Rij-indruk: Mash Belena 125 en 300

Het Franse Mash kreeg enkele maanden geleden een zware slag te verwerken door het onverwachte overlijden van stichter en visionair Frédéric Fourgeaud. Zijn rechterhand Dominique Delsart heeft het bedrijf echter naadloos overgenomen en de lancering van hun eerste motorscooters de Belena 125 en 300, is daarvan een sprekend voorbeeld. Wij konden testen of het ook goede machines zijn.

Mash is ondertussen een tiental jaar actief en het heeft in dat decennium een eigenzinnig gamma opgebouwd met in China geproduceerde retromodellen tot 650 cc. In Frankrijk lanceerden ze ook al succesvol een gamma 50cc-scooters. Nu zetten ze de volgende stap met de Belena 125 en 300, die samen een woordje willen meespreken in de motorscootermarkt en de wereld van de mobiliteitsoplossingen. Zoals altijd vormen een doordacht design en zeer strakke prijsstelling daarbij de leidmotieven. Tot 1 oktober moet een reeks summerdeals dat laatste zelfs extra in de verf zetten.

Sweetspot

Met het doordachte design zit het in elk geval snor. Tot nu toe reden we enkel met de retromodellen van het merk, en die vallen op door de mooie afwerking en authentieke vormgeving. Met deze eerste grote scooters bewijzen de ontwerpers dat ze ook in een heel andere vormtaal een uitgebalanceerd geheel kunnen neerzetten. Misschien zelfs meer dan dat. In zijaanzicht zien de beide Belena’s er erg strak, modern en evenwichtig uit, maar frontaal gaan ze nog een stapje verder. Dankzij de moderne LED-technologie krijgt de Belena een opvallende snoet, die net de sweetspot tussen strak en kitsch raakt.

Een fractie van een seconde denk ik: ‘oei, dat is wel heel veel licht’, maar de sobere en hoekige lijnen brengen toch voldoende rust. Sterk werk dus. Dat niveau haalt de Belena niet overal, want vanuit het zadel oogt het soms wat plastiekerig, maar dat is het lot van de meeste scooters. Het mechanisme om het zadel te openen en sluiten geeft ook niet de meest solide indruk, maar onder dat zadel zit wel een zee van ruimte, met kleine opbergvakjes en zelfs handige verlichting. Een pluspunt is ook dat de remhendels op beide modellen instelbaar zijn. De details zitten dus zeker goed. Een frivool extraatje zijn de luidsprekers die onder het stuur verstopt zitten. Daarop kan je radio of muziek van je smartphone afspelen en de cool kid uithangen. Dat blijft vooral een gimmick, en eens de zeventig kilometer per uur in zicht komt, gaat het geluid verloren. Jongeren kunnen hier natuurlijk wel voor vallen, en dat is hen van harte gegund. Een beetje jaren tachtig ghettoblastervibe kan altijd voor sfeer zorgen.

Schakering

Mash lanceert dadelijk twee versies van de Belena, die naargelang de doelmarkt meer relevant zullen zijn. Zo zal in België de 125cc het vermoedelijk een stuk beter gaan doen dan in Nederland, waar je nog steeds een rijbewijs nodig hebt voor die klasse. Nochtans zijn de verschillen tussen de twee modellen miniem, los van dat motorblok dan. De wielbasis van de 300 is 160 mm langer, en hij heeft ABS. De 125 moet het doen met een gecombineerd remsysteem. Vreemd genoeg meldt de technische fiche ook dat de 125 rijklaar 10 kilo zwaarder is (175 kg) dan de 300. Waar dat in kan schuilen is niet duidelijk en ik kreeg er ook geen uitsluitsel over. De kleurstelling van de grote is jammer genoeg beperkt tot zwart, want het matblauw van de 125 is zonder twijfel de mooiste schakering.

