Op de eeuwige ochtendmist in Francorchamps na, waren de weergoden de wedstrijd goed gezind, want zeker op zaterdag, de race dag, steeg het kwik naar waarden die we dit jaar nog niet veel gezien hebben. In de eerste kwalificatie op vrijdag, bij de zware kanonnen, was Claessen de snelste terwijl de leider in de tussenstand, Yan Ancia, genoegen moest nemen met de vierde plaats. In Q2 zette de Limburger een betere tijd neer, maar ook Claessen stak een tandje bij en reed nipt boven een 2’29”blank. Een zeer sterke tijd op het circuit van Francorchamps en meteen de pole. Naast hem Ancia, ook onder de grens van 2’30” en verder Wouter Aelterman en Gregory Fastre. Bij de start van de openingsrace probeerde Ancia het hazenpad te kiezen maar dat lukte niet waardoor Claessen als een schaduw in het spoor bleef van de BMW-piloot. Verschillende keren ging Claessen aan de leiding, maar bij het ingaan van de slotronde was het de leider van het eerste uur die op kop de hairpin van La Source indook. Het zou zo blijven tot in de laatste chicane van de race waar Claessen alsnog de zege opeiste na een uitrem manoeuvre. Bij de pauze was de achterstand van één punt omgebogen in een voorsprong van vier punten voor de rijder uit de Kempen. Nog was er niks beslist. In de laatste wedstrijd van het jaar kregen we hetzelfde, zelfs Hitchcock had dit scenario niet kunnen schrijven, met een bijna lijf-aan-lijf gevecht tussen beide kemphanen. Claessen bleef nu de ganse race in het wiel en maakte zijn move opnieuw in de allerlaatste ronde en precies dezelfde plaats als in Race 1. De verschillen op de meet tussen het duo in de races, 0.2”en 0.8”. Maar sportief zoals altijd gaven beide rijders elkaar ’een vuistje’ ten teken van mooi gereden. Verder kwamen Aelterman, vooral zeer sterk in Race1 en Virgil-Amber Bloemhard, voor het eerst dit jaar in de Benelux, op het erebordes.