Rij-indruk MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro

De heropleving van MV Agusta onder de vleugels van het Oostenrijkse Pierer Mobility krijgt vorm. Op 15 maart verwierf Pierer Mobility een meerderheidsbelang van 50,10% in het Italiaanse motormerk. Twee nieuwe modellen waarvan de ontwikkeling startte onder de vorige eigenaars, de Russische familie Sardarov, luiden deze nieuwe fase in. Op een exclusieve test nabij Varese in Italië mocht ik kennismaken met de nieuwe MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro. Of hoe schoonheid geen zonde hoeft te zijn.

Aan de ene kant van het spectrum is er de Enduro Veloce, de eerste adventure-motorfiets van het merk met een 931cc driecilindermotor. Dit model werd eerder dit jaar gelanceerd en is verkrijgbaar bij als "instapmodel" voor € 23.000 in Italië. Aan de andere kant is er nu de exclusieve en sportieve Superveloce 1000 Serie Oro. Hiervan worden slechts 500 exemplaren geproduceerd met een prijs van €70.700 in Italië. Dit is precies het soort motor dat de nieuwe eigenaar, Stefan Pierer, wil zien. “MV Agusta komt uit het premiumsegment,” zei hij. “Voor mij belichaamt het F4-model nog steeds de essentie van MV Agusta. Toen het 25 jaar geleden verscheen, had het zoveel mooie details; het was perfect en stijlvol. Maar die stijl is in het afgelopen decennium verloren gegaan door andere problemen. We moeten het bedrijf opnieuw opbouwen op basis van deze erfenis."

Ik ben ervan overtuigd dat de Superveloce 1000 Serie Oro volledig aan Pierers verwachtingen voldoet. Deze motor, die zijn debuut maakte op de EICMA-show in Milaan in 2022, wordt aangedreven door MV’s kenmerkende viercilinder F4-motor met radiale kleppen. Zoals de naam al doet vermoeden en het ontwerp duidelijk maakt, is dit model conceptueel gebaseerd op de opvallende Superveloce 800. Het is een unieke mix van oud en nieuw, retro en avant-garde, klassiek en modern. Die Superveloce 800 was het sluitstuk van Adrian Morton's 16-jarige loopbaan als Design Director bij MV Agusta, die in juni 2020 eindigde.

“Dit is een motorfiets waarvan ik al tien jaar droomde om hem te ontwerpen, sinds we de F3 Supersport hebben gemaakt,” zei Morton toen. “We hebben een van de meest bijzondere merken qua erfgoed, maar dat kwam niet echt terug in ons design. Tot het moment dat één van onze klanten ons aanspoorde om iets nieuws te proberen!” 

“In 2016 benaderde een Japanse MV Agusta-liefhebber ons met de vraag om een unieke conceptmotor voor hem te maken, gebaseerd op een van onze bestaande platforms. Hij wilde een futuristisch neo-retro ontwerp. Ook al ging dat project uiteindelijk niet door, er bleven wel ideeën over voor een neo-klassiek sportmodel."

“Toen werd besloten om een showmodel te maken voor de EICMA-show van 2018, had ik al verschillende Superveloce-varianten op verschillende platforms klaar,” vervolgde Morton. Uiteindelijk kozen we voor de F3, omdat de benzinetank hiervan in bepaalde opzichten wat retro is – meer in de stijl van de Disco Volante dan de tank van de Brutale. Dat werd ons uitgangspunt. Na het winnen van de prijs voor ‘Mooiste Motor van de Show’ op de EICMA 2018 en de eerste prijs in de categorie Concept Bike op de Villa d'Este Concorso d'Eleganza in mei daarna, werd het model uiteindelijk in productie genomen.”

Alle 300 exemplaren van de limited edition Superveloce 800 Serie Oro waren binnen zes dagen online uitverkocht, voor een relatief lage prijs van €27.990. Een jaar later volgde een versie voor volumemarktproductie met iets minder luxe details.

