Langs de mooiste kathedralen in Noord-Frankrijk

Het Musée de la Tapisserie et des Arts Textiles of TAMAT - Centre de la Tapisserie, des Arts Muraux et des Arts du Tissu is een museum in de Belgische stad Doornik.Dit museum, dat gevestigd is in een neoclassicistisch herenhuis, heeft als thema de befaamde kwaliteit van de Doornikse wandtapijten en het beschikt over een atelier waar wandtapijten worden vervaardigd en gerestaureerd.

Het doksaal (ook wel ambo genoemd) scheidt het transept dat gewijd is aan de gelovigen van het koor dat gereserveerd is voor de kanunniken.

Het werd in renaissancestijl gebouwd vanaf 1572.

 

De kathedraal van Doornik is al bijna 850 jaar gewijd aan de Notre-Dame. In de kathedraal zijn dan ook veel afbeeldingen van Maria. Sommige zijn in de loop der tijd verdwenen, zoals Notre-Dame au raisin, die boven de Porte Mantille zou hebben gestaan (aan de kant van de Place Paul-Emile Janson), maar er zijn er nog verschillende overgebleven. 

Boven het centrale gewelf van het doksaal staat een beeld van de Maagd met Kind, beschermvrouwe van het Kapittel van de kathedraal, met aan weerszijden de beelden van Sint Piat en Sint Eleuthère. Alle drie zijn gemaakt van albast.

De Saint-Quentinkerk is een romaans gebouw uit de overgangsperiode. Ze werd gebouwd rond 1200 en had als grondplan een kruisvorm. Vandaag resten van de oorspronkelijke kerk het schip, het transept, de vieringtoren, twee kapellen en het bovenste deel van het koor. In de 13e eeuw voegde men de gewelven van de apsis toe, de armen van het transept en de overige kapellen. In de 15e eeuw werd het onderste gedeelte van het koor herbouwd. Het kreeg een kooromgang en drie apsiskapellen. De meest ingrijpende restauratie was deze na de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog. Zij liep ten einde in 1968.
De romaanse gevel, geflankeerd door twee hoektorentjes, telt drie niveaus bekroond met een driehoekige geveltop. Het eerste niveau heeft een neoromaans portaal, het tweede drie grote rondboogramen voor een triforium en het derde kleine romaanse venstertjes, afwisselend open en blind. Boven de viering verrijst een massieve toren, bekroond met een piramidevormige spits. De toren is geflankeerd door vier achthoekige hoektorentjes met een spits. Het schip telt drie niveaus en vijf traveeën. Hoe hoger men gaat, hoe groter de ramen zijn en hoe meer licht binnendringt in het gebouw. Het schip heeft een plat houten plafond.
Het uitspringende transept heeft twee traveeën en twee grote ramen met daarboven een grote oculus. De armen van het transept zijn gewelfd. Het koort telt één travee en zeven zijden. Het is gewelfd met witte steen en omringd met een kooromgang in late Doornikse gotiek, met grote ramen onder archivolten. De apsis heeft een gewelf met boogribben in Doornikse steen. Opmerkelijk zijn de polychrome gewelven van de axiale kapel die dateert uit de 15e eeuw. Zij illustreren de vier evangelisten in het gezelschap van engelen. Ook bezienswaardig is de marmeren afsluiting tussen het koor en de apsis. 
Geklasseerd op 15-09-1936

De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal is de kathedraal van het bisdom Doornik (Frans: Tournai). Ze valt op door haar vijf evenhoge torens. Deze romaanse kathedraal werd in 2000 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO geplaatst. Ze is aan Onze-Lieve-Vrouw gewijd. De kathedraal is met haar 134 meter lengte een van de grootste kerken van België. Architectonisch gezien is het een van de belangrijkste gebouwen van België, een baanbrekende romaanse voorloper met tal van elementen die in de gotiek hoogtij zouden vieren. Nadien is men er nergens in geslaagd om het harmonieuze beeld met de vijf even hoge torens te evenaren.

Het orgel in de kathedraal van Doornik is een van de oudste orgels in Europa. Het dateert uit de 17e eeuw en heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de tijd van de Franse koning Lodewijk XIV. Dit orgel heeft dus een historische betekenis vanwege zijn ouderdom en de culturele periode waaruit het afkomstig is.

Het orgel in de kathedraal is indrukwekkend vanwege zijn grootte en architecturale ontwerp. Het heeft vaak een prominente plaats binnen de kerk en kan een imposante aanblik bieden met zijn pijpen en versieringen.

Het orgel staat bekend om zijn uitzonderlijke klankkwaliteit en tonale diversiteit. Orgels zijn complexe instrumenten met verschillende registers en pijpen die verschillende klanken kunnen produceren. Het orgel van de kathedraal van Doornik kan een breed scala aan muzikale tonen en effecten voortbrengen, waardoor het geschikt is voor verschillende muzikale uitvoeringen en liturgische toepassingen.

Het standbeeld van het kleine meisje Martine, voor altijd 8 jaar oud, staat aan de voet van het Fort Rouge en is in het gezelschap van haar beroemde hond Patapouf , van wie wordt gezegd dat hij geluk brengt aan iedereen die zijn hoofd aait.

