Tekst: Alan Cathcart/BJ
Foto's: BSA/Double Red & Harry Elliott
Sinds de BSA Gold Star 650, in december van vorig jaar op het Salon van Birmingham, aan het grote publiek werd voorgesteld, bleef het stil rond deze herboren Britse klassieker. Toen kregen we voor het eerst de vrucht van vijf jaar werk te zien. In 2016 werd het historische, maar verdwenen Britse merk immers gekocht door Classic Legends, een dochteronderneming van het Indiase Mahindra-conglomeraat. Z’n zorgvuldig uitgewerkte, authentieke vormgeving zorgde voor een retro look, maar dan gekoppeld aan moderne techniek. De nieuw leven ingeblazen ‘Goldie’ kon dan wereldwijd ook op veel bijval rekenen, en maakte dat potentiële klanten hun credit card in aanslag hielden. Maar april, de maand waarin de eerste leveringen hadden moeten gebeuren, kwam en ging zonder dat de nieuwe BSA afgeleverd werden. Dat zorgde voor onrust bij potentiële klanten, die zich meteen vragen stelden over de stand der ontwikkeling van de nieuwe Gold Star.
Het Goodwood Festival of Speed, eind juni, was de plaats waar we het model dan toch eindelijk voor het eerst in actie zagen. Vanaf augustus zouden de eerste exemplaren van de Gold Star 650 bij kersverse BSA-dealers in Groot-Brittannië (het eerste land waariheen de BSA geëxporteerd worden) moeten staan. En dat betekent dat wat ooit het grootste Britse motormerk – en zelfs ter wereld – was, weer nieuw leven wordt ingeblazen. En dat, exact een halve eeuw nadat BSA in 1972 verdween. Als de eerste van een handvol journalisten, mocht ik de BSA over het asfalt van de befaamde heuvelklim op Goodwood Estate jagen. En dat voorbij het statige landhuis (zeg maar kasteel…, nvdr) van de hertog van Richmond en voor een publiek van 100.000 toeschouwers… Zei er iemand iets over druk?
Maar het Britse weer blijft ook ’s zomers grillig en een uur voor ik van start moest gaan op de BSA, begon het fel te regenen. Daardoor werd het asfalt en echte spiegel, nadat het al behoorlijk glad was geworden door de olie en rubber van de auto’s die er al overheen gejaagd waren. Gelukkig hield het vlak voor ik aan de bak moest op met regenen, maar het traject was nog steeds nat en glad. Paradoxaal genoeg betekende dit dat m’n kennismaking met de BSA in realistische Britse omstandigheden zou verlopen, in plaats van zomaar de heuvel op te stormen. De korte sprint over het befaamde heuvelklim-parcours was weliswaar slechts een voorsmaakje van wat komen gaat op de perslancering van de Gold Star, later deze maand, maar het gaf me niettemin een goed idee van hoe deze nieuwe BSA bij alledaags gebruik zal aanvoelen.
Om te beginnen was er een simulatie van stadsverkeer, toen ik met de BSA telkenmale 50 meter vooruit kon rijden, achter een file van supercars die voor mij de heuvel op zouden stuiven. Toen had ik al gemerkt dat ik m’n been makkelijk over het toegankelijk en relatief goed gevuld, 780 mm hoog, zadel kon zwaaien. De soepele en makkelijk te bedienen koppeling maakte samen met een feilloze brandstoftoevoer aan lage toeren, dat ik me moeiteloos vorowaarts kon verplaatsen in wat op een reeks stop-en-start-bewegingen aan kruispunten leek. Alleen het schakelen verliep vrij stroef. Maar omdat ik, op de vrij moeilijk af te lezen digitale odometer had gezien dat deze Gold Star nog maar 2.1 mijlen had afgelegd – waarschijnlijk door de motorfiets rond te duwen in magazijnen en de tentoonstellingsruimte in Goodwood – was dat stroeve schakelen enigszins te verwachten. En toch kan ik nu al zeggen dat deze motorfiets zich goed zal manifesteren in het dagelijkse verkeer en dat mede dankzij een comfortabele, rechtop zithouding.
Eindelijk was het dan aan mij om de heuvel op te stormen. Het eerste gedeelte van het traject was, dankzij de beschutting van de boomkruinen langsheen de startlijn, zelfs nog droog. Dankzij het koppel dat voldoende aanwezig was in de door Rotax ontworpen motor, die in een eerder leven ook al meer dan 105.000 exemplaren van de BMW F 650 GS aandreef, kon ik makkelijk van m'n plaats komen. Het motorblok dat z’n sporen al meer dan verdiend heeft, werd door de Technische Universiteit van Graz aan de Euro 5-normen aangepast. Ondanks een drooggewicht van 198 kg (213 kg met een volle tank van 12 liter) trok de Gold Star vrij makkelijk door z’n versnellingen heen. Tot ik moest vertragen in de aanloop naar de nauwe, naar rechts lopende bocht 1. In die eerste bocht bemerkte ik ook de glinstering van een olielaagje op het nog natte wegdek.
Nadat ik me voorzichtig over het spekgladde wegdek had weten te sturen, draaide ik het gas open voor de breed uitlopende bocht die naar het snelste gedeelte van het traject, en voorbij Goodwood House, leidt. Ik merkte meteen ook dat de Pirelli Phantom Sportscomp banden waarmee de BSA standaard uitgerust is, een goede grip op het natte wegdek gaven. Het motorblok ging op een supersoepele manier doorheen de versnellingen om in de toeren te klimmen. Noch via het zadel, noch via de voetsteunen of het stuur viel er ook maar de minste trilling te bespeuren en dat tot aan het door mij zelf gekozen schakelpunt van 5.500 opm. Het geclaimde piekvermogen van 45 pk wordt aan 6.000 opm afgeleverd. Iets later merke ik, op het rechte stuk naar de heuveltop, dat de snelheidsmeter 75 mph (of 120 km/u, nvdr) aangaf.
Om daar te geraken had ik eerst nog Molecombe Corner, de enige linkerbocht op Goodwood Hill, moeten aansnijden. Ook deze bocht lag er nat en glad bij. Maar het werd me daar, en ook elders op het traject duidelijk dat de mapping van de BSA op punt staat. Toenik terug het gas opendraaide had de motor nooit de neiging om te gaan snokken of anders vervelend te reageren. Een fenomeen dat zich bij bepaalde rivalen van de £ 6.500 (in het VK) kostende Gold Star, wél voordoet. Zelfs minder ervaren rijders zullen zich zelfzeker voelen op deze motorfiets.
Spijtig genoeg was het té nat om ook de handelbaarheid en remcapaciteiten van de nieuwe BSA goed te kunnen beoordelen. Maar ik was niettemin onder de indruk, na m’n eerste kennismaking met wat een erg aantrekkelijke motorfiets is. Na deze korte, maar leuke kennismaking lijkt het er sterk op dat deze motorfiets z’n mooie vormgeving ook helemaal weet waar te maken. Ik kijk nu al uit naar een langere rit, volgende maand, om te ontdekken of dat ook echt het geval is!