Test: Beta enduro-gamma

Voor het modeljaar 2020 heeft Beta enkele wijzigingen doorgevoerd in het enduro-gamma. Samen met andere geïnteresseerden kon ik van het Beta Enduro-gamma proeven op het Fort van Koningshooikt. 

Mijn enduro-ervaring is eerder beperkt, om maar niet te zeggen onbestaande. Toch doe ik niets liever dan met de alleskunners een onverhard pad inslaan. Natuurlijk gaapt er nog een groot gat tussen deze twee vormen van offroad-rijden. Maar daar probeer ik niet te veel over na te denken, want je moet immers ergens beginnen. Beschouw dit artikel daarom niet als de absolute waarheid, maar eerder als het verslag van een kennismaking met deze fantastische tak van het motorrijden. 

Klein beginnen

Volgens de wetten van de oplopende cc-ladder, begin ik met een bescheiden 125cc tweetakt. Nu ja, met dat bescheiden valt het wel mee. Meteen verrast het pittige vermogen me en besef ik dat ook deze motor alle respect verdient. Bengt Laeremans, de Belgische agent van Beta Motorcycles én voormalig GP-crosser, is zo vriendelijk om de eerste ronde voor te rijden zodat ik zeker niet verdwaal in het bos. Aftastend begin ik eraan en al bij de eerste steile helling is m’n momentum te zwak om tot boven te geraken en val ik stil, het is een beetje gênant, maar tijdens de tweede poging lukt het wel. Naarmate ik het parcours en de pittige tweetakt beter leer kennen groeit m’n vertrouwen snel. Het is vooral de motorfiets die zich makkelijk laten sturen en vergevingsgezind is, telkens verleg ik m’n limiet en probeer ik net iets sneller de heuvels te beklimmen. Na vijf ronden heb ik het gevoel deze motor al jaren te kennen. Het lage gewicht en het pittige motorblok zorgen samen voor een speels karakter. Ik twijfel of ik de andere motoren nog moet testen want ik amuseer me te pletter met deze miniem. Als 125cc is dit de ideale motor om te beginnen voor een amateur als mij. Nog interessanter nog is het feit dat je met een A1-rijbewijs ook gewoon de weg kan met dit endurootje. Volgens Bengt komt deze motorfiets het best tot zijn recht op de snelle circuits. De topsnelheden van de verschillende Beta-modellen schurken tegen elkaar aan.  De 125 verliest echter terrein bij het optrekken, en moet het zo afleggen tegen de grotere modellen, die weinig verassend meer koppel hebben. 

Beta Koningshooikt
één van de deelnemers

Trapje hoger

Na een leuke kennismaking kan ik toch niet weerstaan aan de krachtigere modellen. Eerst is het de beurt aan de 200cc tweetakt en daarna het 250cc model. Het vermogen dat deze krachtpatsers loslaten is indrukwekkend, zelfs op ruwere stukken van het circuit en in tweede versnelling kost het weinig moeite om het voorwiel enkele meters technisch werkloos te stellen. Over een brede lijn is er voldoende koppel aanwezig en mijn armen hebben het gevoeld. Met respectievelijk drie (200cc) en zes kilogram (250cc) extra ten opzichte van de 94kg van de 125cc blijven ook deze motoren speels en wendbaar. Een 300cc sterke motor sluit het tweetakt segment af, maar deze laat ik met het vooruitzicht dat ik ook de viertakt modellen moeten testen aan de kant staan. Als beginner zou ik nooit het maximale uit deze motor kunnen halen en ik twijfel er niet aan dat ook dit blok meer dan performant genoeg is. Verrassend genoeg kost deze 300cc slechts honderd euro meer dan de 250cc versie en overtuigt deze daarom de meeste kopers die denken het meeste waar voor hun geld te krijgen. Toch mispakken veel amateurs zich aan het extreme vermogen en zijn ze in principe beter af met een 200 of 250cc die het beste van beide werelden biedt, zegt Bengt. 