Martine is de heldin van een serie avonturen uit de collectie « Farandole » van de uitgeverij Casterman, en is in het bijzonder bestemd voor jonge meisjes. In 1954, ontvangt de tekenaar Marcel Marlier « Martine à la ferme » (Tiny op de boerderij), een tekst van Gilbert Delahaye, dichter en bediende bij Casterman, die hij maakte bij het zien van zijn illustraties.

Marcel Marlier is een bijzondere tekenaar die zich altijd inspireert op de werkelijkheid. Om Martine te tekenen doet hij dus beroep op een klein meisje van 6 die in zijn atelier poseert. Maar het kleine meisje groeit op en de gelaatstrekken evolueren mee met de jaren. Vandaar dat de kunstenaar beroep doet op een ander meisje om te tekenen, te fotograferen : en het fenomeen herhaalt zich doorheen de jaren. Het gezicht van Martine varieert, haar kledij volgt de mode en haar omgeving evolueert mee. De lezers spiegelen zich bij elk avontuur aan hun heldin, zonder moeite te hebben met deze variaties. Het is een echt fenomeen op niveau van het aantal uitgaves. Gedurende meerdere jaren komt enkel de naam van de auteur op de cover.

Deze bar annex restaurant, ideaal gelegen op de rechteroever van de Schelde, nodigt voorbijgangers uit plaats te nemen op het comfortabele terras in de schaduw van een boom, met een prachtig zicht op de kathedraal. De binneninrichting is trendy en cosy en leent zich uitstekend tot een etentje of een avondje uit met vrienden. Op de kaart staan wereldgerechten, een twaaftal tapas gaande van zoetzure gemarineerde garnalen met paprika tot geroosterde aubergines. U kunt er op elk uur van de dag terecht voor een hapje, vergezeld van een glas wijn, een biertje, een vers vruchtensap of een thee. Voor wie grote honger heeft zijn er soep, slaatjes, pastagerechten, boterhammen… Er worden regelmatig evenementen en feestjes georganiseerd.

Contact:
Corto Malté
+3269223400
info@cortomalte.eu
http://www.cortomalte.eu
Quai Saint-Brice 18, 7500 Tournai

De basiliek, het één na grootste bouwwerk van Picardië, werd gebouwd tussen het einde van de 12e eeuw en het einde van de 15e eeuw op de plaats van het graf van de martelaar Quentin. De originaliteit zit hem in de toren met portaal aan de voorgevel, een opstand van 34,50 m, een plattegrond met een dubbel transept, een radio-concentrisch kerkkoor, een oud labyrint van 260 meter in het plaveisel van de hoofdbeuk en de glas-in-loodramen uit diverse periodes.

Programma van de rondleidingen verkrijgbaar bij de VVV.

Tél: 03 23 67 05 00
E-mail: accueil@saint-quentin-tourisme.fr

De slag bij Saint-Quentin op 10 augustus 1557 was een beslissende Spaanse overwinning op Frankrijk tijdens de Italiaanse Oorlog .

Sinds 1551 voerde keizer Karel V, tegelijk ook als Karel I koning van Spanje, oorlog tegen de Franse koning Hendrik II. Na de dood van zijn schoondochter Maria van Portugal, drong hij er in 1554 bij zijn zoon Filips op aan om te trouwen met de Engelse koningin Maria I, de halfzus van de latere Elizabeth I, om England in een bondgenootschap aan Spanje te binden. In het huwelijksverdrag tussen de twee werd Engeland echter een neutrale positie verzekerd indien een ander gebied dan Spanje onder Filips' heerschappij zich in oorlog mocht bevinden.

Laon is een stad in Frankrijk, en is de hoofdplaats van het departement Aisne. De stad telde in 2017 24.876 inwoners. Inwoners van Laon worden "Laonnois" genoemd. De benedenstad, met o.a. het spoorwegstation, ligt op ongeveer 63 meter, en de bovenstad op maximaal 183 meter boven zeeniveau.De stad is een van de vele in Noordwest-Europa met de Romeins-Gallische naam Lugdunum .Laon werd al voor de middeleeuwen als vestingstad door Galliërs gebouwd op een alleenstaande heuvel in Thiérache. Het werd in de 5e eeuw door toedoen van Remigius van Reims een bisschopszetel. Al sinds 580 en 641 had het christendom hier belangrijke bolwerken. Laon was in de Karolingische tijd de koninklijke residentie. In de oude stad binnen de vesting staan de gebouwen uit de middeleeuwen nog; de 12e eeuw was een tijd van voorspoed en nieuwbouw. In de 11e en 12e eeuw kreeg Laon een belangrijke theologische school. Een van de belangrijkste geleerden was in die tijd Anselmus van Laon. Tot en met de 14e eeuw was de macht in de stad verdeeld tussen de koning, de bisschop, het kapittel van de kathedraal en de rijke koopliedenstand. In 1111 kwam het tot een uitbarsting toen de bisschop, tegen eerdere afspraken met de burgerij, extra belastingen hief. Hij werd opgejaagd, verstopte zich in een vat, werd ontdekt en op Palmzondag 1111 omgebracht. Daarna was het een eeuw lang relatief vrij rustig in Laon. In de 12e eeuw werd de stad geheel ommuurd.De beroemde Kathedraal van Laon werd vanaf 1155 gebouwd, nadat zijn romaanse voorganger was afgebrand. Door zijn plaats op de vesting, is deze kathedraal altijd het opvallende kenmerk van Laon geweest. Halverwege de 13e eeuw zou de stad circa 10.000 inwoners hebben gehad, van wie 2/3 in de bovenstad leefden. Daarmee was Laon een voor die tijd grote stad.

