Langeduurtest: QJ SRT 700 X Tourijng - 1. Verrassend luxebeest

QJMotor is een nieuwe naam op onze markt, maar geen nieuwkomer in de motorwereld. Onder de paraplu van Geely, eigenaar van Volvo en Lotus, groeide het bedrijf sinds 1985 uit tot een van de grootste motorproducenten ter wereld met meer dan een miljoen tweewielers per jaar. Sinds 2005 zijn ze ook eigenaar van Benelli, en enige overeenkomsten in de line-up van QJMotor zijn daar het herkenbare bewijs van. Wij kozen de QJ 700 SRT X Touring als onze langeduurtest voor dit jaar om dat nader te onderzoeken.

Tekst en foto's: Tom Vander Sande

Het was een wat bevreemdende ervaring toen we onze SRT gingen oppikken bij de Antwerpse dealer ABS. In de industrieel verbouwde toon- zaal stond ook een aantal Benelli’s te pronken en de gelijkenis tussen onze QJ en de TRK 702 X van dat Italo-Chinese merk is meer dan treffend. Dat is ook niet te verwonderen, want het zijn eigenlijk quasi identieke motoren die uit dezelfde fabriek komen. Dat werpt ons mentaal even terug naar 2004 toen Kawasaki onder de naam KLV1000 eigenlijk gewoon een oranje Suzuki DL1000 V-Strom op de markt bracht. Maar de situatie is toch anders. Hoe de Chinezen hun twee merken willen positioneren is nog niet helemaal duidelijk, maar de overlap beperkt zich voornamelijk tot dit specifieke model. De rest van het gamma ziet er heel anders uit en zal waarschijnlijk ook verder van elkaar weg evolueren. De concurrentie tussen de importeurs, die voor beide merken verschillen in de Benelux, zorgt in ieder geval voor onovertroffen prijsstellingen voor dit model. Tijd om te testen hoeveel waar je voor dat erg weinige geld krijgt. Voor onze maiden voyage stippel ik een stevige route uit langs de kathedralen van Noord-Frankrijk, en omdat de kinderen op scoutskamp zijn, kan mijn vriendin mee om het duocomfort te testen. Dat doet ze niet altijd met overtuiging, maar haar laatste echt goede ervaring had ze met een Benelli TRK 502, en zelfs zonder kennersoog meent ze terecht trekken van die kleine broer in onze QJ 700 te herkennen.

Echte zetel

Bij het manoeuvreren met volle koffers merk je dat de SRT met z’n 240 kg niet de allerlichtste is, maar zodra je aan de rol gaat valt dat gevoel helemaal weg. Met het brede stuur mik ik hem makkelijk tussen de stilstaande koekblikken door en even keren in een straat omdat ik de gps-aanwijzing gemist had, vormt zelfs met een passagier geen probleem. De reden dat het gewicht relatief hoog ligt, zijn de erg ruime afmetingen van de SRT. De twee zadels zijn erg groot en ook de kuip en het windscherm met extra deflectoren zijn erg ruim bemeten. De metalen buizenconstructie in het scherm gooit ongetwijfeld ook wat extra gewicht in de schaal, maar blijkt wel een ideale plek om een gps of smartphonehouder te installeren. Een handige USB-stekker in het dashboard krijg je er zomaar bij. Tijdens de rit naar startpunt Doornik zitten zowel ik als de passagier erg goed uit de wind en is het prima cruisen. Ik kan zelfs met open vizier comfortabel de toegelaten kruissnelheid aanhouden. De zithouding is duidelijk gericht op comfort, en minder op dynamisch rijden. De voetsteuntjes staan ver naar voor, en dat is relaxed, maar het zet niet aan tot het aanvallen van bochten met het mes tussen de tanden. De passagier knikt goedkeurend als ik dat even meld.

Keuzes maken

Het 698cc-blokje gromt op de snelweg lekker, maar kan lichte trillingen niet helemaal onderdrukken. Tijdens de heenrit krijg ik na een tijdje wat tintelingen in de rechterhand, maar de volgende dagen voel ik daar niets meer van. Ik geniet ondertussen van het ruime zicht in de erg goede achteruitkijkspiegels, maar merk ook dat ik wel erg gewend ben geraakt aan cruisecontrol, die de SRT door begrijpelijke budgettaire overwegingen moet missen. Ondanks de hitte test ik ook even de standaard handvat- en zadelverwarming, die je bedient met handige kleine knopjes naast de stuurhelften. Je kan enkel kiezen tussen aan of uit, en na een minuutje merk ik dat ze het prima doen en schakel ze snel weer uit. 

De overige knoppen op de stuurhelften ogen en voelen wat rudimentair aan, maar alles werkt wel zoals het hoort. Het kleine en qua functionaliteiten beperkte dashboard bedien je met twee grote knoppen links. Het is niet groot, maar wel voldoende leesbaar. Over de looks kan je discussiëren. Wie houdt van een lekkere jaren 80-vibe zal er zich helemaal in vinden, maar echt modern is het niet. Ik mis een rangemeter en een buitenluchtthermometer. Ook stel ik proefondervindelijk vast dat de range na het aanspringen van het benzineknipperlichtje nog een kleine 50 kilometer bedraagt en dat ik 19,11 liter benzine kwijt kan in de tank van 19,5 liter. Op het nippertje. Het gemiddelde verbruik klokt af op 5,8 liter na bijna duizend kilometer snelweg en departementales.