Andere wereld

Drie motoren ver en ik ben er nu al van overtuigd dat ik de volgende dagen ga weten wat ik vandaag heb gedaan. Mijn benen staan te knikken van de verzuring en de eerste blaren komen aan het huidoppervlak van mijn handpalm piepen. Mijn respect voor de coureurs die dit op professioneel niveau doen is nu al eindeloos. Maar er staan nog vier motoren te wachten, deze keer met viertakt-technologie. In volgorde, 350, 390, 430 en 480. Ik beperk me tot de eerste twee die met een gelijkaardig gewicht van 107,5 kg net iets zwaarder zijn dan de tweetakt modellen. Het karakter is natuurlijk niet te vergelijken en de zenuwachtigheid die bij een tweetakt te vinden is, verdwijnt op de viertakt. In eerste instantie lijkt het zelfs alsof de motor nog niet goed wakker is. Het andere motorkarakter vereist een andere rijstijl en het duurt enkele ronden om me aan te passen. Vijf ronden verder en ik lijk te vliegen, m’n vertrouwen is optimaal en het verschil met deze ochtend is immens. M’n lichaam smeekt voor een pauze maar ik heb me zelden zo goed geamuseerd dus waarom zou ik stoppen. Niet veel later besluit mijn overmoed ervoor te zorgen dat ook ik kennis maak met het mulle zand. In de lucht hou ik men voorwiel stuntgewijs te schuin en bij het neerkomen besluit de voorband niet vooruit te bollen maar zich te verankeren in het zand en vlieg ik over de motor. Met het besef dat ik me niet heb bezeerd, sta ik snel op om de motor achter de springberg weg te halen.  Het is even spannend, maar alles komt goed en ik kan gewoon verder rijden. Het stuur staat helaas goed scheef maar het is slechts verschoven en Bengt herstelt de schade ter plekke. Natuurlijk is mijn ego lichtjes gedeukt maar ik besluit toch de 390 te testen. Het blok heeft nog meer koppel en een zwaardere motorrem. Persoonlijk merk ik weinig verschil maar als beginner neigt m’n voorkeur als beginner toch naar de 350. 

Beta Koningshooikt
Tom Van Loon

Oude man

Ondertussen is het al bijna vier uur en is m’n lichaam op. Om het correct te doen zou ik de 430 en 480 viertakten en de 300 tweetakt moeten testen, maar ik voel dat het niet meer gaat. De verzuring is compleet en de blaren zijn er zonder schroom doorgekomen. M’n lichaam voelt plotsklaps een paar jaar ouder aan, maar ik heb me zelden zo goed geamuseerd op twee wielen. Het parcours was zelfs voor de ervaren aanwezigen technisch veeleisend. Normaal is dit privé-terrein maar voor deze testdag werd het fort van Koningshooikt opengesteld en mochten we ons hier de ganse dag uitleven. Omdat mijn referentiekader in dit motorsegment beperkt is, peil ik subtiel naar de opinies van de andere rijders. En de commentaren zijn overtuigend positief, vooral van het vermogen worden de verschillende genodigden redelijk gelukkig. Bengt beweert zelfs dat de 300cc tweetakt Beta de sterkste is in zijn (sub)segment. Toch was er één opmerking die telkens terugkeerde, de vering. Deze was net iets te zwak en zelfs ik had soms het gevoel na een sprong dat de veerweg te kort was. Maar je moet de kritiek in zijn context plaatsen, het parcours is een puur crossparcours en geen enduro-proef  parcours. De vele steile springbergen zorgden voor veel G-krachten en eigenlijk werden de Beta’s hier op een oneerlijk terrein getest. Het is natuurlijk niet ongebruikelijk om een nieuwe set veringen te installeren en de motor wel als volbloed crosser voor de dag te laten komen. De grootste wijziging in het 2020 gamma is te vinden bij de 250 en 300 tweetakt, deze kregen een balansas en zouden daardoor minder vibreren. Het chassis is op alle modellen stijver geworden en de algemene lijnen zijn strakker getrokken. Zo ook het zadel dat rechter is, waardoor het makkelijker moet zijn om je zwaartepunt heen en weer te schuiven. Daarnaast zijn er twee elektronisch instelbare rijmodi die het karakter afstellen op regenachtig of zonnig weer, maar vandaag hebben we dankzij het prachtige weer enkel gebruik gemaakt van die laatste stand. 

Traditie

In tegenstelling tot andere motormerken is het Italiaanse Beta Motorcycle al sinds 1905 in handen van dezelfde familie. Het merk is nog nooit failliet gegaan en met een gestage maar constante groei weten ze meer en meer enduro-rijders te overtuigen, onder meer met prijzen die net iets onder die van de concurrenten duiken. Als beginner heb ik me zelden zo goed geamuseerd en ik kan zonder twijfel concluderen dat Beta fantastische enduro’s op de markt loslaat. Ik kan echter moeilijk spreken voor de ervaren enduristen. Toch bezetten de Italianen momenteel de eerste en de tweede plek in het WK enduro, en zoiets gebeurt niet per ongeluk. 

Tekst: Charly de Kinderen

Foto's: Charly de Kinderen & Beta Motorcycles

Website: https://www.betamotor.com/en/

Beta 2020
Beta Motorcycles
Geschreven op 24 september 2019
© Motoren & Toerisme