In "La Mare à sorcières" ontmoeten we Pierre, die op het platteland woont en elke steen, elk takje en elk insect uit zijn hoofd kent. Dan is er Nina, die veel heeft gereisd, maar niets weet van het platteland. Maar dat weerhoudt haar er niet van om nieuwsgierig te zijn, vragen te stellen en het bos in te gaan, ondanks het advies van Pierre om niet alleen op pad te gaan. Er zou daar wel eens een vijver kunnen zijn, met heksen erin.
Maar dat maakt Nina niet bang, integendeel...

Tot ziens in de vergaderzaal van MAL (Place Aubry, bovenstad) om 10u30 en 15u00! (duur: 0u45 / vanaf 9 jaar)

CinéMal in Laon biedt een filmprogramma voor de allerkleinsten en creatieve workshops voor het hele gezin!
Kom deze woensdag naar de voorstelling van de middellange film "Le temps qu?il fait" (van Buster Keaton)...
De voorstelling wordt gevolgd door een workshop "Plonge dans les débuts du cinéma et des films muets? grâce au mime".

RV Salle Raymond-Lefèvre om 10u30 (duur: 0u36 voor de film + 0u30 voor de workshop / vanaf 3 jaar)

De Cathédrale Notre-Dame de Laon is een van de belangrijkste kathedralen van de vroege gotiek in Frankrijk in de Noord-Franse stad Laon , gelegen op een getuigenberg.
De kathedraal werd gebouwd op de plaats waar al eerder kerken stonden, onder andere een Karolingische kerk die in 800 in aanwezigheid van keizer Karel de Grote werd ingewijd, en een romaanse kerk. Het huidige gebouw is een van de oudste gotische bouwwerken van het land; alleen de kathedralen van Saint-Denis en Noyon zijn ouder. De Notre-Dame van Parijs is iets jonger. De kathedraal werd tussen 1155 en 1235 gebouwd. In de 14e eeuw werden 27 kapellen toegevoegd tussen de steunberen; in de 16e en 17e eeuw werden die door muren meer afgescheiden. In dezelfde eeuw werd ook de gevel van de zuidelijke arm van de dwarsbeuk gewijzigd door het aanbrengen van twee portalen met frontalen en een hoog venster. In 1772 werd het middenportaal verhoogd om grotere processiebaldakijnen te kunnen doorlaten. In 1853 werd begonnen met een grote restauratie; de werkzaamheden duurden, mede door de schade van een ontploffing in 1870, tot 1914.

Als je naar Laon gaat, is dit het enige wat je zult zien, en van een afstand: de kathedraal, die op de heuvel van de stad staat, is een van de plaatselijke bezienswaardigheden! En als je de kathedraal wilt bezoeken of naar de top van de heuvel wilt klimmen, ga dan naar het VVV-kantoor aan de voet van de heuvel...

De Tempelierskapel is een voormalige 12e-eeuwse, romaanse kapel van de tempeliers te Laon in Noord-Frankrijk.

In 1134 richtten de tempeliers rond de plaats van de huidige kapel een commanderij op in het centrum van Laon, niet ver van de huidige kathedraal. Omstreeks 1140 bouwden ze er de kapel in drie fasen.

De abdij van Sint-Medardus bij Soissons was een benedictijnse abdij, die op zeker moment de belangrijkste van Frankrijk was.
De abdij werd in 557 gesticht door Chlotarius I op zijn landgoed van Crouy, vlak bij de oude villa van Syagrius, net buiten de toenmalige grenzen van de stad Soissons in Picardië. De Frankische koning wilde er de overblijfselen van Sint-Medardus huisvesten; de legende is dat tijdens de rouwstoet de baar tot stilstand kwam in Crouy en dat het het onmogelijk was om de stoet weer in beweging te zetten totdat de koning het gehele landgoed Crouy had gedoneerd voor de stichting van de abdij.

De abdij is genoemd naar de bisschop van Autun, Saint-Léger, die in de 7e eeuw werd gemarteld en wiens moeder zich had teruggetrokken in de abdij Notre-Dame van Soissons. U mag het klooster in de zuiverste gotische stijl met zijn rijke versieringen, evenals de crypte en de kapel niet missen.

De kerk van St. Peter is een van de overblijfselen van de voormalige abdij van Notre Dame, waartegen zij is gebouwd. Het zou de enige plaats van aanbidding voor mannen zijn geweest in een abdij die voornamelijk uit vrouwen bestond. Deze kleine kerk wordt nu gebruikt als mausoleum voor de slachtoffers van de deportaties tijdens de Tweede Wereldoorlog, en bevat een grafurn met as uit Auschwitz. De Sint Pieter is een van de symbolen van de vriendschap die de stad Soissons nu met twee Duitse steden verbindt.

