Eerste rij-indruk: Zero DSR/X

Het moest er ooit van komen en nu is ie daar: de eerste elektrische allroad. Het Amerikaanse Zero neemt deze handschoen op in het best verkopende segment van de motormarkt. Naast de uitdaging van elektrisch rijden, staan ze ook nog eens voor de zware opdracht om het niveau te halen van de absolute top, zoals een BMW R 1250 GS om er maar één te noemen. Moedig is het alleszins.

Op de flank van de Etna in Sicilië aanschouwen we voor een eerste maal deze elektrische allroad. Geen inleidende teasers en geen gelekte beelden. De spanning blijft erin tot het doek letterlijk van de motor wordt getrokken. We krijgen een klassiek reismotorsilhouet te zien, met zachte lijnen. Een verstelbaar windscherm met een handige draaiknop, een verstevigd frame voor koffers en een comfortabel zadel. Het zicht van voren met de brede lichtbundel is even wennen, maar aan de zijkant krijgen we een lijnenspel dat meer overtuigt. Het batterijpakket onderaan is inmiddels al vertrouwd. Kortom, het plaatje klopt. Het model zal in twee kleuren op de markt komen: neutraal wit en zacht muntgroen. 

Keuzestress

Naast de gevestigde waarden steekt één concurrent er met kop en schouders bovenuit. Dat is natuurlijk de Italiaanse Energica Experia, die nog maar net is voorgesteld. Hij is weliswaar enkel op de baan gericht maar de Experia mag zeker ook als elektrische reismotor worden beschouwd. Het is dan ook vooral deze motor die ik in mijn achterhoofd heb voor een vergelijk. Als we de DSR/X met een klassieke sleutel tot leven wekken, geeft de batterij van 17,3 kWh 110 procent aan. Waar zich normaal de benzinetank bevindt zit een handig en ruim opbergvak dat per contactsleutel wordt geopend. Je kan ervoor kiezen om deze ruimte te behouden of ze te vullen met een extra batterijpakket voor een totale capaciteit van 20,9 kWh. Als derde mogelijkheid kan je deze ruimte gebruiken om je standaard laadtijd van ongeveer twee uur te halveren. Let op, je moet wel kiezen. Ofwel een groter bereik, ofwel sneller laden.

Geen parkeerrem

Zowel de bediening als het display zijn vrij duidelijk en overzichtelijk. Je kan kiezen tussen verschillende rijmodi en nog andere voorkeuren instellen. In de parkeermodus kan je de elektromotor omdraaien om achteruit te bollen of traag vooruit. De manier waarop is lichtjes omslachtig – je moet de kill switch aan- en uitzetten – maar de functie is er wel. Ook hill-hold control is beschikbaar als je de voorrem hard genoeg indrukt. Wel raar is, dat deze functie na een paar seconden vanzelf uit wordt geschakeld. En dat gebeurt ook als je de zijpoot uitklapt. In onze lage landen geen probleem, maar in dit bergachtige decor is dat niet handig omdat je natuurlijk geen versnellingen hebt.

Grandioos

Zoals ik al aangaf is de DSR/X ontworpen om zijn mannetje te staan op alle terreinen, maar gezien het schoeisel waarmee we vandaag onderweg zijn zal dat vooral het verhard zijn. Er zijn nochtans spakenwielen met Scorpion STR Rally’s beschikbaar voor deze motor. Aan welke meerprijs die zijn te verkrijgen is nog niet duidelijk. Standaard krijg je lichtmetalen wielen, die beter geschikt zijn voor de weg. We zitten al op enige hoogte dus krijgen we meteen enkele bochten voorgeschoteld, en dat is het domein waarin de DSR/X grandioos weet te overtuigen. Hij is lichter dan zijn Italiaanse tegenhanger en heeft een heerlijke balans, zodat je meteen met vertrouwen rijdt. Voeg hier de perfecte dosering van een elektromotor aan toe, en je bent snel overtuigd van het elektrisch rijden. 

Lavazand

We stoppen even aan de zijkant van de weg om onze in- stellingen zoals tractiecontrole en ABS in offroad-modus te zetten. Daarna duiken we het mulle, zwarte lavazand in. Het voelt met deze straatbanden en motor onwennig. Nochtans heeft de DSR/X voldoende veerweg (190 mm) aan beide kanten van Showa meegekregen en meer dan voldoende bodemspeling dankzij de configuratie van de batterij, maar de straatbanden passen even niet in het plaatje. Toch werkt het en zoeven we verrassend vlot door de bossen. Het is vooral op deze momenten dat de stilte echt aangenaam is. Als we later een groepje lawaaiige, stinkende quads tegenkomen lijk ik al bekeerd tot het elektrisme. Sommige rijders klaagden over het ontbreken van een koppeling, maar de ‘gashendel’ is zo eenvoudig en vooral beheersbaar te controleren dat je overal vlotjes door ploegt. De door Bosch geleverde elektronische controle van de elektromotor doet het prima, al grijpt hij in offroad-modus toch nog geregeld in. Diep in de menu’s kan je werkelijk alles uitschakelen, maar weet dat er altijd 225 Nm klaarstaat om je te testen.

Lees het volledige verslag en conclusie in het volgende nummer van Motoren & Toerisme of deze week al via onze digitale longread Testpiloot.

Tekst: Charly de Kinderen

Foto's: Zero