Langeduurtest: QJ SRT 700 X Touring - 2. Waar voor je geld

Elke motor die vandaag de fabriek uitrolt met een snaveltje, spaakwielen en een comforta- bele zit, wordt door de fabrikant maar al te graag ‘adventure’ gedoopt. Ook QJMotor waagt zich op z’n website met de SRT 700 X aan een klein sprongetje op een crossterrein. Tijd om de bubbel te doorprikken: is onze langeduurtestmotor ook echt iets waard op het onverhard?

TEKST EN FOTO’S: Maarten Van Caesbroeck

Zoals je al in vorige delen van dit verhaal kon lezen en zien, ontbreekt het de QJMotor SRT 700 X Touring alleszins niet aan ruige looks en mooie uitrusting. Gespaakte velgen met tubeless banden, instelbare Marzocchi-vering, radiaal gemonteerde Brembo’s en een ietwat Multistradaesque uiterlijk. Ja, deze motor komt zelfs van de fabriek met een valbeugel, een bodemplaat(je) en aluminium koffers. Qua comfort, voor rijder én passagier, prijzen we deze QJ met het hele redactieteam de hemel in. Of onze Chinese allroad af en toe ook een zandbaantje aankan, dat ga ik nu uitzoeken.

Afvalkamp

Onze testmotor rolt op Metzeler Tourance-banden. Die mogen door de fabrikant misschien gelabeld zijn voor ‘dubbel gebruik’, op basis van mijn eigen ervaring voor- spel ik dat onze QJ vandaag toch wat hulp zal kunnen gebruiken. Die top- en zijkoffers laat ik dus maar thuis, wat het rijklare gewicht naar 240 kilogram zou moeten terugbrengen.

We zijn de eerste plas nog niet door, of er volgt al een koude douche: de ABS op deze QJ is niet uitschakel- baar. Ik besluit nog niet meteen op zoek te gaan naar de zekering en zet door. Goed idee zo blijkt, want na twee plassen besluit de QJ om zélf de ABS uit te schakelen. Heel handig, maar dit is geen innovatief rijhulpsysteem, wel een sensor die in de war raakte door de modder.

Na de eerste meters maak ik meteen kennis met het meest onaangename kantje van de QJ: het aanzienlijke gewicht. Wat op het asfalt best beheersbaar is door het excellente rijwielgedeelte, blijkt in de blubber erg moeilijk om onder controle te houden. Het gewicht situeert zich erg hoog, waardoor het veel input vraagt om de QJ op koers te houden. Dat krijg je nu eenmaal met royale windbescherming en grote afmetingen, al lijkt het geheel nog merkbaar moeilijker te balanceren dan op andere zware allroads.

Wannabe

Met mijn 1 m 90 ben ik geen broekventje, maar wan- neer de SRT 700 X eenmaal begint te vallen valt daar erg weinig tegen te beginnen. Tijd om die valbeugels te testen dan maar? Moest je ze nog niet gespot hebben: die steken op de QJ uit alsof ze een brede boxermotor te beschermen hebben. Visueel vind ik het een tang op een varken, maar van zodra de motor op z’n zij ligt moet ik toegeven dat alle onderdelen mooi beschermd zijn. Je zou ‘m al ondersteboven de gracht in moeten kegelen om een schakelpootje te breken. Dankzij die brede val- beugel ligt de motor ook nooit volledig plat, wat je helpt bij het optillen.

Als ik een adempauze neem en de beschermings- componenten van de QJ wat beter bestudeer, dan stel ik me toch vragen bij de duurzaamheid ervan. De valbeu- gels zijn met dun uitziende profielen bevestigd aan het frame van de motor ... Hoe hard kan je vallen voor het daar verkeerd loopt, en breekt het dan aan de beugel of aan het frame? Ook de bodemplaat stelt wat teleur: een aluminium plaatje van 2 mm dik, nauwelijks groot genoeg om het carter te beschermen, laat staan de oliefilter of de uitlaatbochten.

Manusje-van-alles

Tijd om terug te vertrekken en het tempo wat op te voeren. Los van de banden, die me weinig vertrouwen inboezemen, houdt de vering de wielen prima op de grond. De demping is excellent, zelfs voor iemand van mijn gewicht (100 kg), en wie meer of minder weegt heeft nog instelmogelijkheden op deze Marzocchi’s ook.

Eenmaal het vertrouwen in de motor groeit en ik snel moet wisselen tussen zitten en rechtstaan, wordt dat wel vermoeiend. De lage zithoogte en de lichtjes vooruit geplaatste voetsteunen maken het moeilijk om snel recht te staan met louter de kracht van je benen. De stapositie is ook uiterst rechtop, met net iets te weinig lichaamsgewicht boven de voorkant voor goede controle. Wat gegoochel met de positie van het stuur zal dat wellicht verhelpen. Verder schrik ik een paar keer wanneer m’n natte laars van de voetsteun glijdt, maar gelukkig liggen er getande voetsteuntjes verscholen onder de verwijderbare rubbers.

De rijderspositie op deze QJ werd duidelijk gekozen in functie van comfort op de weg, maar vormt een degelijke basis om verder te personaliseren voor wie wat meer onverhard aandurft.

Conclusie

Een capabele reismotor in de markt zetten voor minder dan 10.000 euro is geen evidentie, en toch is dat precies wat QJMotor hier gedaan heeft. Ja, op het onverhard is de SRT 700 X Touring wat minder ruig dan hij eruit ziet, maar dat neemt de excellente toercapaciteiten niet weg die we eerder al beschreven.

Als je de luxe hebt om regelmatig met duurdere motorfietsen te mogen rijden, zoals ik, dan zijn er bepaalde aspecten van de motor die je beginnen storen. De injectie bijvoorbeeld, is niet zo verfijnd als je zou hopen. Na duizenden kilometers rijden moeten we vaststellen dat de motor blijft hikken bij een constante belasting, een probleem dat de importeur zou aankaarten bij QJMotor. We gingen ook te rade bij een tuningspecialist, maar die had momenteel nog niet de software om met de ECU van de SRT 700 X aan de slag te gaan. Er zijn nog kleinigheden: zo is de handvatverwarming net niet warm genoeg voor koude dagen, en moeten whizzkids als ik stiekem weleens lachen (of huilen) als ze de beperkte interface van de boordcomputer gebruiken. Maar van zodra we de rekensom maken, arriveren we altijd terug bij hetzelfde punt: voor minder dan 8.500 euro krijg je een perfor- mante motorfiets, die je snel en comfortabel, met passagier en bagage, de wereld kan rondbrengen.