De Kathedraal van Soissons is een vroeggotische kathedraal in Soissons in het departement Aisne, Hauts-de-France . Het is de bisschopskerk van Soissons. De bouw van de kathedraal begon in 1176 en duurde voort tot het midden van de 14e eeuw.Reeds in de 7e eeuw zou er in Soissons een kathedraal gestaan hebben, doch daarvan zijn geen sporen meer. De bouw van de huidige kathedraal startte in 1176. De bouwheer was Nivelon de Chérizy, bisschop van Soissons, belangrijk voortrekker van de Vierde Kruistocht en aartsbisschop van Thessaloniki. Tegen 1190 waren het koor en de beide armen van het transept waarschijnlijk al klaar. Daarna volgde de verdere bouw en aanpassingen volgens een nieuw plan; deze werken waren deels klaar tegen de inwijding in 1212. Het noordtransept werd tussen 1230 en 1250 herbouwd. De kapittelzaal dateert van rond 1300. De gebrandschilderde glazen stammen grotendeels uit de 13e eeuw.

Met zijn meer dan 75 meter hoge torenspitsen wordt hij vaak verward met de kathedraal. Deze in de 11e eeuw gestichte abdij was een van de rijkste van de Middeleeuwen. Van dit gebouw zijn alleen de elegante gevel, de refter van de monniken, de kloostergang en de bijgebouwen overgebleven.

De Abdij van Saint-Jean-des-Vignes was een abdij van reguliere kanunniken gesticht in 1076 door Hugo de Grote, gelegen op de heuvel Saint-Jean, ten zuidwesten van het centrum van de Franse stad Soissons in het departement Aisne.De klokkentoren en de kloostergang van deze voormalige abdij wordt sinds 1875 geklasseerd als monument historique. De andere delen werden later geklasseerd, met name in 1913 de grondvesten van de abdijgebouwen en in 1947 de gastenkwartieren, de ringmuur, de watertoren en het abtsgebouw.

De Crisevallei is een historische plek waar belangrijke veldslagen werden uitgevochten. Er zijn talrijke kerken en kastelen gebouwd, en er zijn nog steeds overblijfselen te bezichtigen. Het kasteel van Berzy-le-Sec wordt gedateerd tussen de 12e en de 16e eeuw, omdat het verschillende bouwfasen onderging. De ruïnes van dit gebouw blijven vandaag over: aangrenzende greppels en een binnenplaats. Het kasteel werd omgevormd tot een boerderij van de 18e eeuw tot de Eerste Wereldoorlog. Restauratie aan de gang sinds 2000/2001 in het kader van vrijwilligerswerkkampen. Weekendsessies + 15-daags werkkamp in de zomer. De laatste restauratie dateert uit de periode 1934/1944.

De imposante donjon van Vic-sur-Aisne, gebouwd in de 8e eeuw, domineert het dorpsplein en verwelkomt je zodra je aankomt. In de 17e eeuw werd hij omgebouwd tot woonhuis, maar hij heeft zijn middeleeuwse uiterlijk behouden. Wandel na een bezoek aan de donjon door de majestueuze tuinen. De symmetrische aanleg van de tuinen getuigt van het grote classicisme uit die tijd. In de 19e eeuw werd het park aangelegd in Engelse stijl voor romantische wandelingen, met standbeelden, een zuilengalerij, stenen banken en ruïnes die bezoekers uitnodigen om te dagdromen.


Open op zondagmiddag en feestdagen tussen juni en september. Kan gesloten zijn voor privatiseringen. We raden je aan te bellen naar 06 89 07 12 11 om er zeker van te zijn dat de camping open is.

Voorjaars-, linde-, koolzaad-, zonnebloem- en boshoning te koop en te proeven op afspraak.
We heten je van harte welkom in ons honinghuis, waar we je kunnen uitleggen wat er allemaal komt kijken bij het kweken en oogsten van honing.
Na 15 jaar ervaring in het kweken van kolonies, delen we nu onze ervaring met de verkoop van zwermen en koninginnen.
Ben je een professional en op zoek naar een presentatie over bijenteelt, bijengewoonten of het houden van bijen?
We kunnen ingaan op elke gepersonaliseerde vraag.

Noyon is een gemeente in het Franse departement Oise (regio Picardië) en telt ca. 14.300 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Compiègne. Noyon was al in de Romeinse tijd bekend en heette toen Noviomagus Veromanduorum of ook Noviomagus Viromanduensis. Karel de Grote is op 7 oktober 768 in Noyon verheven en gezalfd tot Koning der Franken. Tevens is Hugo Capet in 987 hier tot koning gekroond in een voorloper van de huidige kathedraal.

De Kathedraal Notre-Dame van Noyon is een kerk in Noyon , in de regio Hauts-de-France. Vroeger was de kerk de zetel van een bisschop. Sinds 1801 ressorteert hij tot het diocees Beauvais. Het is een van de oudste representanten van de gotische bouwkunst in Frankrijk. Op de plek van de huidige kathedraal stonden eerder ook al vier kerken; de laatste daarvan brandde in 1131 af.

De abdijkerk ligt in het hart van het bos van Compiègne, in het dorpje Saint-Jean-aux-Bois. Ze werd in 1152 gesticht als abdij van benedictijner nonnen door koningin Adelaide van Savoye (weduwe van Lodewijk VI). In 1220 kreeg de abdij een nieuwe kerk in gotische stijl... De abdijkerk werd in de 18e eeuw omgebouwd tot parochiekerk.


