Lezersreisverhaal: BABS Tour 2019 Engeland en Wales – 4

Coniston Newcastle (Long version 346 km / Short version 246 km)

Onze nachtrust was helaas weer iets korter, de sympathieke vrouwelijke landlord van The Crown inn, onze laatste slaapplaats op Engelse bodem, zat daar zeker voor iets tussen.

Maar plichtsbewust als we zijn, won godzijdank het gezond verstand het van de negen op tien voor sfeer en gezelligheid. Met drie of vier passen voor de wielen waarvan twee nobele onbekenden die zich na wat googlen aankondigden als de moeilijksten van gans het eiland was het inderdaad noodzakelijk om monter en fris na het ontbijt op de motor te zitten… De Wrynose en de Hardknott pass staan vrijwel direct op het programma. Waar de Wrynose pass nog vrij braaf maar wel ontzettend mooi voor de dag komt, beseft onze kopman dat het meteen daaropvolgend pasje (The Hardknott pass) met hellingspercentages van boven de dertig procent niet voor de poes is. Daarenboven zijn de wegen onwaarschijnlijk smal en het asfalt in erbarmelijke staat.

Vrijwel meteen staan een paar scherpe haarspeldbochten op het programma waar zelfs de eerste versnelling niet klein genoeg is en pompend en slepend met de koppeling moet gewerkt worden om deze klim tot een goed einde te brengen, menige filmpjes op You Tube vertonen Hardknott failures, we waren dus na wat speurwerk gewaarschuwd. Eens boven houden we toch even halt of we alle dertien zonder kleerscheuren hier uitgeraakt zijn wat even later tot eenieders tevredenheid bevestigd wordt. De gelaatsuitdrukkingen en de toch wat stillere momenten verraden dat we allen toch opgelucht zijn om dit zonder pech of brokken te volbrengen.

Via Holmrook rijden we naar Seascale waar we een glimp van de Atlantische oceaan opvangen. Van daaruit gaat het dan richting Crossdale en Boweswater waar we de B5289 opdraaien. Deze zal ons naar de Honnister pass brengen, met een enorm uitzicht en een overweldigende natuurpracht… We tuimelen nu van de ene verrassing in de andere.

Na de spectaculaire Honnister pass kunnen we bij een kabbelend bergriviertje genieten van een kop koffie of… voor de die hards: a cup of tea. Van hieruit gaat het via alweer onwaarschijnlijke mooie weggetjes met spectaculaire vieuws richting Keswick waar we helaas moeten beslissen om de short versie te nemen, we have a boat to catch… We missen hierdoor de highest pub of England, the Tann Hill Inn, maar genieten destemeer van de laatste 140 km op Engelse bodem. De foto’s spreken voor zichzelf:

Helaas komt met het afmalen van deze laatste kilometers het einde van onze vierdaagse steeds dichter en meer en meer komt het woordje “Newcastle” steeds meer voor in de bewegwijzering. Netjes op tijd arriveren we aan de Terminals van DFDS. We kunnen terugblikken op een geweldige tocht door dit geweldige (motor)land. En het staat nu al vast, onze lustrumversie volgend jaar zal terug richting Noord Engeland trekken. Op de ferry wordt hier al over gebrainstormed…