Het voornemen
Met de motor naar de Noorkaap rijden is een reis die elke rechtgeaarde motard ooit wel eens overweegt. Bij mij dateert die intentie van augustus 1998. Ik was toen met 3 kameraden in Ierland op onze eerste gezamenlijke rondreis met de motor. Tijdens één van de nachtelijke discussies werd er, toen de bodem van de fles whiskey in zicht kwam, besloten dat wij ‘ooit’ eens die trip zouden maken. Negentien jaar later hebben wij met ons vieren nagenoeg elk Europees land, dat binnen de tijdspanne van één week bereikbaar is, aangedaan, maar de Noordkaap bleef als een ver verlangen en een nog te volbrengen belofte in ons midden rondspoken. En ondertussen werd ook niemand van ons er echt jonger op. Dus werd tijdens onze laatste motortrip in Spanje in september 2017 het boude besluit genomen dat we daar op korte termijn werk van gingen maken.
Het plannen begint
Over naar de planning dus. Van in het begin waren we het er over eens dat de route die Ride On Motors volgt het grote voordeel heeft dat de terugweg totaal verschilt van de heenreis. Zij rijden na de Noordkaap immers door naar Rusland en keren via de Baltische Staten en Polen terug huiswaarts. Bijkomend voordeel van die route is ook dat de Lofoten worden aangedaan. Het feit dat ik tegen dan mijn derde jaar Russisch in het CLT, Leuven beëindigd zal hebben kan het plezier enkel vergroten, een motorreis gecombineerd met een taalbad, wat kan je nog meer wensen?
Het programma van de reis blijkt echter wel een probleem. Alles bij elkaar 26 dagen voor een kleine 9000 km is voor één van ons viertal te veel van het goede. De drie anderen hebben allen nog een druk professioneel leven en 26 dagen verlof nemen in juni/juli is voor één van de overblijvende drie gewoon onmogelijk. Wij blijven dus met twee over. In maart is er in Zeddam een eerste bijeenkomst en daar wordt ons verteld dat je eigenlijk enkel logies, een paar ferries, een visum voor Rusland en een roadbook krijgt voor de inschrijvingsprijs van 3050,00 €. Je koopt met andere woorden een kader waarbinnen alle praktische zaken geregeld zijn en de deelnemers hun reis volledig zelf kunnen plannen. Het komt er gewoon op aan om ’s avonds op de volgende slaapplaats te geraken. Dat wil niet zeggen dat je die reis volledig zelf moet plannen want er zal dus een roadbook en een GPS bestand ter beschikking gesteld worden met interessante waypoints die je al dan niet kan doen. Ons lijkt dat een perfecte formule en wij schrijven ons dan ook in.
In mei volgt dan een tweede samenkomst met alle deelnemers. De groep bestaat uit 12 motards en 1 duo passagier, samen met Rob en Dafne, de organisatoren. De leeftijden liggen tussen 40 jaar en 76 jaar, wij tweeën bevinden ons met onze 58 jaar dus pal op het gemiddelde. Leen, de oudste deelnemer, rijdt niet mee Rusland in. Hij heeft met Rob en Dafne afgesproken dat hij alleen via Finland huiswaarts rijdt. Er wordt zeer uitdrukkelijk gesteld dat dit een reis zonder technische bijstand betreft. Als je iets voorhebt is er dus enkel je reisverzekering waar je op kan terugvallen. Er wordt tevens vermeld dat het bijhebben van binnenbanden een vereiste is omdat sommige wegen in dusdanige slechte staat zijn dat een deuk in de velg een reëel gevaar is. En dat je verondersteld wordt om die zelf te kunnen steken ook dus. Voorts wordt er ook op gedrukt dat de groep dient samen te blijven bij het nemen van de ferry overtochten en het passeren van de Russische grens, wat naar het schijnt een avontuur op zich is.
Een week voor het definitieve vertrek spreken wij dus af thuis bij de techneut van onze kliek, die niet meegaat, om een spoedcursus ‘Hoe leg ik een binnenband’ te volgen, wat het gevoel van avontuur enkel vergroot. Na een zeer aangename zaterdagnamiddag vertrekken wij daar met het lijstje van alle benodigde sleutels, doppen en inbussen die we nog missen en zijn wij eindelijk klaar om te vertrekken.
Of toch niet. Op donderdag 21 juni, de dag voor vertrek, krijgen William, mijn compagnon, en zijn vriendin te horen dat het ‘iets’ wat er te zien was op haar laatste mammografie wel degelijk een eerste aanzet tot kanker betreft en dat een operatie onvermijdelijk is, welke gepland wordt voor 11 juli. Het goede nieuws is dat dit in een zeer vroeg stadium ontdekt werd, het slechte nieuws dat ik er nu alleen voorsta, want William kan na het vernemen van dit nieuws onmogelijk voor dik 3 weken op reis vertrekken.