Geen straf

Zoals gezegd is de SRT 700 X duidelijk gericht op comfort, en dat geldt voor alles. Het blokje pikt gemoedelijk op vanaf 3.000 toeren om dan gewillig maar niet overenthousiast in de toeren te kruipen. De 73,4 pk en 67 Nm brengen je vlot overal heen en met de Fransen die nog steeds gedienstig de baan vrijmaken, gaan inhaalmanoeuvres vlot genoeg. De gasrespons is niet heel direct, maar ook dat kan op bijval van de passagier rekenen. De injectie zou wel nog iets fijner afgesteld kunnen worden, want lager in de toerenschaal durft hij bij constante belasting een beetje te hikken, en dat is wat vervelend als je in een file moet rijden, maar verdwijnt wel als je terug op het gas kan. Bij dagelijks gebruik voor woon-werkverkeer zou dat wel een dingetje kunnen zijn, maar in ons verhaal stoort het niet. Het motorkarakter noopt wel tot actief schakelwerk, al is dat niet echt een uitdaging of straf. Het instelbare koppelingshendel laat zich licht bedienen en het schakelpookje doet neutraal en correct zijn ding. Een versnellingsbak die niet opvalt is altijd het beste, en dat is hier zeker het geval.

Zwijgen is …

Eens Laon voorbij wordt het landschap lekker glooiend en het bochtenwerk zo interessant dat ik toch even vergeet dat er iemand achterop zit. Ik voel de benen even toeknijpen, maar krijg geen klap op mijn helm en de intercom blijft stil. Zwijgen is toestemmen … Het buizenframe van de SRT is ruim bemeten en erg solide. Dat werkt wonderwel in samenspel met de instelbare UPSD Marzocchi-voorvork en eveneens instelbare monoshock achteraan. Het stuurgedrag is niet flitsend, maar wel uiterst neutraal en vertrouwenwekkend. Met het brede stuur krijg je de SRT zonder nadenken op de juiste lijn en kleine oneffenheden worden goed weggefilterd. Als de putten wat dieper zijn, merk je de limieten van de vering, maar die liggen ruim ver genoeg voor doorsnee gebruik. De Metzeler Tourance-banden geven ook geen krimp, al is dat bij een lekkere 25 graden op degelijk Frans asfalt bezwaarlijk een verdienste te noemen. Als ik echt even doorgas, hoor ik in een toeknijper wel even het geluid van metaal dat de grond schraapt. Dat blijken niet de voetsteuntjes, zoals je zou verwachten, maar de middenbok die onder het gewicht van twee personen en bagage wat lager hangt. Dit euvel is waarschijnlijk op te lossen door de veervoorspanning achter wat te verhogen, maar ik vind dat de afstelling prima is en besluit het zo te laten. Je moet ook de speciale sleutel bovenhalen en echt verontrustend wordt het nooit. Alleen in het zadel heb ik ook nooit meer het asfalt geraakt in de daaropvolgende ritten. Ook het stuurgedrag en het rijcomfort van onze Chinees lenen zich dus prima voor vlot reizen met af een toe een sportief uitstapje.

Echte prijskraker

Kortom, de QJMotor SRT 700 X Touring is een heel volwassen, luxueuze nieuwkomer, die met een uiterst zacht prijskaartje van 8.299,00 euro (NL: 9.599,00) de bakens positief verzet. Ik heb kennissen die met een duurdere speedpedelec rondrijden … We kenden deze motor natuurlijk al uit de Benelli-stal, maar we hadden daar nog niet heel veel of lang mee gereden en dat blijkt onterecht. Als totaalpakket is deze comfortabele reismotor moeilijk te overtreffen, zeker zoals invoerder MotoMondo hem nu full option aanbiedt. Deze SRT 700 X Touring biedt coole looks, een uitgebalanceerd blokje, een prima rijwielgedeelte dat vertrouwen wekt en massa’s comfort voor rijder én passagier. Toegegeven, aan de afwerking, het dashboard en de knoppenwinkel merk je dat er onvermijdelijke budgetkeuzes zijn gemaakt en ook rijmodi en cruisecontrol ontbreken. De injectie kan bij constante belasting ook nog wel wat verfijning gebruiken. Maar voor de rustige reiziger die al die snufjes niet hoeft zijn er veel andere zaken wel inbegrepen: tubeless banden rond stijlvolle spaakvelgen, een heel degelijke kofferset met comfortabel rugsteuntje, handvat- en zadelverwarming, een middenbok … en dat alles met drie jaar garantie. Veel meer kan je echt niet wensen voor die prijs, en we zullen met plezier nog heel veel kilometers op onze langeduurtest malen om ook de betrouwbaarheid in kaart te brengen. Al duiden de geluiden die we bij dealers opvangen erop dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken.

Duocomfort

De SRT 700 X is een zeer royaal bemeten motor en dat komt zeker het comfort voor de passagier ten goede. Het zadel is erg ruim en de beenhoek is zelfs voor langere duo’s meer dan voldoende. De grote voetsteuntjes hebben dempende rubbers om de trillingen te beperken. In combinatie met de topcase, die een goedgeplaatst steunkussentje heeft, is de zitpositie mooi rechtop. De handen vinden eenvoudig een plaatsje op de zijkoffers, waarbij je zelfs de grepen kan gebruiken om het lichaam te fixeren indien nodig. Het ruime windscherm buigt de wind mooi af zonder onderdruk op de rug te veroorzaken en ook de benen zitten achter de rijder helemaal uit de wind. Door de hogere zitpositie heb je ook ruim zicht naast de helm van de piloot. Dankzij het gewillige motorblok en de doseerbare remmen word je ook nooit al te zeer naar voor of achter gekatapulteerd. De SRT is dus allerminst een echtbreker!