Het retrolijstje: Vijf eigenzinnige Kawasaki Z1000's

Keer of draai het zoals je wil, maar de Z-serie is ontegensprekelijk dé bloedlijn van Kawasaki. (Bijna) vijftig jaar na de introductie van de Z1, benoemt Kawasaki z'n nakeds nog steeds met een Z. En dan zijn er uiteraard ook nog de modern classic Z's die een eerbetoon zijn aan die pioniersmodellen uit de jaren '70. Waren de eerste Z's 900 cc-modellen, dan evolueerde de cilinderinhoud in de tweede helft van de jaren zeventig richting liter. De Z 1000 werd dan ook al snel een begrip in motorland en zou dat meer dan een decennium blijven. Kawasaki bracht niet zomaar nakeds op de markt, maar wel modellen die nét ietsje meer boden. De vijf Z 1000-varianten die we hieronder opsommen hebben dan ook allemaal hun eigen karakter. 

Z 1000

Met z'n combinatie van  donkergroen en goudgeel, eivormige klokjes en verchroomd voorspatbord is deze Z1000 uit 1978 hét schoolvoorbeeld van een klassieke Kawasaki Z. Het model is één jaar voordien geïntroduceerd, maar omdat de evolutie in de jaren '70 (en '80) razendsnel gaat bij de Japanse constructeurs, heeft deze Z1000 al 7 pk meer dan dat van het jaar voordien. Concreet betekent dat een vermogen van 90 pk aan 8.000 opm. 

Z1000  Z1R

Deze Z 1000 Z1R stamt eveneens uit 1978 en is Kawasaki's eerste kant-en-klare café racer. Al kon je 'm in die tijd ook gerust als superbike omschrijven. De machine heeft een kopkuipje en komt in het opvallende Candy Metallic Stardust Silver. Kleuren die als een mondvol klinken hoorden er dus toen ook al bij. De Z1R heeft eveneens een cilinderinhoud van 1.015 cc en een piekvermogen van 90 pk. Andere transmissieverhoudingen zorgen echter wel voor een hogere topsnelheid van 220 km/u (tegen 200 km/u voor de basisversie). Diezelfde Z1R fungeerde overigens ook als basis voor de Z1000 Police en dat type werd wereldberoemd als de machine van California Highway Patrolmen 'Jon' en 'Ponch' uit de actieserie CHIPs. 

Z1000 H EFI

De razendsnelle ontwikkeling van de motorfiets in de jaren '70 komt (oa) tot uiting in deze Z 1000 H EFI uit 1979. Het bijzonderste kenmerk van deze variant is z'n elektronische injectie. Daarmee is Kawasaki de eerste motorconstructeur die injectie toepast op een productiemodel. Het EFI-model wordt alleen in de Verenigde Staten op de mark gebracht en dan nog in één enkele kleurstelling: Ebony. De toepassing van brandstofinjectie op de viercilindermotor van 1015 cc zorgt ervoor dat het piekvermogen naar 98 pk groeit. Kawasaki zal verder blijven schaven aan de Z 1000 en reeds in 1980 wordt de ST-versie op de markt gebracht. De Z1000 ST wordt dan de eerste Kawasaki met cardanas. 

Z 1000 R Eddie Lawson replica

"Win on Sunday, Sell on Monday", was het devies dat de marketingafdelingen van de Amerikaanse autoreuzen in de jaren '70 gebruikten om hun inzet in het NASCAR-kampioenschap te 'verantwoorden'. Een attitude die ook doorsijpelde naar de motorsport, en dan specifiek naar het AMA Superbike-kampioenschap waarin er met gemodificeerde straatmotoren werd gereden. Terwijl er in de traditionele Europese racelanden nog met dure gespecialiseerde tweetakten werd gereden (250 cc, 350 cc, 500 cc, 750 cc) pionierden de Amerikanen al inzake productieracen. In 1981 en 1982 won 'steady' Eddie Lawson telkens het AMA Superbike-kampioenschap op een Z1000 S. Als eerbetoon bracht Kawasaki in 1982 deze Z1000 R Eddie Lawson replica op de markt. Tegelijk raakte Kawasaki op die manier ook van onverkochte Z 1000 J's af. Met z'n kopkuipje en in z'n speciale groen en blauw/witte livrei groeide de Z 1000 R Eddie Lawson replica uit tot de meest herkenbare Z1000 ooit.

ZL1000 Eliminator

In de tweede helft van de jaren '80 verkopen Japanse customs als zoete broodjes. De Japanse constructeurs verzenden met de regelmaat van een klok zeecontainers vol kant-en-klare choppers richting Europa en de Verenigde Staten. Het fenomeen is zo groot dat je als constructeur in bijna alle cilinderinhouden een vertegenwoordiger moet hebben om enigszins mee te spelen. Alhoewel Kawasaki destijds met de VN750 en VN 1500 Vulcan een V-twin-ijzer in het vuur had, bespeelde het toch ook het premiumsegment met de ZL1000 Eliminator. Deze Eliminator was dan misschien geen 'pure' Z1000, maar hij deelde er wel het viercilinder-blok mee. De cilinderinhoud daarvan was  ondertussen geslonken tot 997 cc, maar het vermogen was wel toegenomen tot 110 pk. Daarmee was de Eliminator een stuk sneller dan de 'underpowerede' Vulcans. Maar om zich met die andere Japanse viercilinder custom, Yamaha's V-Max, te meten kwam de Eliminator dan toch duidelijk te kort.  Niettemin had deze ZL1000 de tijdsgeest mee en groeide hij in sommige landen tot een verkoopshit uit.

Tekst: BJ

Foto's: Kawasaki persfoto's,Mobile.de