisselt soepel van richting en geeft snel vertrouwen. Zelfs op gladde stukken, waar de overstromingsresten de wegen nog verraderlijk glad maken, blijft de motor goed beheersbaar. De bochtengevoelige ABS, die samenwerkt met de nieuwe IMU, zorgt ervoor dat je het al behoorlijk bont moet maken om grip te verliezen.

DCT

Zoals we gewend zijn bij Honda-presentaties van serieuze motoren, is ook deze NT1100 uitgerust met de automatische DCT-transmissie. Honda claimt dat van de 20.000 NT's die sinds 2021 in Europa zijn verkocht, maar liefst 2/3de is uitgerust met DCT. Dankzij de nieuwe IMU en verfijnde algoritmes zou de transmissie nu nog soepeler schakelen. Tijdens de presentatie kregen we een complexe slide voorgeschoteld die illustreerde hoe de oliedruk dankzij die algoritmes beter wordt gereguleerd, zodat de koppeling steeds op het juiste moment schakelt. Het is ongetwijfeld indrukwekkende techniek, maar ik blijf toch een beetje een mopperkont wat dit betreft. Het systeem werkt prima, maar het mist voor mij de finesse van een traditionele koppelingshendel, vooral in technische bochten. Toch ben ik volgens de verkoopcijfers een uitzondering: er is duidelijk een groot publiek dat bereid is om wat controle op te geven voor extra gemak en comfort. Overigens kan je, als je dat wil, de controle altijd terugkrijgen via de flippers op het stuur (helaas niet met een schakelpedaal zoals op de Africa Twin). Fijn om te hebben op die momenten waarop je zelf wil schakelen.

Warboel

De bediening van de Africa Twin – en daarmee ook die van de NT1100 – heeft onder het kritische oog van motorjournalisten een bijna mythische status gekregen, maar helaas niet in de positieve zin. Vraag een motorjournalist naar de meest ondoordachte knoppencluster, en de kans is groot dat die van Honda’s grootsten ter sprake komt. Op één stuurhelft heb je maar liefst 16 knoppen, en vergeet niet dat het display ook een touch screen is. Het verbaast me dan ook sterk dat Honda hier nog steeds niets aan heeft veranderd. Je zou haast denken dat ze het magazijn met deze knoppen eerst willen leegmaken, want Honda heeft op andere modellen inmiddels bewezen dat het veel eenvoudiger kan. Het lijkt erop dat we moeten wachten tot de volgende update, waarschijnlijk over drie jaar. Tot dan moeten eigenaars hopen op gewenning, hopelijk verzacht dat na verloop van tijd de frustratie wat.

Modellenstrategie

Honda profileert zich meer dan ooit als een merk met scherpe prijzen, wat ze onlangs ook weer hebben bewezen met de nieuwe CB1000 Hornet. De NT1100 volgt die lijn: de handgeschakelde versie zonder elektronische vering staat voor €14.999 in de showroom. Voor het DCT-model met elektronische vering betaal je €2.200 extra. Het is belangrijk om weten dat je de elektronische vering niet afzonderlijk kan bestellen; deze optie komt altijd in combinatie met de DCT-transmissie. Tijdens een presentatie als deze mis ik het steeds dat beide versies niet beschikbaar zijn, zo had ik zelf het verschil kunnen ervaren en een beter oordeel kunnen vellen over de meerwaarde van die opties. De vering op het vorige model werd niet bijster goed onthaald, en deze nieuwe elektronische versie is weliswaar merkbaar beter. Toch blijft het gissen of de standaardvering ook enige aanpassingen heeft ondergaan. Persoonlijk zou ik, als ik morgen naar de dealer zou gaan, waarschijnlijk voor het standaardmodel kiezen. De elektronische vering spreekt me wel aan, maar zoals jullie inmiddels weten, word ik minder enthousiast van de DCT-transmissie. Waar ik wél enorm enthousiast van word, is de kleurstelling in Pearl Hawkseye Blue. In de online configurator komt deze tint niet volledig tot zijn recht, maar in het echt is het een prachtige, geslaagde match. Het diepe blauw ziet er verfijnd en stijlvol uit en geeft de NT1100 echt een premium uitstraling.

Conclusie

Ik blijf twijfelen over wat ik nu echt van de Honda NT1100 moet vinden na een mooie rit van 180 km. Het is op vrijwel elk vlak een degelijke motor, maar hij blinkt nergens echt in uit. Het uiterlijk is flink verbeterd, net als de stuureigenschappen en een aantal praktische details, zoals de grotere zijkoffers en het makkelijk verstelbare windscherm. Toch raakt hij bij mij geen gevoelige snaar, al zal hij voor het beoogde publiek een uitstekende keuze zijn. Voor wie comfortabel wil reizen zonder al te veel poespas en zonder de pretentie om offroad-avonturen aan te gaan, biedt deze motor precies wat je nodig hebt. 

Tekst: Charly de Kinderen 

Foto's: Honda