Rij-indruk: Triumph Tiger Sport 800

Wie eind vorig jaar nog dacht dat het een rustig jaar ging worden in het sporttouringsegment, had niet gerekend op nieuws uit Hinckley. Triumph kondigde namelijk een compleet nieuwe motorfiets aan: de Tiger Sport 800. Dat is er zo eentje met het comfort van een allroad, een volwassen vermogen en killer looks. Of ik die wil gaan testen in Portugal?! Mijn zwembroek lag al klaar, al had ik achteraf gezien beter een paraplu ingepakt.

Een kleine drie jaar geleden lanceerde Triumph de Tiger Sport 660. Deze middenklasser op hoge poten vergezelde de Trident 660 op z’n missie om budgetbewuste jeugd in te leiden in het driecilindergamma van de Engelsen. Die missie was zonder meer geslaagd, maar wie in het gamma van Triumph op zoek ging naar een sportieve hoogpoter op 17 inch wielen en met volwassen prestaties, kwam van een koude kermis thuis. Tot nu.

Volgroeid

De nieuwe Tiger Sport 800 springt dus in het vacuüm tussen z’n kleine broer en de meer avontuurlijke tijgers 900 en 1200. Dat onze redactie deze nieuwkomer unaniem een knappe motor vindt, mocht al blijken uit de coverkeuze van de Alle Motoren 2025. Nu ik het voorrecht had om ‘m als eerste in levenden lijve te bewonderen, kan ik alleen maar beamen: ja, dit is echt een sexy tijger, zeker in het geel of zwart met neon accenten.

Triumph deed z’n best om de 800 een meer volwassen uiterlijk te geven dan de 660, ondanks de gelijkaardige opbouw. Zo kreeg grote broer een set knappe dagrijlichten, grotere zijpanelen, een scherper vormgegeven zadel en een nieuw led achterlicht. De Tracer 7 geïnspireerde uitlaat van kleine broer maakt plaats voor een knappe einddemper, die Triumph trouwens best klein kon houden door de katalysator onderaan de motor weg te werken.

De look wordt afgemaakt met een bellypan die de net genoeg van de spruitstukken toont om je te herinneren dat dit een triple is. Niets mis met al dit extra kuipwerk, zeker gezien het zo smaakvol ingekleurd werd. Het design van de koplamp herinnert me wat aan de lijnen van de Daytona 675, of zelfs de Sprint 1050 ST van de nillies. Dat is sportieve designtaal dus, en daarmee verklap ik al wat over hoe de rijdag verder zal verlopen …

Heilige drievuldigheid

De 798cc driecilinder die z’n debuut maakt in deze Tiger Sport is een geheel nieuwe unit. Dit blok heeft dezelfde externe dimensies als het blok in de Street Triple 765 en de Tiger Sport 660, maar verschilt compleet qua interne onderdelen, injectiesysteem en versnellingsbak. Aan indrukwekkende specificaties ontbreekt hij niet: 115 pk bij 10.750 tpm en 84 Nm bij 8.500 tpm. Dat zijn 34 extra paarden tegenover z’n kleinste broer – de 660 - en dat is niet niets voor een motorfiets die slechts 7 kilogram meer weegt (214 vs. 207 kg).

Het blok in deze Tiger Sport draait op de “klassieke” driecilinder ontstekingsvolgorde, een ontsteking elke 240° krukasrotatie dus. Dat betekent dus een minder rauw, meer sportief motorkarakter dan de laatste generaties Tiger 900 en 1200 met een “T-Plane” krukas.

Teigetje

Genoeg over de specificaties: dat deze nieuwe motor het goed zou doen in ’n kwartetspel, betekent nog niet dat hij goed stuurt. Om dat te testen vertrekken we op een rit van meer dan 200 kilometer door de Algarve. Zalig toch? Ware het niet dat er een semi-tropische storm over Portugal trekt. Zo eentje die gepaard gaat met bakken regen en stevige rukwinden, waar geen motorpak tegenop kan. Geen beter excuus om de dag te beginnen in de zachtste van de drie rijmodi: Rain.