Vandaag blijven de kerk, de kapittelzaal en de versterkte poort (de enige overblijfselen van de abdij) over.

De kathedraal Notre-Dame de Senlis, gekenmerkt door vier eeuwen van transformaties, is een belangrijke plaats in de evolutie van de gotische stijl
Het grootste deel werd gebouwd in de tweede helft van de 12e eeuw
Na de brand van 1504 werd het dwarsschip herbouwd door de Chambiges (Franse architecten).

De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal is een voormalige rooms-katholieke kathedraal in Senlis, Hauts-de-France, Frankrijk. Het kerkgebouw is nog wel als parochiekerk in gebruik voor de rooms-katholieke eredienst.De kathedraal is gebouwd tussen 1153 en 1191. Het gebouw is één der oudste in gotische stijl gebouwde kerken van Frankrijk en geldt als een zeer belangrijk cultuurmonument. Met name het west- of Mariaportaal wordt gezien als voorbeeld voor latere soortgelijke gebouwen, o.a. de Notre Dame in Parijs. Het tympaan is nl. het oudste, dat is voorzien van een voorstelling van de Kroning van Maria in plaats van het Laatste Oordeel. Dit weerspiegelt de in die tijd in opmars zijnde Mariaverering. De zuidelijke toren dateert uit de 13e eeuw. De transepten werden gebouwd tussen 1530 en 1556, na een brand.

Dit preromaanse gebouw was tot de Revolutie de kerk van de grootste parochie in Senlis en heeft talrijke architecturale veranderingen ondergaan. De massieve vierkante toren, 47 m hoog en bekroond door een koepel in renaissancestijl, dateert uit het einde van de 16e eeuw. De voorgevel van Sint-Pieter, een werk van zeer hoge kwaliteit, gedateerd 1516 in een cartouche links van het centrale portaal, kan redelijkerwijs worden toegeschreven aan Martin Chambiges. De Sint-Pieterskerk heeft een bewogen geschiedenis achter de rug sinds ze werd verlaten in 1791: ze werd gebruikt als veevoederwinkel, cichoreifabriek, cavaleriekwartier vanaf 1841, overdekte markt en vervolgens als heiligdom voor de slachtoffers van de tragedie met de Turkse luchtvaartmaatschappij DC 10 in 1974. De stad besloot toen om de kerk te gebruiken als cultureel centrum, waar verenigingen elk jaar beurzen, tentoonstellingen en concerten organiseren. Wist je dat? Martin Chambiges heeft bijgedragen aan een aantal grote architectonische projecten: de kathedraal Saint-Étienne de Sens, de kathedraal Notre-Dame de Senlis, de kathedraal Saint-Pierre-et-Saint-Paul de Troyes, de kathedraal Saint-Pierre de Beauvais, de brug Notre Dame in Parijs, om er maar een paar te noemen!


De voormalige kerk Saint-Pierre is open voor evenementen en de Europese Erfgoeddagen.

Sommige van deze particuliere herenhuizen openen de deuren van hun tuinen en kelders tijdens de Europese Erfgoeddagen in september, dus aarzel niet om ze dan te bezoeken!


In de 17e en 18e eeuw bouwden de notabelen van de stad enkele opmerkelijke particuliere herenhuizen, waarvan je de gevels kunt bewonderen in de geplaveide straten in het hart van de stad. Hôtel Germain, place Gérard de Nerval Dit herenhuis ontleent zijn naam aan Jacques Germain, de secretaris van de koning in 1608. Het gebouw in klassieke stijl, verbouwd in de 18e eeuw, heeft afwisselend rechthoekige en ronde dakkapellen onder gebogen frontons, bekroond door een vuurpot, met grote Franse ramen. Het ligt in een park omringd door een prachtige muur met naast elkaar geplaatste spiralen en doorboord door een edel portaal met bossing en pilasters in de vorm van een triomfboog. Op de plaats van de gebouwen uit de 13e en 14e eeuw zijn twee prachtige kelders bewaard gebleven. De eerste werd gebruikt als steengroeve en de tweede werd aan het eind van de 13e eeuw van gewelven voorzien. Hôtel d'Hérivaux, rue de la Chancellerie Dit huis wordt ten onrechte Hôtel de la Chancellerie genoemd, omdat een van de bewoners, Henri de Marle, kanselier van Frankrijk was in het begin van de 15e eeuw. De renaissancegevel, verbouwd in de 18e eeuw, heeft een centrale pilaster met Dorische kapitelen op de begane grond, Ionische kapitelen op de eerste verdieping en Korinthische kapitelen op de tweede verdieping. Twee hoektorens omlijsten de gevel, met een symmetrisch raam bovenaan dat de indruk van hoogte benadrukt. Hôtel du Haubergier, rue du Haubergier Dit bakstenen en stenen gebouw van drie verdiepingen uit het begin van de 16e eeuw staat op de monumentenlijst. Vanaf de straat kun je de waterspuwers onder het dak bewonderen, evenals een hoeknis met een klein standbeeld en hersenschimmen. In 1926 werd het hotel een museum waar de collecties van de Société d'Histoire et d'Archéologie van Senlis werden ondergebracht tot ze in 1982 werden overgebracht naar het voormalige bisschoppelijke paleis, nu het Museum voor Kunst en Archeologie. Het is nu weer privébezit. Chantrerie Saint-Rieul, place Mauconseil Deze voormalige kanunnikenresidentie, bij de inwoners van Senlis bekend als "la Grande Chantrerie", heeft enkele zeer mooie 14e-eeuwse gotische kamers. Het gebouw wordt bekroond door een 16e-eeuws torentje met een kegelvormig dak. Hôtel de Cornouaille, rue du chat Haret Het voormalige kanunnikenhuis van Sainte-Anne (van 1359 tot 1582), ook bekend als Hôtel de la Marine, behoorde in 1626 toe aan de familie de Cornouaille. Het twee verdiepingen tellende gebouw werd herbouwd in de 17e eeuw, met een Mansardedak dat wordt doorboord door kleine dakkapellen met driehoekige en kromlijnige frontons. Het wapenschild van Cornouaille prijkt boven de hoofdingang en op de gevel van het hotel staat een antiek schip met een kroon erop. Andere particuliere herenhuizen zijn ook een bezoek waard: Hôtel Saint-Simon, Hôtel de la Londe, Hôtel de l'Ange?

