Reisverhaal: Ierland met Network on Wheels

Les Lacs du Connemara’ van Michel Sardou is helaas volledig verbrand door trouw-dj’s en beelden van zatte nonkels met wapperende servietten. Maar toen mijn ouders begin jaren tachtig de lp in huis haalden, was ik als kleuter danig onder de indruk. “Papa wa is da, Kon ne mara?” “Een plek met veel meren in Ierland, jongen.” Sindsdien wou ik er ooit naartoe.

Tekst en foto’s: Tom Vander Sande

En zeker toen mijn Frans wat beter werd en ik flarden van de tekst begon te begrijpen, groeide mijn fascinatie voor deze sfeerschets met donkere wolken, de harde natuur en de stugge onverzettelijkheid van de Connor’s, Kelly’s en Flaher­ty’s die in dit hellegat huisden. Toch duurde het nog ruim 35 jaar eer de kans zich aandiende. Toen Dennis de Jonckere van Network on Wheels voorstelde om hen te vergezellen op een rondrit door Ierland, greep ik mijn kans om zelf te gaan ontdekken of Michel niet wat al te poëtisch te werk was gegaan. Het bombastische slotakkoord van het nummer met de doedelzakken en symfonisch orkest is nog steeds indrukwekkend, maar echt wild word ik er ondertussen niet meer van.

Guinness

Als student was ik ooit kort in Dublin geweest om een bezoekje te brengen aan een vriend die er in het zog van de opgang van de Keltische tijger werkte. De voornaam­ste bezienswaardigheden waren toen de geweldige pubs van de uitgangswijk rond Temple Bar. De meren verder naar het westen schoten er bij in. Ik hield er wel een levenslange liefde voor Guinness aan over. Die zou op deze reis nog besmettelijk blijken. In de eerste hotelbar was ik de enige met een zwart-wit glas voor mijn neus, maar op het einde werd er in groep met het beroemde stoutbier geklonken. 

Ierland is zeker met de motorfiets niet zo’n evidente bestemming. De mentale hindernis van de zee moet je niet één, maar twee keer overwinnen. Ik hoor vaak van motards dat ze wel eens naar Engeland zouden willen, maar ja, al die miserie met die boot… We gaan toch maar weer naar de Vogezen, is dan vaak de conclusie. Toegegeven, het brengt wat extra organisatie met zich mee, maar zo’n nacht op een boot heeft wel iets. Je legt al slapend een heel traject af, en de sfeer aan boord is gemoedelijk. Zodra je de motorfiets in het ruim hebt aangeriemd, is de vakantie begonnen. Voor ons blijkt de overtocht zelfs nog kleurrijker, want we worden verge­zeld door honderden TT-gangers die op weg zijn naar het Isle of Man. Het is een waanzinnig spektakel aan de steiger van Europoort in Rotterdam, overal sportmo­toren waarop het materiaal voor een week kamperen is gesjord. Ik zie zelfs een fluitketel bengelen aan een motortas op de machine van een Belgische GS-rijder die z’n kopje thee niet wil missen. Dat lijkt een beetje water naar de zee dragen.

Je leest de volledige versie van dit reisverhaal in Motoren & Toerisme 4-2019, die nu in de winkel ligt.