Wat meteen opvalt is de dankbare zitpositie: voor mijn 1m90 grote vleesjas past deze motor als een handschoen. De comfortabele rijdersdriehoek doet denken aan de grotere Tigers en het zadel is (gelukkig) zachter dan dat het eruit ziet. Ik twijfel wel of een passagier even enthousiast zou zijn … dat zitje oogt niet bepaald royaal opgevuld uit en lijkt best krap voor iemand met een bovengemiddeld grote derrière.

De controls van de Tiger Sport voelen piekfijn afgesteld. Hoewel de koppelingshendel niet instelbaar is, blijft de bediening wel een lichte klus. Op het gas zit het absolute minimum aan speling en dat werkt schitterend in combinatie met Triumphs subliem afgestelde injectie. Als rijder lijk je bijna telepatisch verbonden met de motor onder je. Knap, hier kunnen andere fabrikanten nog van leren.

Op een natte voormiddag als deze kan ik me geen betere reisgezel wensen. De driecilinder trekt zonder morren of hikken op vanaf 2.000 toeren. Wie gemakzuchtig is kan bovendien rekenen op een excellente quickshifter voor het op- en neerschakelen. Zo’n kinderspel is dit … is deze wilde tijger misschien toch eerder een zachtaardig Teigetje?

Ik bereik de koffiestop doorweekt maar aangenaam verrast door de Triumph. Zo’n onmiddellijk vertrouwen op nat wegdek heb ik zelden gehad. Dikke pluim voor de banden ook: de Michelin Pilot Road 5’s bewezen nog maar eens waarom ze zo’n publieksfavoriet zijn. Elke bocht opnieuw kon ik rekenen op voorspelbare grip.

TFT of LCD? Alle twee!

Wanneer de zon eindelijk doorbreekt is het tijd om met de modi te spelen. De knoppencluster op de linkerstuurhelft herken je vanop de Tiger Sport 660, en die was altijd al intuïtief in gebruik. Daar vind je trouwens ook één knop om de cruise control aan en uit te schakelen, een minder complexe variant van de cruise control op de grotere tijgers.

Ook het scherm werd overgenomen van de kleinere broer en is een nogal eigenaardige mix tussen LCD, TFT en afzonderlijke waarschuwingslampjes. Het scherm is goed leesbaar en intuïtief. Op de kleine TFT-inset kan je zelfs turn-by-turn navigatie tonen, maar toch blijf ik grotere fan van het volwaardige TFT-scherm dat we kennen van de Tiger 900 en 1200.

De Tiger Sport 800 heeft drie rijmodi, Rain, Road en Sport. Geen afzonderlijke personaliseerbare modus, om de simpele reden dat de parameters van elke modus instelbaar zijn. Vanuit stilstand kan je in het menu zelf je favoriete tractiecontroleniveau linken aan de powermaps, en die keuze wordt ook bewaard wanneer je de motor uitschakelt. Ideaal voor wie bijvoorbeeld de gasrespons van Sport wil, maar gecombineerd met de maximale tractiecontrole van Rain. Zowel het ABS als de tractiecontrole communiceren trouwens met de IMU, dus zelfs in de bochten kan je vertrouwen op die systemen.

Gezwind

Eenmaal in Sport trekt ons Teigetje zijn stoutste schoenen aan. De gasrespons wordt agressiever, maar niet overweldigend. Het meeste koppel voel je tussen 7.000 en 8.500 toeren. Daar vind je ook de meeste fun en word je trouwens getrakteerd op dat unieke inductiegeluid van de driecilinder. Daarboven sprint de tijger gewillig tot aan de rode lijn rond 11.000 toeren, al voelt de motor zich wel gelukkiger als je een tweeduizend toeren vroeger opschakelt.

Gedurende de laatste uren van onze rijdag worden we getrakteerd op een droog wegdek en een reeks bochten door bergen. De Tiger Sport laat zich gezwind sturen en wisselt snel van richting. Het stuurgedrag is beduidend flitsender dan wat ik me herinner van de Tiger 900 Rally Pro met z’n 21 duims voorwiel. Je zou al gauw vergeten dat er telkens 214 kilogram van kant moet wisselen, en ook bij maneuvers aan een stapvoets tempo is de balans opmerkelijk: best knap!

Ook wanneer het tijd is om de ankers uit te gooien doet de Tiger Sport dat prima. Twee radiaal gemonteerde vierzuigerremklauwen knijpen via een Nissin-rempomp en stalen remleidingen op 310mm-schijven. De remmerij is een allegaartje van verschillende merken, maar snel stoppen doe je alleszins prima.

