Reisverhaal: Via Scaldea deel 2

Tekst: Patrick Desmet

Foto’s: Jorn Urbain

Wat zou de definitie zijn van een geslaagde pelgrimstocht, vragen we ons af? ‘Pelgrim’ is een vertaling van het Latijnse ‘per ager’ en ‘peregrinus’. Het eerste betekent ‘door het veld’ en het tweede ‘vreemdeling’. De tocht die we in het vooruitzicht hebben lijkt vrij goed te beantwoorden aan de vertaling: als een vreemdeling door de Noord-Franse velden bollen met de kathedraal van Reims in het vizier als eindpunt. Op een website waar ervaringen van pelgrims worden gedeeld, leren we dat pelgrimeren ook jezelf terugvinden is op het ritme van de tocht, genieten van onverwachte ontmoetingen en ontdekkingen. Het is tot rust komen in de natuur en jezelf losmaken van het vertrouwde uit je omgeving. En is pelgrimeren ook niet een beetje lijden onderweg? Dat laatste hoeven we niet, maar alle andere ingrediënten lijken ons prima om mee te nemen in onze bagage op deze tocht.

Gefnuikte schoonheid

We zijn vertrokken voor de aanrijroute met een opkomende zon aan de einder. Hoe dichter we Doornik naderen, hoe meer de hemel dichttrekt en hoe dreigender de wolken worden. Bij aankomst blijkt dat Doornik toch al de nodige regenvlagen heeft getrotseerd maar het is gelukkig droog wanneer we de tocht aanvatten. We knoeien wat met de aanvang van de route omdat de gps ons langs straten wil sturen waar we gewoon niet in mogen. Hallo, Garmin … Hoe zit het met die laatste update? Uiteindelijk vinden we de weg naar buiten en keren we de neus richting Reims. Calonne is een prachtig voorbeeld hoe industrie en bewoning zich proberen te verenigen in een groengekleurd landschap. De kerktoren, met op de achtergrond de industrie, symboliseert dat uitstekend. De combinatie lijkt echter op een gedwongen huwelijk dat geen van beide partijen gelukkig maakt. Daarvoor voelt het te grauw, te grijs …

De volledige versie van dit reisverhaal lees je in het novembernummer van Motoren & Toerisme.