Vorige week kon je hier al het eerste gedeelte van Wim Van Houtvens reisverhaal lezen. In dit hoofdstuk reist de groep van het Zweedse Falun naar het Noorse BodØ en bereiken ze de Poolcirkel.
Rond de Noordkaap – 2. Van Falun naar BodØ
Het is schitterend weer, net zoals gisteren. Begin en einde waren redelijk druk. Daartussen: stel u een bosweg in de Ardennen voor, (bv. van Wellin naar Graide), met iets slechter asfalt, maar met meer bochten en veel meer glooiingen. Achter elke 10 bochten kom je aan een ander meer wat alweer een schitterende foto oplevert. We hebben het met 3 man geteld, we zijn 3 vrachtwagens, 2 personenwagens en 1 mobilhome voorbijgestoken. Op 380 kilometer dus. Ook welgeteld 2 flitspalen, en die flitsen dan nog op kop. Om maar te zeggen, vergeet Schotland en de rest van de Mountain Courses, Motorcycle Heaven ligt voorlopig hier. Trouwens, we zijn hier ook in het juiste seizoen, want de lupines staan in volle bloei. Dat wil zeggen dat je kilometers lang over banen rijdt waar deze planten met schitterende paarse bloemen links en rechts in de bermen meters dik staan. Het Hallerbos voor Motards.
Onderweg passeren we in Loos ook nog het Nikkelmonument en het gedenkteken voor Axel Fredrik Cronstedt, de man die in de plaatselijke kopermijnen het element Nikkel ontdekte in 1751
Tijdens de meetings werd gemeld dat in het Hoge Noorden tanken dikwijls een probleem vormt. Dat is hier nog niet zo, maar je moet de tankstations hier wel weten te herkennen, dikwijls zijn dat eigenlijk stopplaatsen voor sneeuwscooters met een bovengrondse tank, niet onmiddellijk iets wat je bij ons frequent tegenkomt.
We komen ook dichter bij dat Hoge Noorden, het is hier nog maar dik 4 uur donker.
De hotels worden ondertussen eenvoudiger, maar voldoen nog steeds ruimschoots aan de verwachtingen van de moderne motorrijder die een beetje op zijn persoonlijke hygiëne let. Wat ons wel hard treft is het feit dat, wegens in een Scandinavisch land, de prijs van het bier elke dag zienderogen lijkt te stijgen. Voor een pint van een halve liter lokaal fluitjesbier ben je hier al gauw 14 euro kwijt. Daar staat wel tegenover dat de contacten in de groep losser en spontaner worden. Er wordt veel gelachen en er worden geen problemen gemaakt. Er zit echt wel sfeer in deze groep, een hemelsbreed verschil met de groep Nederlanders waar ik vorig jaar mee op rondreis was in China. Daar had ik na 3 dagen al slaande ruzie met een hemeltergend New-Age koppel dat op de nachttrein van Shanghai naar Beijing het nodig vond om de Holocaust luidkeels te beginnen ontkennen. Dat is echt nooit meer goed gekomen….
Dag 5, 26 juni: Östersund – Saxnas (Zweden) 410 km
Vandaag alweer schitterend weer en voor het grootste deel nog eens alleen gereden. De route laten plannen door de nieuwe TomTom Rider 550 en daardoor veel ongebaande weg gedaan waardoor ik letterlijk in een wei belande (en met heel veel moeite terug uit). Daarna enkel nog gebaande weg genomen en weer tot dezelfde conclusie gekomen: hoe is het mogelijk dat wij hier met onze kliek nooit eerder gepasseerd zijn? Je vindt hier letterlijk duizenden kilometers goede weg zonder noemenswaardig verkeer of flitspalen. Zweden is gewoon één groot racecircuit.
De uitzichten zijn inderdaad wel wat ééntonig, bos en schitterende meren, al trekt meer 735 verdacht veel op de 734 anderen die je eeerder al passeerde. Daarom waren de laatste 70 km vandaag zeer verrassend, plots ging het strak omhoog en kwamen wij in een echt verschrikkelijk weids maanlandschap terecht waar een zeer strakke, gure wind ongenadig geselde. Lapland dus, van taiga naar toendra. Het Hoge Noorden ineens heel dichtbij
Vandaag al even in Noorwegen geweest en morgen steken wij de Poolcirkel over!
Dag 6, 27 juni: Saxnas – BodØ (Noorwegen) 540 km
Het weer blijft goed, droog maar wel fris, een graad of 12, ik ben blij dat ik mijn winterhandschoenen bij heb. Lapland zou je eventueel, met veel fantasie, als het Wallonië van Zweden kunnen benoemen, veel ruwer en schoner dan de rest, maar de infrastructuur is eerder archaïsch en staat net niet op invallen. We moeten een dikke 60 km ongebaande weg doen, tot we in Noorwegen komen. Hier zijn de wegen terug uitermate dik in orde en het landschap heeft wat weg van de Dolomieten. Plezierig rijden dus, vooral omdat je buiten de centra geen mens tegenkomt. "Wide Open Road" van The Triffids.
Tot aan de eerste echte mijlpaal: de Poolcirkel. We scoren hier onze obligate sticker en motorpatch en rijden na de fotosessie door. Ik dacht dat boven de Poolcirkel de klimatologische omstandigheden dusdanig waren dat er daar nagenoeg niet te leven valt, maar we zitten nu in BodØ, dik 100 km verder. Waarvan we 50 km in de file hebben gezeten. Dit is zowat het drukste gebied dat we sinds Duitsland gezien hebben. Veel zware industrie hier ook. Dit is dus de zone waar het tot half juli niet meer echt donker wordt.
Morgen naar de Lofoten. Ze zijn er in geslaagd om een vroegere ferry te boeken, wat een halve dag tijdswinst oplevert. Maar we moeten wel om 4 uur opstaan. Maar, eerlijk gezegd, voor iemand zoals ik, die op zijn motortrips gewoon is van tot negen uur uit te slapen en niet voor 10 uur te vertrekken, heeft de discipline die hier heerst, van om 7 uur aan het ontbijt te zitten en om 8 uur op de motor, toch ook wel iets.
Tekst en foto's: Wim Van Houtven
Geschreven op 18 maart 2019