Rij-indruk Harley-Davidson 114 inch Tourgamma

Speciale familietrip

Het nieuws over Harley-Davidson werd de laatste maanden zo gedomineerd door de atypische LiveWire, dat je haast zou vergeten dat de Amerikanen ook nog gewone motorfietsen met verbrandingsmotoren maakt. Om dat recht te zetten werden we in de Algarve uitgenodigd voor een familietrip met alle Touring modellen. Wij kregen van die uitgebreide tak de Special uitvoeringen en de Ultra Limited onder de kont geschoven, en dat was een plezierig weerzien.

Concreet wil dat zeggen dat alle Special uitvoeringen van de touringmodellen, dat zijn de Ultra, Road Glide, Street Glide en Road King, nu standaard het Milwaukee-Eigth blok met een longinhoud van 114 cubic inch (1.868 cc) krijgen en 19 duims wielen vooraan, en 18 duim achteraan. Een beetje groter dus dan op de standaard modellen. Het blok is dus 7 vierkante duim groter dan het blok dat de dienst uitmaakt in de gewone touringmodellen. In theorie claimt Harley voor dat nieuwe blok vijf procent meer kracht en koppel. En op de mooie wegen te noorden van Lagos in de Algarve konden we enkel vaststellen dat het nieuwe blok inderdaad nog wat vetter en voller aanvoelt dan het vorige. Technologisch is er dus weinig veranderd, maar dat hoeft ook helemaal niet. Met een kwieke draai aan het gashendel begint de krachtbron heerlijk schuddebuikend te brullen, maar vervelende trillingen levert dat nooit op. Gedoseerd spelen met het gas levert altijd een frivole reactie op, en als het even rechtuit gaat kan je van onderin genieten van een heel potente acceleratie. Het is altijd speciaal om de zwaargewichten zich te voelen oprichten op hun stevige veerpoten en dan genoegzaam grommend naar de horizon te snellen. Je merkt, Harley heeft zijn talent om mensen op een aparte manier lyrisch te maken nog niet verloren.

Het leuke is dat alle leden van de familie hun eigen accenten leggen. Wil je bijvoorbeeld resoluut gaan voor de ultieme luxe, dan is de Ultra de keuze voor jou. Het is werkelijk baden in weelde voor piloot en passagier. Je zit lekker uit de wind, diep weggezakt in het comfortabele zadel, klaar om zorgeloos kilometers te malen met de juiste soundtrack geprogrammeerd op je smartphone. Het andere uiterste is de sobere, maar statige Road King. Daarop zit je volop in de wind met voor je enkel de massieve koplamp. Maar dankzij het lagere gewicht en de blootstelling aan de elementen is het wel een veel puurdere rijervaring. De King laat zich ook veel kwieker besturen en gaf op bochtige trajecten met voorsprong het meeste rijplezier. Meer dan bij z’n familieleden ga je de limieten op zoeken, en dan durft er in krappere bochten al wel eens wat metaal over het asfalt gaan schrapen. De grondspeling blijft hier dan ook de beperkende factor, maar dan ben je wel al heel vlot aan het cruisen. De Road Glide en Street Glide positioneren zich beiden tussen die uitersten. Het grote verschil tussen die twee is dat bij de Street de kopkuip mee beweegt met het stuur, bij de Road staat de enorme kuip vast en blijft ze altijd in lijn met het chassis. Je zou daarom denken dat de Street wat zwaarder stuurt, maar dat is niet zo. Het is eerder de Road Glide die door z’n massieve uitstraling wat slomer lijkt. Het verschil is echter miniem. Op gebied van windbescherming is de Road door die massieve kuip wel in het voordeel. Je zit in een fluisterstille cocon. Op de Street had ik mede door het sportief lage ruitje wel last van hinderlijke turbulenties rond de helm. Dat is iets wat je op een touringmodel niet wil hebben, maar er zijn echter heel wat alternatieve, hogere ruitjes te krijgen en die zullen dat euvel wel oplossen.

Een voordeel van de Street Glide is dan weer dat het touchscreen van het volledig nieuwe Boombox infotainmentsysteem letterlijk binnen handbereik ligt. Bij de Road Glide zit het zo ver voorwaarts in de kuip dat je het al rijdend niet vlot kan bespelen. Je moet echt ver voorover neigen, en dat is niet altijd veilig. Gelukkig kan je ook de knoppen op het stuur gebruiken. De stappen die de technologie van schermen en processoren zet, zijn indrukwekkend, en ook dit Boombox systeem profiteert daar gretig van. Vroegere incarnaties waren tergend langzaam en het berekenen van een route duurde gewoon te lang. Nu reageert het systeem vliegensvlug op commando’s en aanrakingen. Het gaat nog steeds niet zo snel als de nieuwste smartphones, maar het werkt verassend vlot. Harley hertekende ook zeer grondig de human-machine interface (HMI) waardoor die eindelijk wel intuïtief begint aan te voelen. Het begint al goed met als basisscherm drie grote buttons die je dadelijk naar muziek, navigatie of telefonie leiden. Van daaruit kan je snel het gewenste deuntje opzetten, naar het hotel navigeren of even het thuisfront contacteren. Ook het koppelen via Bluetooth was een fluitje van een cent. De verbetering is dus spectaculair, maar dat was ook nodig om de concurrentie het hoofd te bieden.