Gesteld op comfort

Vooraan kreeg de Tiger Sport een 41 mm voorvork van Showa, met instelbare in- en uitgaande compressie. Terwijl die voorkant op de natte, pokdalige wegen erg comfortabel voelde, duikt hij wel aanzienlijk duiken je hard in de remmen gaat. Wellicht iets dat opgelost kan worden met de stelschroeven, maar de standaardinstelling lijkt me dus eerder berekend op comfort, of op een rijder die wat minder pasteis de nata had binnengespeeld aan het ontbijtbuffet.

Achteraan zie je een monoshock van Showa, met regelbare uitgaande demping en veervoorspanning. Dat laatste pas je aan met een handige hydraulische draaiknop aan de passagiersvoetsteun. Ideaal voor wie regelmatig op stap gaat met een bijrijder, of met veel bagage.

106 liter

Sportief toergenot biedt de Tiger Sport dus in overvloed. Voor wie lange reizen wil maken is er ook een GT-pakket met een driedelige kofferset, handbescherming en handvatverwarming. Zelden vind ik koffers op een motor een esthetische meerwaarde, maar deze Triumph doet me die mening toch herzien. Een subtiel logo en ingekleurde panelen voor de topkoffer en zijkoffers ... da’s gewoon knap!

De topkoffer is een exemplaar van 49 liter en zou ruim genoeg zijn voor twee XL integraalhelmen. De zijkoffers bieden samen 57 liter en in elk daarvan zou je opnieuw een XL integraalhelm krijgen. Tenzij je graag met vier integraalhelmen rondrijdt, noteer je beter dat er dus meer dan genoeg ruimte is voor de kledij en make-up van je passenger princess.

Wat kost dat?

De Triumph Tiger Sport 800 is beschikbaar vanaf 12.695 euro in het grijs (graphite / sapphire black). Voor de knapste kleurstellingen zoals geel (cosmic yellow), zwart en neon (sapphire black) en blauw (caspian blue / phantom black) moet je daar 100 euro bijtellen. De prijzen van het eerder vermelde GT-pack zijn nog niet bekend.

Wie een driecilinder met toeringkwaliteiten zoekt, kan niet anders dan de vergelijking maken met de Yamaha Tracer 9. Die is in z’n goedkoopste variant al 500 euro duurder dan de Triumph. Een andere concurrent is de recent vernieuwde BMW F 900 XR. Die is 200 euro goedkoper dan de Tiger Sport, maar wordt ook aangedreven door een minder performante tweecilinder. Kortom: dit segment is rijp voor een uitgebreide vergelijkingstest, die je binnenkort zeker kan lezen in Motoren & Toerisme.

Racepiloot op pensioen

Na een hele dag rijden is mijn conclusie duidelijk: Triumph is erin geslaagd om een comfortabele middenklasser met dynamisch stuurgedrag neer te zetten, met genoeg paarden in de stal om zelfs de meest sportieve rijders geëntertaind te houden.

Qua uiterlijk vind ik dit één van de knapste motoren uit zijn klasse en pas wanneer je echt met ‘n vergrootglas begint te kijken zie je waar er de budgetbewuste keuzes gemaakt werden. Zo zat er bijvoorbeeld wat lucht tussen de zadelovertrek en het onderliggende schuim op mijn testmodel. Ook was het fijn geweest om een instelbare koppelingshendel te zien, net als het volwaardige TFT-scherm van de grotere tijgers.

Zelf vertellen de Engelsen tijdens de presentatie dat deze Tiger Sport 800 vooral bedoeld is voor afgestudeerden van de kleinere Tiger Sport 660 en liefhebbers van de Street Triple 765 die te kampen krijgen met artrose of een partner die plots mee op vakantie wil.

Maar ook wie het comfort en de weersbescherming van een allroad wil, maar zonder de beperkingen van een 19 of 21 inch voorwiel, moet deze motor zeker een kans geven. Met deze sportieve tijger doorkruis je misschien geen duinen in Marokko, maar bedank me later maar als je met een brede glimlach (en waarschijnlijk sneller dan je kameraden) bovenaan die kronkelende Alpenpas staat.

Tekst: Maarten Van Caesbroeck

Foto's: Triumph Motorcycles