Het is een beetje een déjà vu, nietwaar? Deze watertoren, kenmerkend voor de ijzerarchitectuur van de 19e eeuw, verscholen in het bos van Halatte op enkele kilometers van Senlis, zal u verrassen! Hoewel het plaatselijke gerucht gaat dat Eiffel deze toren heeft gebouwd, is de identiteit van de echte auteur van het werk niet bekend. Het is echter waarschijnlijk dat een van zijn studenten verantwoordelijk was voor de bouw ervan. Het is de enige metalen watertoren in Noord-Frankrijk. De watertoren, die oorspronkelijk rond 1895 werd gebouwd om een paardenstal van chocolatier Albert Menier van water te voorzien, is tegenwoordig een gemeentelijk reservoir. Wist je dat? Net als de Eiffeltoren moet de watertoren om de acht jaar opnieuw geschilderd worden!

Compagnie L?Oublié(e) ?
Raphaëlle Boitel

"Haar familie zou de onze kunnen zijn. Haar reis is die van vele vrouwen. Onze rol is om mensen aan het praten te krijgen

In Ombres portées schrijft Raphaëlle Boitel het verhaal van K., een jonge vrouw met een gebroken hart die met haar vader probeert te praten om aan het zwijgen van haar familie te ontsnappen. En ze stuit op de schaduwen die iedereen om haar heen werpt.

Vanaf 10 jaar
Speelduur: 1 uur 10 minuten
Informatie en boekingen via www.faiencerie-theatre.com / 03 44 24 01 01 of accueil@faiencerie-theatre.com

NIEUW! Op vertoon van je ticket voor de voorstelling is je busticket gratis!
Ga er met de bus heen! Buslijnen A, B en D stoppen bij "Michelet" of "8 mai"
of stel uw autoreis voor of vind deze op www.passpasscovoiturage.fr

Titus, de toekomstige keizer van Rome, en Berenice, koningin van Palestina, houden zielsveel van elkaar. Zij heeft de zeeën overgestoken en alles voor hem opgegeven. Hij heeft haar het keizerrijk beloofd en overtreedt daarmee de Romeinse wetten die hun verbintenis veroordelen. Maar op het moment van de kroning wankelt Titus, zinkt weg in tranen en stilte en kiest voor de scheiding. Om hen heen lijdt Antiochus, een oude vriend en trouwe krijger, onder een liefde die geheim wordt gehouden. Jean-René Lemoine, die zich baseert op de kracht van Racine's alexandrine, herschept de sensualiteit, duizeling en tragedie van passies die tot het uiterste van bedrog worden gedreven.

Wij zijn verheugd en trots om deze nieuwe voorstelling te presenteren, gecreëerd in het Maison de la Culture (in repetitie wanneer het theater gesloten lijkt). We nodigen ook een klein aantal van jullie uit om deel te nemen aan de mysteries van het creatieve proces door een werksessie bij te wonen op woensdag 18 december om 19u.

Het produceren van voorstellingen maakt integraal deel uit van de missie van de Scènes nationales. Het MCA produceert en orkestreert de tournee van Bérénice in Frankrijk en daarbuiten.

Credits
Jean Racine | Jean-René Lemoine

Met
Marine Gramond
Jean-Christophe Folly
Alexandre Gonin
Nicole Dogué
Jan Hammenecker
Marc Barbé

Dramaturgie Laure Bachelier-Mazon
Decorontwerp Christophe Ouvrard
Licht François Menou
Geluid Xavier Jacquot

Productie
Gedelegeerde Productie Maison de la Culture d'Amiens Pôle européen de création et de production Coproductie Théâtre National de Bretagne ? Centre européen théâtral et chorégraphique, Théâtre du Nord, Théâtre de Liège, TANDEM Douai-Arras Scène nationale, Le Trident ? Scène nationale de Cherbourg-en-Cotentin, Comédie de Béthune: Théâtre & Centre Dramatique National, Met de artistieke deelname van het Jeune théâtre national.

