De eerste Monster zag het levenslicht in 1992. Dat wil zeggen dat de Ducati Monster al meer dan een kwart eeuw het segment van de naked sportmotoren beheerst. 28 jaar en drie generaties Monsters verder, zijn er meer dan 350.000 stuks van verkocht. Dat succes was alleen mogelijk omdat het concept van de sportieve naked van bij de start aansloeg. Met de nieuwe Monster, generatie 4, kiest Ducati echter voor een abrupte breuk met het verleden.
Tekst: Wim Depraetere
Foto’s: Jonathan Godin
Om te ervaren hoe nieuw de nieuwe Ducati Monster is, moet je ermee rijden. Motorisch zijn er wel een aantal aanpassingen, of beter vernieuwingen. De grote uitdaging was het halen van de Euro 5-norm. Als basis is de L-twin Testastretta-motor genomen uit de Monster 821. Om te beginnen is het volume opgetrokken naar 937 cc. Desondanks is er gewicht bespaard door verschillende onderdelen te herwerken. Zo kreeg de 937 cc Testatretta andere zuigers en drijfstangen, een lichtere cilinderkop en riemdeksels. Ook de versnellingsbak, de ontsteking, alternator en koppeling werden onder de loep genomen en ondergingen een vermageringskuur.
Wat wel hard zal aankomen bij de echte Monsteradepten, is dat het overbekende en meermaals nagemaakte trellis buizenframe voorgoed verleden tijd is. Het is vervangen door een in aluminium gegoten voorframe zoals in de Panigale V4 wordt gebruikt, maar dan aangepast aan de V-twin. Het stijvere frame is werkzaam in alle richtingen en levert opnieuw een gewichtsbesparing op (maar liefst 4,5 kg), en dat alles moet de nieuwe Monster nog beter doen sturen.
Aan wendbaarheid en stabiliteit ontbreekt het de Monster niet. Sturen en zelfs bijsturen lukt zonder veel moeite. Of je hem nu lange, snelle bochten voor de wielen schuift of korte, trage haakse, de Monster trekt er zich met de vingers in de neus door zoals we hem van oudsher kennen.
Dat mochten we gaan ontdekken tijdens een kort en krachtig proefshot waar je haar recht van gaat staan, zoals een ristretto behoort te zijn. De perspresentatie was, zoals in coronatijden de regel lijkt, opgezet bij onze noorderburen. Je vindt weliswaar geen bergen in Nederland, maar leuke bochtige baantjes hebben ze mij tijdens de presentatie wel degelijk laten rijden. Het testparcours van dienst was voor een groot deel de dijk van de Waal. Af en toe werd er de dijk afgereden, aan de droge zijde uiteraard, om door de typische Gelderlandse dorpjes te rijden zoals Neerijnen.
Het dashboard, een 4,3 inch groot TFT-scherm, is rechtstreeks overgenomen van de Panigale en het elektronicapakket is ook geïnspireerd op de sportieve stalgenoot. Dat pakket geeft de fiets vele gezichten, van een brave toegeeflijke naked toerder tot een vinnige no-nonsense circuitbezoeker met zelfs launch control.
Om te tonen dat dat ze het menen wanneer ze beweren dat de Ducati Monster ook voor beginnende motorrijders geschikt is, hebben ze het model ook in een 35kW-uitvoering. Wat de prijs betreft, ligt de Ducati Monster vrij hoog in de markt, zelfs BMW doet beter met de F 900 R, maar die is in de basis wel heel spartaans. Voor België kost de Monster Ducati Red 11.290 euro (NL 13.390 euro). Wil je een andere kleur, dan komt daar nog 200 euro bovenop.
Je leest de volledige versie van deze test in Motoren & Toerisme 2-2021.
