Toerroute: Antwerpen - Zeebrugge

Port to Port

De havens van Antwerpen en Zeebrugge worden één onder de naam ‘Port of Antwerp-Bruges’. Geen fysieke verhuizing uiteraard maar een bundeling van krachten en uitstraling naar de buitenwereld toe, om extra sterk te staan in deze geglobaliseerde wereld. Het huwelijk inspireerde ons om deze havenbedrijven fysiek te linken via een route volgens onze visie.

Tekst: Charly de Kinderen

Foto’s: Bob Van Mol

Starten doen we bij een Antwerps monument: niet het vernieuwde Havenhuis of het Museum Aan de Stroom maar een muzikaal monument op Linkeroever. Ik heb het over Radio Minerva, de radiozender die elke Antwerpenaar kent. Klassiekers volgen elkaar geswingd op, ingeleid in sappig Antwerps en zonder schreeuwerig gedoe zoals bij MNM of Qmusic. De karaktervolle deuntjes katapulteren me terug naar mijn kindertijd, toen ik bij mijn grootvader speelde met deze radiostemmen op de achtergrond. Het gebouw van Radio Minerva stelt niet zo veel voor maar aan de oever van de naburige Schelde word je getrakteerd op een panoramisch zicht over de stad Antwerpen en het begin van de haven. Ik stel de radio van de BMW 1250 RT af op 98.0 FM en op het ritme van de klassiekers die uit de luidsprekers klinken, zet ik koers richting Noordzee.

Linkeroever

Het startpunt is bewust op Linkeroever gepind zodat de moeizame Scheldekruising overbodig is. Dat blijft miserie, maar daarover is al genoeg neergeschreven. De eerste kilometers bestaan uit brede lanen tussen de op Le Corbusier geïnspireerde woonblokken, met als blikvanger het Chicagoblok: een vijfentwintig verdiepingen hoge betonnen reus die het vlakke land overziet. Ondanks de hoogbouw vind je hier veel groene ruimte en rust. Helaas is het experimenteel project nooit een groot succes geworden, al lijkt Linkeroever aan een heropleving bezig, dankzij de grootste troef: het fraaie uitzicht. Het is hoe dan ook een speciaal stukje Antwerpen met een bijbehorende vakantiesfeer. Een openluchtzwembad, watersportactiviteiten op het Galgenweel, een mini-strand, een camping en vele terrasjes tonen een andere kant van Antwerpen.

Al gauw passeren we de grootste werf van het land, maar het stof en de file laten we links liggen. We draaien het stuur rechts richting de chemische activiteit, en daarmee kan het leukere stuurwerk beginnen. De haven van Antwerpen is de tweede grootste chemiecluster ter wereld en het blijft een plek van verwondering. Ondanks de vele vrachtwagens zou je deze plek niet snel aanmerken als motorvriendelijk, maar ik blijf me verbazen over de schaalgrootte en de bedrijvigheid die hier altijd heerst. Zo rijden we over en voorbij twee wereldtitelhouders. De Kieldrechtsluis is de grootste sluis ter wereld, terwijl het aangrenzende Deurganckdok, waarin de ijzeren giganten hun containers lossen, ‘s werelds grootste getijdendok is. Het lijkt ongewoon druk in het dok, we passeren hier dan ook vlak na het Suez-debacle. In de verte zien we de witte stoomwolken van de kerncentrale van Doel opstijgen. De route passeert de twee koeltorens rakelings en als mijn mederijder me niet had gecorrigeerd, was ik per ongeluk het domein binnengereden. Vroeger kon je de site nog bezoeken, maar deze leerrijke mogelijkheid past niet meer in ons huidige angstig maatschappelijk klimaat. De twee betonnen bouwwerken verschijnen nu in de zijspiegels, waarna de natuur de hoofdrol overneemt.

De volledige versie van dit toerverhaal lees je in het julinummer van Motoren & Toerisme dat vanaf 15 juli in de winkel ligt.