Dit succes wekte de interesse van Mortons toenmalige baas, Timur Sardarov, om een viercilinder Superveloce 1000 te ontwikkelen. Het commerciële succes van de 800 triple maakte het bouwen van een krachtigere, 1000cc-versie met F4-motor een hoge prioriteit. Na het vertrek van Morton moest een nieuwe ontwerper deze taak op zich nemen: de Franse ontwerper Stéphane Zache, voorheen werkzaam bij Honda Japan en GK Design/Yamaha, die in september 2020 als hoofdontwerper bij MV’s CRC R&D in San Marino kwam werken. Na zijn eerste werk met de MV Agusta F3 RR, was zijn volgende creatie de Enduro Veloce, gepresenteerd op de EICMA 2021 onder het Lucky Explorer-label. Een jaar later volgde de Superveloce 1000, gebaseerd op het MV Agusta Brutale 1000 RR-platform.

Het produceren van deze motor was echter niet zo eenvoudig als het simpelweg voorzien van het Brutale-onderstel met de carrosserie van de Superveloce 800. Om deze krachtigere versie van Mortons iconische ontwerp te realiseren, moest Zache terug naar de basis. Het resultaat is een bijzonder knappe prestatie. Zache behield alleen de ronde LED-poly-ellipsoïde koplamp en het achterlicht van de SV 800. De rest van de motor is zijn eigen unieke ontwerp, gebaseerd op het Brutale 1000RR-platform.

“Het feit dat ik moest werken met de vrij grote Brutale-benzinetank bepaalde eigenlijk het soort motorfiets dat ik heb ontworpen, omdat ik deze natuurlijk in het ontwerp moest integreren,” zegt Stéphane Zache. “Ik had liever een nieuwe tank ontworpen die langer en slanker was, maar daardoor heb ik nu een motor gemaakt die er veel agressiever uitziet dan de Superveloce 800. Het is misschien minder elegant, maar ik denk dat hij meer presence heeft – een soort Superveloce op steroïden!”

Voor deze meer assertieve uitstraling, en passend bij de huidige generatie superbikes, heeft Zache zijn ontwerp ook voorzien van vleugels. Dit sluit goed aan bij de historische tradities van MV Agusta, dat als eerste raceteam vleugels aan een GP-motor bevestigde. Dat gebeurde toen wereldkampioen Phil Read in 1974 tijdens de Belgische GP op Spa verscheen met twee voorvleugels op zijn 500GP MV Agusta. “Ik vond een foto van deze motor in een boek en wilde deze vleugels verwerken in mijn ontwerp, maar dan wel als onderdeel van de vorm van de carrosserie, en niet zomaar eraan vastgemaakt zoals bij veel motoren tegenwoordig,” zegt Stéphane. “Ik denk dat het resultaat zowel sensueler als agressiever is.” De vleugels zorgen volgens windtunneltests voor 39,2 kg extra downforce op het voorwiel bij 320 km/u, dus ze zijn niet alleen esthetisch, maar ook functioneel.

De Superveloce 1000 is de eerste viercilinder MV Agusta met een volledige kuip sinds de productie van de F4 zes jaar geleden stopte. Ondanks zijn neo-retro uitstraling is de prestatie op papier vergelijkbaar met de beste hedendaagse superbikes. Dit komt door de krachtige 998cc Brutale 1000 RR-motor, met een boring en slag van 70 x 50,9 mm. Deze motor levert in Euro 5-vorm een gehomologeerde 208 pk (153 kW) aan de krukas bij 13.000 opm, met een koppel van 116,5 Nm bij 11.000 opm. De motor trekt door tot de begrenzer aan 14.000 opm ingrijpt (met de keuze tussen een harde of zachte begrenzing). 

Het R&D-team van MV Agusta heeft het ontwerp van de motor van Mike Hailwood's wereldkampioen 500GP viercilinder uit de jaren '60 gekopieerd en een oliereservoir onder het carter gecreëerd. Dit zorgt voor een semi-dry-sump motor met minder olieweerstand en een splitter in de behuizing om olieverplaatsing bij zware acceleratie te minimaliseren. De Brutale 1000 RR met dezelfde motor haalt meer dan 1G versnelling bij gebruik van de launch control-knop op het rechterstuur en bereikt een officiële tijd van 0-100 km/u in 2,9 seconden. De motor heeft ook een enkele tandwiel-aangedreven contrabalans, wat een vibratiereductie van 54% bij 14.000 opm oplevert. De cilinderkop is hetzelfde als die van de oude F4, met radiale kleppen, maar heeft andere inlaatkanalen en nieuwe kettingaangedreven nokkenassen voor meer lift en duur. De verbrandingskamers, die de 31,8 mm inlaatkleppen en 26,5 mm radiale titanium kleppen huisvesten, zijn nu gemaakt uit massief blokmateriaal voor een hoge compressieverhouding van 13,6:1. Dit draagt bij aan de levendige acceleratie van de motor. Daarnaast heeft de volledig nieuwe Akrapovič-uitlaat van roestvrij staal een moderne schuine titanium pijp, als eerbetoon aan de vier uitlaatpijpen van de originele F4 Tamburini die onder het zadel uitsteken, een kenmerk van die motorfiets sinds het begin.

