Rij-indruk: Kawasaki Ninja 650

De tickets naar Barcelona lagen al klaar voor de persintroductie, maar ik hoef je niet te vertellen waarom de achtergrond verdacht veel op de Antwerpse haven lijkt. Jammer, maar zeer relatief in deze tijden en tenslotte lijkt de zon tegenwoordig elke dag te schijnen dus is Spanje in onze gedachte dichtbij.

Het is een merkwaardige maar interessante niche, die van de Sport Tourer. Onder deze bipolaire benoeming vinden we de Kawasaki Ninja 650 terug op de officiële website, samen in het rijtje met de Ninja 1000SX en de waanzinnige Ninja H2 SX (+). Het uiterlijk doet vermoeden dat we op weg zijn naar een track day maar niets is minder waar. Daarvoor heb je die andere sportief ogende middenklasse van Kawasaki, de Ninja ZX-6R. Klinkt allemaal een beetje verwarrend en de leek zou denken dat het om gelijkaardige motoren gaat, maar het verschil is op alle vlakken enorm. De twee Ninja’s delen hun familienaam en quasi dezelfde cilinderinhoud maar daar stopt de vergelijking. De Ninja ZX-6R is een volbloed racer terwijl de Ninja 650 zich focust op alledaagse inzetbaarheid en meer belang hecht aan comfort, met natuurlijk een sportief accent, anders zou hij de familienaam niet mogen dragen op zijn kuipwerk. Voor 2020 is deze formule waar sportieve uiterlijke trekken overvloeien in een comfortabel geheel vernieuwd, en moet het blijken hoeveel rek er nog in deze klasse zit.

Evolutie

Ik moet bekennen dat het uitgaande model mij onbekend is, dus neem ik de website van Kawasaki en onze catalogus er bij om de verschillen op te sporen. Het uiterlijk verhult weinig ingrijpende wijzigingen, maar de groene verschijning toont zeker niet gedateerd. Grootste nieuwigheid is de koplamp die volledig van LED is voorzien en achter het stuur vinden we een duidelijk afleesbaar en bedienbaar TFT-kleurenscherm dat tegenwoordig niet mag ontbreken. Daarnaast moet ik m’n best doen om grote verschillen op te merken. Ook onderhuids ontbreekt een ware revolutie. Grootste nieuwigheid is de aanpassing naar de strenge Euro 5 normen met behoud van de vroegere specs, wat op zich al een knappe prestatie is. Op het eerste zicht lijkt het dus vooral om een opfrissing te gaan die werd aangestookt door strengere uitstootregels.

Bekende testgrond

Onze opties voor een uitgebreide tour door België zijn beperkt, dus moeten we gezien de omstandigheden creatief zijn binnen een beperkte straal. Zonder grote verrassing komen we uit bij de haven van Antwerpen en omliggend gebied om te ondervinden wat deze Ninja 650 te bieden heeft. De tweecilinder produceert net als zijn voorganger 68 pk bij 8.000 opm en 64 Nm bij 6.700 opm. Dit kan je beschouwen als de maatstaf binnen dit segment voor deze cilinderinhoud, en het zijn prima cijfers die garant staan voor een portie rijplezier voor de gemiddelde rijder. Voor pure sensatie kan je beter de ander kant opkijken naar de Ninja ZX-6R, die met bijna dezelfde cilinderinhoud maar twee extra cilinders 138 pk levert. Maar nogmaals, de vergelijking loopt mank want de aanschafprijs is van een andere categorie net als enkele andere parameters zoals het frame en de veringen. Deze Ninja 650 is ontworpen met het oog op dagelijks gebruik en laat hem daar nu net in uitblinken. De motor voelt meteen vertrouwd aan en is vooral verrassend comfortabel. Zowel qua houding (zelfs met mijn lange benen), als de instelling van de vering. Die is helaas niet instelbaar, maar staat naar mijn gevoel ideaal afgesteld. Het stuur lijkt je lichaam tot een sportieve houding te dwingen, maar het staat toch merkelijk hoger dan bij een puur racemodel. Een comfortabele houding is het aangename gevolg.

Varianten

Bij de introductie zijn er drie varianten beschikbaar. Het standaardmodel waarmee we op stap zijn, een performance editie en een tourer editie. Beschouw het vooral als optiepakketten om de Ninja af te stemmen naar jouw wensen zoals zijkoffers en een groter scherm bij de tourer editie. Daarnaast is deze gunstig geprijsde tweewieler ook beschikbaar binnen de limieten van het A2 rijbewijs, met andere woorden een ideale opstapper binnen het Kawasaki gamma voor de beginnende rijder. Rijmodi en allerhande duur klinkende technische afkortingen ontbreken maar zoals ik al meermaals heb ondervonden is dat geen groot gemis in deze categorie. Net als het aantal varianten zijn er drie kleurenschema’s, groen/zwart zoals op de foto’s, zwart/wit en volledig zwart. Voor mij is de keuze eenvoudig en ik zou zonder twijfel de bekende Kawasaki signatuurkleuren kiezen. De zon schijnt volop tijdens de testdag en het felgroene schittert in mooi samenspel met de fijne rode en licht gouden accenten op de stickers. Terwijl ik normaal eerder gematigd enthousiast ben over de huisstijl van Kawasaki, lijkt de vonk deze keer wel over te slaan en betrap ik mezelf op nastaren terwijl ik wegwandel van de motor.

Het volledige verslag vind je in het volgende nummer van M&T.

Tekst: Charly de Kinderen

Foto’s: Bob Van Mol

De volledige versie van deze rij-indruk lees je in Motoren & Toerisme 3-2020, die vanaf 28 mei in de winkel ligt.