Vanaf 15 jaar SHOW BESCHIKBAAR OP AUDIODESCRIPTIE

Amiens-6 is een kanton van het Franse departement Somme. Het kanton maakt deel uit van het arrondissement Amiens, en werd gevormd ingevolge het decreet van 26 februari 2014 met uitwerking in maart 2015 met Amiens als hoofdplaats.

Een gebeurtenis in Amiens ligt aan de basis van het Sint-Maartenfeest op 11 november. Dat is de feestdag is van de heilige Martinus van Tours die in de 4de eeuw na Chr. zou geleefd hebben. Volgens een legende ontmoette hij als lid van een Romeins leger op een dag bij de stadspoort van het Franse Amiens een bedelaar. Het lot van deze man greep Sint Maarten zo aan dat hij besloot zijn kostbare mantel in tweeën te snijden. Hij schonk de bedelaar de helft van zijn mantel, de andere helft was officieel eigendom van Rome. Dit werd prachtig in beeld gebracht door Antoon van Dijck en velel andere kunstenaars (zie figuur). Wist je trouwens dat dit topwerk gewoon in de parochiekerk van Zaventem te bezoeken is? Volgens de legende stond de arme man symbool voor Christus. 's Nachts zou Christus zelf aan Martinus verschenen zijn en iets gezegd hebben als:

"Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed."

Martinus van Tours bekeerde zich hierop tot het christendom en nadat hij het Romeinse leger verlaten had, werd hij leerling van de bisschop van Poitiers. Hierna leefde Martinus enige tijd als kluizenaar. Ook werkte hij als duiveluitdrijver en hij stichtte bij Poitiers het eerste klooster op Franse bodem.

Na Dunsinane zet Fred Egginton uit Amiens zijn samenwerking met de Schotse auteur David Greig voort met Lune jaune, een aangrijpende roadtrip over twee tieners op de vlucht.

Als fan van veeleisend, populair theater waardeert Fred Egginton, acteur en regisseur uit Amiens, de breedte, inzet en vitaliteit van het schrijven van David Greig. De stukken van deze bekroonde Schotse toneelschrijver, die in de hele Engelstalige wereld bekend is, verbinden het intieme en het politieke op een krachtige manier en werpen een licht op het leven van kwetsbare, getroebleerde personages. Na het grote fresco Dunsinane (2019) te hebben geregisseerd, verandert Fred Egginton van register met Yellow Moon, een road trip die twee jonge mensen meeneemt op een wanhopige vlucht die hen dichter bij elkaar zal brengen. Zij, Leïla, is met haar familie ontsnapt aan de oorlog in Syrië. Ze kan niet meer praten, littekens maken en wegdromen in goedkope dromen. Hij, Lee, is op vierjarige leeftijd door zijn vader verlaten, woont bij zijn moeder en stiefvader en stort zich in de criminaliteit.

Een tragedie stuurt hen op de vlucht op zoek naar Lee's vader, helemaal naar de verloren bossen van de Schotse Hooglanden. De tragedie wordt geplaagd door het onvermogen om te spreken en is geworteld in een sociaal determinisme dat voortkomt uit meedogenloze wreedheid en doet denken aan de wereld van Ken Loach.

Live muziek begeleidt de omzwervingen van de twee tieners. Een krachtig evocatieve zoektocht naar het zelf, voor publiek vanaf 13 jaar.

DAVID GREIG

David Gray werd in 1969 in Schotland geboren en won prijzen voor de meeste van zijn toneelstukken, die werden opgevoerd in het Royal Court Theatre in Londen: The Architect (1996), Pyrenees (2005), Dunsinane (2010) in de Comédie de Picardie, Lune jaune (2013)? Hij heeft ook Caligula van Albert Camus en Les Bacchantes van Euripides vertaald. Momenteel is hij artistiek directeur van het Royal Lyceum Theatre in Edinburgh.

Productie: CaBaret GraBuge met de steun van Centre Culturel Jacques Tati, Conseil régional Hauts-de-France, Amiens Métropole, Conseil départemental de la Somme, SPEDIDAM

De Kathedrale basiliek van Onze-Lieve-Vrouw (Frans: Notre-Dame) is de grootste kerk van de Franse stad Amiens, de hoofdstad van Picardië. Het is de grootste gotische kathedraal van Frankrijk en behoort met die van Chartres, Reims en Bourges tot de zuiverste voorbeelden van de gotiek. Op 12 december 1854 werd zij door paus Pius IX verheven tot basiliek. Sinds 1981 staat de kathedraal op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

De bouw werd begonnen in 1220, nadat een oudere kathedraal door brand was verwoest. Men begon de bouw met het schip en niet, zoals gebruikelijk, met het koor. Het schip werd voltooid in 1247. Het heeft een hoogte van bijna 43 meter. In 1269 werd de kathedraal voltooid. Tussen 1292 en 1375 werd er een aantal kapellen aangebouwd tussen de steunberen van de zijschepen. In de 19e eeuw voerde Viollet-le-Duc na een lange periode van verwaarlozing een grondige restauratie door die meer dan 25 jaar in beslag nam. Deze restauratie was niet geheel zonder controverses omdat elementen aan het interieur werden toegevoegd die het middeleeuwse gebouw nooit had gekend. Ook de gevel werd ingrijpend gewijzigd door het aanbrengen van een tweede galerij tussen de bovenste delen van de torens.