De Superveloce Mille is uitgerust met een ride-by-wire (RBW) gashendel en vier rijmodi: Race, Sport, Rain en Custom. Deze worden geregeld door een IMU-inertiële platform en kunnen worden geselecteerd zonder het gas te sluiten. Het geavanceerde elektronische pakket omvat tractiecontrole met acht niveaus, motorremcontrole met twee niveaus, een anti-wheelie systeem dat in- en uitgeschakeld kan worden, een snelheidsbegrenzer, cruisecontrol, drie gevoeligheidsniveaus voor de gasklep en een tweeweg-powershifter. Voor elk onderdeel is de beste leverancier gekozen en deze zijn samengevoegd onder MV’s regie. Het RBW-systeem met vier 50mm gasklephuizen is van Mikuni, dat ook de onderste injector per cilinder levert. De bovenste injectoren zijn van Magneti Marelli. Eldor, MV’s traditionele elektronica-partner, levert de Nemo 2.1 ECU, terwijl de schakelbare Continental MK100 Cornering ABS met RLM achterwiel lift-up controle is geïnstalleerd. 

Deze inmiddels goed beproefde motor, die voor 90% nieuw is en de Brutale RR in dezelfde afstelling sinds 2020 aandrijft, vormt een volledig dragend onderdeel van het SV 1000-composietchassis. Het chassis is afgeleid van de Brutale, met een bovenste ruimteframe van chroom-molybdeen staal dat verbonden is met twee onderste aluminium platen, CNC-gefreesd uit massief blok. De motorfiets is uitgerust met Öhlins elektronische vering voor en achter. De 43mm NIX-voorvork en de TTX-achterschokbreker bieden beide 120mm veerweg, met elektronisch gecontroleerde compressie- en uitgaandedemping, evenals veervoorspanning op de achterschokbreker. 

Bij de Superveloce is de veervoorspanning van de voorvork handmatig instelbaar. De vork heeft een balhoofdhoek van 23° met 97 mm naloop en een wielbasis van 1415 mm (in vergelijking met 1432 mm voor de Brutale). De dempingsinstellingen veranderen afhankelijk van de gekozen rijmodus; zo heeft de Race-modus een heel andere veringreactie dan de Rain-modus. De Öhlins-stuurdemper is ook elektronisch geregeld, maar alleen in snelheid verstelbaar. Dit zorgt ervoor dat de demper bij lage snelheden lichter is en automatisch stijver wordt naarmate de snelheid toeneemt tot 300 km/u.

De karakteristieke 17-inch gesmede aluminium wielen zijn geïnspireerd op de stervormige wielen van de originele MV Agusta F4 750 Serie Oro uit 1998, maar hebben hier rode stalen spaakversterkingen. De voorremmen bestaan uit Brembo Stilema Monoblock-remklauwen met vier zuigers, gecombineerd met zwevende schijven van 320 mm die aerodynamisch zijn omhuld met koolstofvezel. Achter is een Brembo-remklauw met twee zuigers en een schijf van 220 mm gemonteerd. Dit krachtige remsysteem wordt beheerd door het Continental ABS-systeem, dat twee verschillende interventieniveaus biedt afhankelijk van de gekozen rijmodus. In de Sportmodus werkt de ABS op beide wielen met zowel de Cornering-functie als de RLM actief. In de Racemodus is de ABS-interventie minder intens op het voorwiel en gedeactiveerd op het achterwiel; ook de Cornering-functie is uitgeschakeld, terwijl het RLM-systeem actief blijft, maar een gecontroleerde lift van het achterwiel toestaat.

