Rij-indruk Kawasaki Z650

De middenklasse nakeds vormen een segment dat niet echt in de kijker loopt, maar het in de verkoopcijfers toch bijzonder goed blijft doen. Dat hoeft ook niet te verbazen, want ze bieden volwassen motorplezier voor weinig geld. Opstappers, rationele rijders en ook dames vinden er hun gading door de toegankelijkheid en het lage gewicht. De Z650 is zonder twijfel een succesnummer in dit speelveld, en hij wordt dit jaar nog een stukje beter en vooral veiliger. Dat mochten we vieren op Ibiza.   

De afgelopen jaren heeft de Z650 zich consequent in de top 20 van de bestverkochte modellen in België en Nederland geknokt. In zijn genre moet hij enkel de MT-07 van Yamaha voor zich dulden, en ook grote broer Z900 scoort nog beter, maar het is toch een vaste waarde in de tabellen. Opvallend is ook dat er ongeveer dubbel zo veel exemplaren van de naakte versie de showroom uitrijden dan van de wat meer geklede broer, de Ninja 650. Een lager gewicht, lagere prijs en hipper imago zullen daar ongetwijfeld alles mee te maken hebben, want eigenlijk gaat het om dezelfde motorfiets, die enkel qua uitstraling verschilt.

Hard techno

Op het winterse Ibiza mochten we beide bloedverwanten twee dagen aan de tand voelen. Het eiland in de Balearen staat eerder bekend als feest- dan als motorparadijs, maar in deze rustige periode en met goed uitgekiende routes kan je je hier toch aardig amuseren op twee wielen. De vele verkeersdrempels die al te uitgelaten partybusjes op weg van het ene strandje naar het andere in toom moeten houden, bieden zelfs een extra dimensie op het gebied van het testen van de vering, maar daarover later meer.

De stoere Sugomi-styling van de Z wijst erop dat hij zich eerder thuis voelt in het genre van de harde techno dan die van de zweverige Ibiza-beats, maar daar is niets mis mee. De strakke lijnen van de snuit en het kuipwerk voelen immers al erg vertrouwd, en in de drie nieuwe kleurstellingen komt hij eigenlijk behoorlijk sober voor de dag. Het zijn allen varianten op het thema zwart-grijs met rode of groene accenten. De rode velgen van de Metallic Phantom Silver doen hem er wat uitspringen, maar de sober groene accenten van de Metallic Matte Graphenesteel Gray (wie bedenkt die namen?) ogen het meest Kawa. Kiezen is verliezen. 

El Pacha

Het blokje is dus nog steeds de 649cc staande twin met 68 vrolijk trappelende paardjes. Van bij het vertrek aan Hotel El Pacha – inderdaad, dat van de bekende club met de kersen in het logo – gaat die tweepitter gewillig in de toeren om een gedecideerde, maar nooit bedreigende acceleratie op het podium te brengen. Vanaf 2.000 toeren danst hij vlot richting het topvermogen aan 8.000 toeren. Piekkoppel krijg je wat vroeger aan 6.700 opm. De begrenzer grijpt gevoelsmatig nogal snel in na die top en bij inhaalmanoeuvres bergop word ik soms wat in snelheid genomen, terwijl dat in die omstandigheden net andersom zou moeten zijn. De toerenschaal in het zeer overzichtelijke en prima leesbare dashboard begint dan driftig te knipperen en maant je te schakelen. Echt hersenloos knallen en iedere vierwieler zonder verpinken passeren is er dus niet bij, maar vlot in het spoor van onze enthousiaste voorrijder met terreinkennis blijven lukt prima. Actief schakelen is dus wel aan de orde om zo dicht mogelijk bij de sweetspot van het blokje te blijven.

Raggen

Na even morrelen aan de goede spiegels en draaien aan de instelknoppen op rem- en koppelingshendel ben je dus helemaal klaar voor een dagje raggen zonder zorgen. Het enige waar je nog kan over tobben is in welke stand je de nieuwe tractiecontrole wil. Er zijn drie mogelijkheden: sportief, drastisch ingrijpend of helemaal uit. Die laatste optie is eigenlijk overbodig, maar sommigen willen die mogelijkheid toch achter de hand hebben om dan toch eens dat wheelietje te trekken. Ik hield de twee uitstekende Bridgestones wijselijk op het asfalt, en wisselde regelmatig tussen stand een en twee. Het verschil is duidelijk.

Conclusie

De Z650 is dus een geweldig pakket dat voor niet al te veel centjes massa’s motorplezier biedt. Hij voelt aan als een goudeerlijke metgezel die je nooit in de steek zal laten, en je veilig thuis zal brengen na een nachtje stappen, om in de Ibiza sfeer te blijven. De spannendste avontuurtjes zal je er nooit mee beleven, maar voor wie z’n eerste stapjes in de motorwereld zet of z’n wilde haren ondertussen heeft verloren, is deze Kawa een zegen.

Een uitgebreid verslag van deze test en die van de Ninja 650 kan je lezen in de volgende editie van M&T in april of via onze digitale longreads op M&T Testpiloot.

Tekst: Tom Vander Sande - Foto en video: Kawasaki