Reportage: De hobbelige paden van motorrijdende vrouwen in Iran

“Help!” Giechelend hang ik aan het stuur, met het motortje rechtop in het wheelie-harnas. Dat ik mijn voeten onder geen beding mocht neerzetten is er goed ingepeperd, maar nu steven ik aan gestage snelheid recht op de instructeur af. Ik heb geen flauw benul hoe ik het gevaarte moet doen landen of stoppen, ik hobbel gewoon verder, hulpeloos. Met een nors gezicht springt de man opzij. Eens tot stilstand gekomen, klauter ik eruit. Elegant is anders. Pfew … Mijn eerste bewuste wheelie ooit. Ik die daarnet nog zei: ”Voorbij die 50 graden durf ik nooit”. Flik dan maar ineens een 90 graden. Te bruut, te wild, Trui-stijl.

 

Tekst : Trui Hanoulle

Foto’s : Trui Hanoulle & An Matthys

Sudden release

Het begint met een uitgebreide kennismaking met Meysam en enkele andere jongens, in woorden. Handen schudden met mannen-die-geen-familie-zijn is uit den boze. Ik installeer me op een aangereikte stoel. Onder het strenge oog van haar coach oefent Noora wheelie-cirkelrijden met een voet op de grond. Schuivend, soms wiebelend en bijna vallend, dan weer strak en perfect gecontroleerd. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Op de achtergrond perfectioneert een jonge kerel zijn skills in de wheelie staand op het zadel. De zon brandt. Noora stopt en schudt lachend de stramheid uit haar polsen. “Nu is het jouw beurt!” roept ze al van ver. Aarzelend, maar met twinkelde ogen sta ik op. De plastieken helm die ik aangereikt krijgt, is eerder symbolisch. Aan andere beschermende kledij wordt hier niet gedaan. De strenge leraar is aanmoedigend, veeleisend en lijkt tevreden met de resultaten van zijn onverwachte pupil. Na een dik uur zwier ik wheelies ver boven de gevraagde 70 graden en hang geregeld als een aap aan het stuur. Noora vertaalt de hele dag lang alles, behalve het commando ‘sudden release'. Vanuit stilstand moet ik vertrekken, dan goed gas geven, en vervolgens in één ruk de koppeling laten schieten. Bij elke nieuwe start roept Meysam ‘sudden release’ en schudt dan het hoofd als het weer eens niet ‘sudden’ genoeg was en het 125cc-motortje een suffe voorwielplof doet. Beleefd applaudisseren de aanwezigen voor mijn kunstjes. We lachen ons rot. De ochtend nadien zal ik uit bed kruipen onder het slaken van luide auw’s en oh’s.

 

De volledige versie van deze reportage lees je in het novembernummer van Motoren & Toerisme dat vanaf 17 november in de winkel ligt. 

Geschreven op 15 november 2022
© Motoren & Toerisme