De wieldoppen zijn slechts twee van de 41 verschillende koolstofvezelcomponenten op deze gedetailleerde motor, zowel gesmeed als gelamineerd. Dit omvat alle carrosseriedelen, behalve de thermoplastische brandstoftank. Samen met de vele titanium bevestigingen zorgt dit voor een rijklaar gewicht van 207 kg inclusief een volle tank van 16 liter (droog gewicht 194 kg). Dit is slechts 11 kg meer dan de Brutale zonder kuip, ondanks alle extra carrosserie.

Het 5,5-inch TFT-kleurendashboard met Bluetooth-connectiviteit biedt turn-by-turn navigatie. Door Trip Record te activeren, worden gegevens verzameld waarmee je je rit opnieuw kunt beleven, inclusief route, snelheid, gebruikte versnelling, hellingshoek, hoogte en reistijden. Je kunt de route en gegevens ook uploaden naar de MV Ride-app. Deze app maakt het mogelijk om de verschillende instellingen van de motorfiets aan te passen via de Custom-rijmodus, die kan worden opgeslagen en zelfs gedeeld met anderen.

Zoals bij elk MV Agusta limited edition-model, ontvangt de koper van de Superveloce 1000 Serie Oro een speciaal accessoirepakket. Dit pakket bevat een certificaat van echtheid, een hoes, een passagierszadel van leer en Alcantara (hetzelfde materiaal als het solozadel), voetsteunen voor de passagier, koolstofvezel hielbeschermers voor de passagier, CNC-gefreesde rem- en koppelingshendels en hoogteverstelplaten voor het scharnierpunt van de achterbrug.

Ik kreeg de kans om op een warme zomerdag van 32°C één van de eerste exemplaren van de productielijn te rijden. De grote vraag was natuurlijk: is de Superveloce 1000 net zo leuk om te rijden als hij mooi is om naar te kijken?

De volledig verstelbare voetsteunen maakten het gemakkelijk om comfortabel op de motor te zitten voor een rit van 150 km op een zomerse dag. Ik volgde mijn oude vriend, MV's fabriekstester Andrea Rossignoli, op de testmotor met bloot koolstofvezel door de heuvels en langs de meren van Noord-Italië, inclusief zijn geheime locaties voor hogesnelheidstests. 

Maar voordat ik op de 845 mm hoge zitting van de MV klom, was het onmogelijk om dit te doen zonder eerst een paar momenten stil te staan bij wat voor prachtige machine ik zou berijden. Deze motorfiets doet de slogan van MV, "Motorcycle Art", volledig eer aan. Net zoals je niet zomaar in een Ferrari Enzo T140 of Bugatti Veyron zou stappen alsof het een Fiat 500 is, moet je even de tijd nemen om van de ervaring te genieten. 

De Superveloce 1000 biedt ook een geweldig geluid dankzij de 2024-versie van de Tamburini-uitlaat. Het geluid is iets gedempter dan de originele F4 750 bij zijn debuut 25 jaar geleden – is het echt al zo lang geleden?! – maar het voldoet nog steeds aan de verwachtingen die de badge op de carrosserie oproept. Čestitke, Igor Akrapovič [Gefeliciteerd in het Sloveens!]

Eenmaal op het verrassend comfortabele en goed gevulde zadel, viel de zithouding van de Superveloce me mee voor zo'n sportieve motor. Dit is waarschijnlijk te danken aan zijn Brutale-afkomst. De houding is goed in balans, zonder te veel gewicht op je polsen en schouders. Hoewel het gebogen scherm te laag is om er echt achter weg te duiken, kon ik me redelijk goed verschuilen tijdens de snelle stukken. Je voelt je meer 'in' de motor zitten dan erbovenop, zoals bij de F4. De clip-ons zijn 35 mm hoger geplaatst dan bij de F4, en de standaard voetsteunen staan 70 mm lager, maar nog steeds vrij ver naar achteren. Dit zorgt voor een ruimere houding die uiteindelijk minder vermoeiend is. De Superveloce 1000 is verrassend comfortabel voor zo'n snelle motor.