Natuurlijk is er ook een prijsverschil, maar dat blijft beperkt tot 1.000 euro. De 125 kost in België bij de lancering 3.599 euro, en de 300 dus 4.599 (NL: 3.999 en 4.999 euro). Die prijzen liggen een stuk onder die van de Japanse concurrenten. De populaire Yamaha XMAX 125 rijdt niet onder de 5.000 euro de toonzaal uit. Mash duikt zelfs een stuk onder vergelijkbare modellen van Kymco en Sym, de gevestigde prijsbrekers in dit segment. Qua comfort moet Mash voor hen in ieder geval niet onderdoen. Met mijn 1,80 meter zit ik erg knus en ruim in het zachte zadel. Veel plaats om je voeten te herpositioneren is er niet op de kleine treeplanken, maar alles valt prima op z’n plek. Het windscherm doet ook uitstekend z’n werk, zoals we tijdens een korte stint op de snelweg kunnen vaststellen. De huidige snelheidslimiet van 100 km/u in Nederland helpt daar misschien ook wel bij. Het doet echter niets af aan het functionele ontwerp van de stroomlijn.

Gretig

Voorbijgangers aan het stoplicht kunnen tijdens de test de broers waarschijnlijk amper onderscheiden, tot het licht op groen springt. Dan schiet de 300 immers erg vlot uit de startblokken en laat koekblikken moeiteloos achter zich. Vanuit het zadel van de 125 kan je dan enkel machteloos toezien en met het gas tegen de stuit proberen bij te benen. De 11 pk en 11,6 Nm zijn immers echt bescheiden, en het 124,9 cc eenpittertje klimt niet echt enthousiast in de toeren. Uiteindelijk geraak je ook wel net boven de 100 km/u, maar de weg daarnaartoe is erg lang.

Ik blijf dan ook dynamisch op mijn honger zitten en in de stadsjungle zou ik als ervaren rijder toch graag iets meer punch willen. Die biedt de 300 dan weer meer dan voldoende. Het blokje voelt veel gretiger en biedt met 25 Nm en 24 pk net wat je nodig hebt om overal als eerste weg te zijn. De grotere longinhoud maakt blijkbaar ook dat er minder trillingen zijn en dat hij gemoedelijker snort. Al mogen we opmerken dat de 125 nog niet echt was ingereden, met maar 140 kilometer op de teller bij vertrek. Dat zou nog kunnen verbeteren.

Finetuning

De 300 heeft volgens de cijfers 160 mm meer wielbasis, maar voor het overige zou het chassis identiek zijn. Toch sturen beide modellen in onze test merkelijk anders. De grote voelt wat directer en preciezer aan, terwijl de 125 wat stroever instuurt. Een andere bandenkeuze, het theoretisch hogere gewicht en remmen die ook nog wat leken te kleven, zouden dat kunnen verklaren, maar het was toch opmerkelijk. Wat finetuning zou de 125 kunnen doen opschuiven naar de 300, die dus wel prima, vlot en neutraal de bocht omgaat. Dat is ook geen overbodige luxe als je z’n power wil gebruiken om hem vlot tussen lijnbussen en SUV’s te mikken. Een pluim krijgen beiden wel voor de stabiliteit. Zelfs bij hoge snelheden laten ze zichzelf met een fikse por aan het stuur niet van de wijs brengen, en dat geeft veel vertrouwen.

Conclusie

Mash heeft met deze Belena’s zijn meest evenwichtige en doordachte tweewielers ooit gemaakt. Ze zien er goed uit en doen perfect waarvoor ze gemaakt zijn met een paar leuke extra’s. De 300 blinkt daarbij wel nog wat meer uit dan de 125 door zijn superieure en veel soepeler lopende blok. De beperkte meerprijs is dan voor rijbewijshouders een no-brainer. Wie tegen de rompslomp voor het behalen van een motorrijbewijs opziet, kan wel gerust kiezen voor de 125. Die is een pak minder flitsend, maar ziet er even volwassen uit en biedt ook erg veel waar voor z’n geld. De toekomst van onze (stads)mobiliteit zal ongetwijfeld snel elektrisch worden, maar met de Belena positioneert Mash zich op de valreep nog wel als te duchten uitdager voor de gevestigde waarden in het klassieke genre. De Belena kan de deur misschien openbreken en tegelijk de basis leggen voor een toekomstgericht gamma. Al bij al een erg slimme zet dus van de Fransen.     

Tekst: Tom Vander Sande - Foto’s: Pien Meppelink