Het huis waarin Jules Verne van 1882 tot 1900 woonde, biedt vandaag een ruimte waar de verbeelding en het dagelijkse leven van de beroemde schrijver zich vermengen. Van de wintertuin tot de zolder, ontdek de authentieke sfeer van een privé herenhuis met zijn 19e eeuwse meubels.

De Kathedrale basiliek van Onze-Lieve-Vrouw (Frans Notre-Dame) is de grootste kerk van de Franse stad Amiens, de hoofdstad van Picardië. Het is de grootste gotische kathedraal van Frankrijk en een van de mooiste voorbeelden van de gotiek. Op 12 december 1854 werd zij door paus Pius IX verheven tot basiliek. Sinds 1981 staat de kathedraal op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.


De bouw werd begonnen in 1220, nadat een oudere kathedraal door brand was verwoest. Men begon de bouw met het schip en niet, zoals gebruikelijk, met het koor. Het schip werd voltooid in 1247. Het heeft een hoogte van bijna 43 meter. In 1269 werd de kathedraal voltooid. Tussen 1292 en 1375 werd er een aantal kapellen aangebouwd tussen de steunberen van de zijschepen.


Enkele kenmerken van de kathedraal zijn haar helderheid en de harmonie van de verhoudingen. Ook het grondplan, de driedelige opstand van het schip, de beelden aan de hoofdfaçade en in het zuidelijk transept en het labyrint en andere patronen in de vloer zijn opmerkelijk.


In de kathedraal bevinden zich twee bronzen graftombes uit de 13e eeuw, namelijk die van Geoffroy d'Eu en van Evrard de Fouilloy, de bisschop die in 1220 opdracht gaf tot de herbouw van de kathedraal. Deze tombes zijn zeldzame voorbeelden van gietkunst uit deze tijd.


De façade wordt tijdens de feestdagen aan het eind van het jaar en gedurende de zomer 's avonds verlicht met gekleurd licht, dat de originele kleuren van de beelden op de façade nabootst.


De Notre-Dame van Amiens heeft als voorbeeld gediend bij de bouw van vele kerken, waaronder de Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch, de Sint-Martinuskerk in Aalst, de Dom van Keulen en Saint Patrick's Cathedral in New York.

Een prachtig voorbeeld van gotische kunst in de 13de eeuw.
De kathedraal werd gebouwd dankzij voornamelijk de bijdrage van de "waidiers", de ververs van Amiens uit de middeleeuwen. Zij maakten fortuin met de "guesde", een verfplant waaruit het beroemde Blauw van Amiens is ontstaan. Een beeldhouwwerk beeldt deze "waldiers" af op de zuidelijke voorgevel van de kathedraal (rue Commont).

De Dierenriem van de kathedraal van Amiens is een verzameling van bas-reliëfs op de grondmuren van het Saint-Firminportaal in de voorgevel van de kathedraal Notre-Dame van Amiens. Het is een serie medaillons in de vorm van een vierblad en stelt een landbouwkalender voor waarin een verband wordt gelegd tussen de tekens van de Dierenriem en het werk op de boerderij in de verschillende maanden. De beeldhouwwerkjes zijn gegroepeerd in paren waarbij het bovenste beeld een teken van de Dierenriem is en de onderste het werk op het land en in de boerderij in het bijbehorende seizoen voorstelt.

Het verloren collectief

Quentin Boisset, Tom Camus, Inès De Domahidy, Virginie Leroy en Julien Thuillier

La Rhétorique du Lapin geeft het woord aan één persoon, in het midden van het publiek, onder de blik van de toeschouwers. We verwachten dat ze een show opvoert, zich openstelt, maar er gebeurt eigenlijk niets. Hoe kan de blik van anderen ons veranderen, onze woorden onder druk zetten? Hoe praten we over onze gevoelens? Waarom is het zo moeilijk om onze emoties te uiten en in het openbaar te spreken? Maar ook, hoe vormen ons verleden, onze gevoelens, onze trauma's ons en hoe ontsnappen we eraan?

Dit stuk, een kruising tussen stand-up en hedendaags theater, werpt de existentiële vragen op die we ons allemaal stellen tijdens slapeloze tienernachten, ongeacht onze leeftijd?

Voor alle toeschouwers vanaf 15 jaar

De Sint-Vaastabdij is een voormalig benedictijnerklooster dat bij zijn stichting op een heuvel bij het toenmalige Atrecht lag, de hoofdstad van het graafschap Artesië, in het noordwesten van Frankrijk. Het klooster speelde in de vroege middeleeuwen een belangrijke rol in het zuidelijk deel van de Nederlanden. Intussen maakt het terrein al geruime tijd deel uit van de stadskern.

De Kathedraal van Atrecht in de Noord-Franse stad Atrecht in het departement Pas-de-Calais is sedert 1801 de bisschopszetel van het rooms-katholieke bisdom Atrecht. Zij werd in het laatste kwart van de 18e eeuw gebouwd als kerk van de Sint-Vaastabdij. Samen met de andere abdijgebouwen, die nu als museum ingericht zijn, vormt de abdijkerk, nu kathedraal, een bijzonder geheel.