Retro Sport: Donington 1988 – De geboorte van het WK Superbike

Dit weekend doet het WorldSBK Donington Park aan. Voor het wereldkampioenschap in de Superbike-klasse is dit een regelrechte klassieker, want het was immers op dat circuit in de East Midlands dat in 1988 de allereerste meeting van de gloednieuwe klasse werd verreden.

Tekst: BJ

Introfoto: YouTube.com/Duke Video

Foto: Ducati Media House, YouTube.com/Duke Video stills, Honda News

Eerst even een stukje verder in de tijd want de benaming Superbike was ook reeds in 1988 al goed ingeburgerd in de motorsportwereld. De klasse ontstond in de jaren ’70 in de Verenigde Staten en moest dikke, voornamelijk viercilinder, wegmotoren herbergen. Dat leverde spectaculaire races op met vooral Japanse nakeds. De titulatuur ‘Superbike’ werd daarna al spoedig overgenomen in andere Engelstalige landen waaronder Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Maar niet overal werd er volgens dezelfde technische reglementen geraced.

Het was de Amerikaan Steve McLaughlin die een globaal reglement voor de klasse uitdokterde dat in zowat alle race-landen wereldwijd geïntroduceerd werd. Het technisch reglement was zo geschreven dat er plaats was voor zowel twee- als viercilinder. Om de voor de hand liggende handicaps van de eerste motorconfiguratie toch wat uit te vlakken kregen ze een hogere cilinderinhoud toegekend én mochten ze ook lichter wegen. En dat klonk Ducati als (V-twin-)muziek in de oren. De Italianen hadden niet de financiële slagkracht om in de GP’s aan de start te gaan en bovendien was Cagiva – het toenmalige ‘moederhuis’ van Ducati – al in de prestigieuze 500 cc GP’s aanwezig. Bovendien maakte Ducati ook geen tweetakten en associeerde het zich liever met een viertakt-kampioenschap.

Op Paaszondag 3 april 1988 vond op het circuit van Donington Park de allererste meeting in de geschiedenis van het WK Superbike plaats. Vijfenveertig motorracers van over heel de wereld hadden zich ingeschreven voor de première. Het hoeft niet te verbazen dat 19 rijders uit het Verenigd Koninkrijk kwamen. Op het Britse vasteland was er wel destijds wel elk weekend een meeting van nationaal niveau en Pasen betekende er traditioneel ook de opening van het raceseiozen. België werd vertegenwoordigd door Stéphane Mertens, die bij het fabrieksteam van Bimota de teammaat was van huidig Ducati Corse MotoGP-teammanager Davide Tardozzi. Voor Mertens werd het een weekend in mineur want in geen van beide races zou de Brusselaar de finish halen.

De race op Donington Park was niet alleen de geboorte van het wereldkampioenschap Superbike, maar betekende ook de internationale racepremière van de Honda VFR 750 R. De legendarische machine, met V4-motorblok, is tegenwoordig beter bekend onder z’n race-codenaam, RC30. Deze Honda zou dan ook het wapen bij uitstek worden voor de privé-rijders in het WK Superbike en uiteindelijk in de handen van Freddy Merkel ook de eerste WSBK-titel behalen.

WSBK Donington Park – Race 1

1. Davide Tardozzi (ITA) - Bimota
2. Marco Luchinelli (ITA) - Ducati
3. Joey Dunlop (GBR) - Honda

WSBK Donington Park – Race 2

1. Marco Luchinelli (ITA) - Ducati
2. Fred Merkel (USA)- Honda
3. Roger Burnett (GBR) – Honda

WSBK Donington Park – Eindstand:

1. Marco Luchinelli (ITA) – Ducati
2. Fred Merkel (USA) – Honda
3. Joey Dunlop (GBR) - Honda

De allereerste meeting van het WK Superbike betekende meteen ook de allereerste zege in die klasse voor Ducati. Ondertussen heeft het merk uit Bologna al meer dan 300 racezeges in dat WK geboekt. Maar de zege van Marco Luchinelli, de wereldkampioen 500cc van 1981, was een controversiële. WK-promotor Steve McLaughlin had het sportieve gedeelte van het nieuwe WK-reglement immers op dat van het WK Motorcross gebaseerd. Dat betekende dat er een overall-klassement werd opgemaakt, een systeem dat destijds helemaal niet gebruikelijk was in de wegracerij waar iedere race een op zichzelf staande wedstrijd was.

Het reglement werd voor de volgende wedstrijd van het WK Superbike, die vier weken later op de Hungaroring nabij Boedapest plaats vond, al gewijzigd. Voortaan werd elke van de twee races – iets waarmee het WK Superbike zich onderscheidde van de GP’s – vormde een op zichzelf staande wedstrijd met eigen huldiging, vlak erna.

Het vervolg...

Niettemin oogde de balans, na die eerste wedstrijd op Donington Park, positief voor het WK Superbike. Met Luchinelli stond er een ex-wereldkampioen uit de 500cc koningsklasse op het hoogste schavotje, terwijl Fred Merkel de belangrijke Amerikaanse markt vertegenwoordigde. En ook Joey Dunlop, die dan al een uitgebreide staat van dienst had opgebouwd in de Isle of Man TT, was een naam die mooi oogde. Donington werd een sportieve catastrofe voor Stéphane Mertens, maar de Brusselaar zou in de rest van het seizoen zoveel regelmaat aan de dag leggen dat hij uiteindelijk het WK op een mooie 4e plaats kon afsluiten. De Bimota-fabrieksrijder zou ook twee racezeges op zak steken: één in het Portugese Estoril en een in Manfeild (Nieuw-Zeeland).

Met een 2e en 3e plaats op Donington Park had de RC30 op z’n debuut als racemotor niet gemist en de Honda zou in de vijf jaar daarna uitgroeien tot een absoluut en multi-inzetbaar (WK Superbike, Formula TT, WK Endurance, nationale kampioenschappen) wapen. Overigens zouden dat seizoen nog twee andere Belgische rijders WK-punten scoren op een RC30. Antwerpenaar Paul Ramon en Oostbelg Dieter Heinen – beiden teamgenoten bij het Mediares-team  deden dat tijdens de vierde ronde van het WK op de Österreichring (nu Red Bull Ring) in Zeltweg.

Toch was het vooral het toen nog kleine Ducati dat z’n visitekaartje had afgegeven. Een paar jaar eerder hadden er nog donkere wolken boven Borgo Panigale gehangen,  maar een overname te elfder ure door de gebroeders Castiglioni, had de fabriek van een gewisse ondergang gered. De fundamenten voor een palmares zonder weerga in het WK Superbike werden toen gelegd.