Toch voel je in het eerste half uur wat zenuwachtige energie terwijl je op deze motor rijdt. Je wilt niets beschadigen aan deze waardevolle en prachtige machine, zeker niet in het drukke ochtendverkeer van Varese. Terwijl ik Andrea volgde op weg naar de Alpen, voelde de koppelingshendel behoorlijk stijf aan in stop-en-go-verkeer. Maar zodra ik sneller begon te rijden, genoot ik al snel van de perfect werkende tweewegs-quickshifter.

De versnellingsverhoudingen zijn goed gekozen, vooral de derde versnelling is ideaal voor lange stukken op bochtige bergwegen. De motor loopt soepel van 3.500 opm, waar het vermogen echt begint, tot bijna 14.000 opm, de grens van de toerenbegrenzer. Zelfs cruisen op ongeveer 100 km/u voelde comfortabel aan, en de motor schakelde soepel rond 6.000 tpm. De brandstofregeling bij lage toeren is uitstekend, en met de makkelijk schakelende koppelloze transmissie presteert de motor goed onder de 7.000 opm, het punt waarop de ‘Veloce’ in de naam van de motor tot leven komt.

Er is geen duidelijke stap in de vermogenscurve, maar vanaf 7.000 opm begint de viercilindermotor de toeren steeds sneller op te bouwen. Je moet je vasthouden als de MV als een raket vooruit schiet bij volle acceleratie. De anti-wheelie software doet zijn werk goed, vooral in de Racemodus waarin de gasrespons razendsnel is. Met tractiecontrole ingesteld op niveau 3 (niveau 1 is de minste interventie) had de achterband van de Supercorsa voldoende grip op het granieten asfalt van de Alpenwegen.

De motor is flexibel en vergevingsgezind bij lage toeren, maar op een open stuk weg accelereert de Superveloce 1000 als een raket vanuit stilstand. Ook optrekken in de vijfde versnelling vanaf 120 km/u was zeer responsief – helaas had ik niet genoeg ruimte om de zesde versnelling echt te gebruiken! Je voelt een versnellingstoename bij 9.500 tpm, wanneer de acceleratie nog krachtiger lijkt in te zetten. Dit is een ongelooflijk opwindende ervaring, en toch is er minimale vibratie bij alle toeren, dankzij de effectieve tandwiel-aangedreven contrabalans.

De Superveloce stuurt redelijk scherp, maar het vergt wat moeite om snel van kant te wisselen in opeenvolgende bochten in de tweede of derde versnelling. Op zo'n hete dag moet ik toegeven dat dit vermoeiend werd. Toch is de motor vergevingsgezind. Je kunt een fout maken in je bochtensnelheid, de voorrem lichtjes aanraken om wat snelheid te minderen, en de MV vertraagt zonder omhoog te komen of van richting te veranderen.

De motorafstelling is ideaal in zowel de Sport- als Racemodus. De Brembo Stylema-remklauwen bieden altijd uitstekend gevoel en feedback, en de Continental ABS minimaliseert het optillen van het achterwiel, zelfs wanneer mijn lichaamsgewicht naar voren wordt gegooid door de krachtige remwerking. Tegelijkertijd biedt de motorrem nog steeds nuttige ondersteuning via de slipperkoppeling bij het naadloos terugschakelen zonder koppeling.

De Superveloce 1000 is net zo verleidelijk om met te rijden als naar te kijken. De creatie van deze motorfiets heeft MV Agusta teruggebracht naar zijn plek als maker van de meest begeerlijke en aantrekkelijke high-performance motorfietsen die je kunt kopen, zij het tegen een prijs die de exclusiviteit waarborgt. Net als bij zijn kleinere 800-zusje en andere Serie Oro-modellen, zullen we in 2025 waarschijnlijk een goedkopere versie zien.

MV Agusta’s slogan is ‘Motorcycle Art’, en de Superveloce 1000 belichaamt dit perfect. Het is onwaarschijnlijk dat iemand die er een koopt teleurgesteld zal zijn. Bovendien trekt de motor serieus veel aandacht: elke keer dat ik stopte, kwamen nieuwsgierige petrol heads dichterbij voor een selfie met dit Italiaanse kunstwerk. In de rij aansluiten, mensen...!

Zoals de titel van MV Agusta’s prijswinnende promotiefilm voor deze nieuwe motor zegt: Schoonheid is geen zonde!

Tekst: Alan Cathcart/ CDK

Foto's: MV Agusta